Оңайгүл тұржан туралы Өлеңдер ✍️

Күз желі келді қиырдан,өңмендеп қара суығы.Көңіл-кесеге құйылған,Сағынышым да суыды.Тентек жел беттен ұрғылап,Сұр аспан сұр ән тапты бір.Боз жусан..

Тұрдың-дағы қойнынан атыраптың,Бір түні, тағы кеттің ақыраптың.Жел жақта қалтыраған үмітіме,Шырмауықтай жармасқан жапырақпын.Меңіреу түн, телмірме..

Теңіз беті – ол да бір елсіз дала,Елсіздік ере түсті желсіз ғана.Шағал кеп шаттығын сыйға тартты,Қалды,әне, жағалауда менсіз нала.Көк теңіздің..

Есік алды сары ала күз,Маңдайында – суық тер.Көлге айналып қамамаңыз,тамшылаған күдіктер.Түз жаңбыры басыла қап,Қайта төкті-ау үдетіп.Бір топ торғай..

Жаңбыр!Жаңбыр!Жуық түн.Түседi ертең боз қырау.Сабағында суықтың,Пiспей қалған жаз мынау.Сарыатаннан түсе алмай,Тау басында күзiң тұр.Жазды сарқып iше..

Нәр iздеп кеудедегi жан отауға,Жаз-жапырақ ұшады қапаланып.Қара түстен шаршаған Қаратау да,Ақ қыраумен алғандай опаланып.Шығыршықтықауғаға байлап..

Мұнай дала,кiмге кiнә артасың?ұзын, ұзын тұрбалар боп жортасың.Бiздiң құлқын тояр емес сонда да,Ақтарамыз қара жердiң қалтасын.Маяктар түр көк..

Еңкейiп жерге жете алмай,Сүңгi мұз ықта қалғитын.Ақ қыстан аттап өте алмай,Қоянның iзi қарғитын.Ақша қар бейне ақ өлең,Сәулесi қыстың күлетiн.Ақ..

Балбал болып қатып қалған тас-үмiт,Тас екенiн тұрған да жоқ жасырып.Мұражайда көне күннiң белгiсi,өзi жайлы айта бастар асығып.Айтады олар тозбағанын..

Баяғы арман көз iлдi,Адасып кетiп, айнадан таптым өзiмдi.Көктемге орап жылытам,Сан рет жуып, ескiрген мына төзiмдi.Күндер-ай,тағы төске оздың,шуағына..

Сары құмында Нарынның шашылады iз,Талай қыс кеп, жаз да өттi, асыға күз.Алтын құмнан алтын жыр ойған ақын,Бұл күнде шашы да аңыз, аты да аңыз.Бұла..

Дала жатыр өзiн өзi өрнектеп,Орамалымсабалайды желдi өкпек.Құпиясын iшке бүгiп алдымда,Елсiздiктер келе жатыр еңбектеп.Құйындары бой жеттi де, пiстi..

Бос сөздер босағадан кiрiп алып,Ақпараттар жетедi құрық алып.Дауылына ықтырып әкетедi,Уақыт менiөзiмнен жұлып алып.Уақыт сенiң үнiңмен санасқан..

Ақпан-ау, сен жүретiн алап қандай,Келбетiне ақ күмiс жалатқандай.Үдей түсер елсiзде аппақ боран,Мың бiр жылан жүгiрiп баратқандай.Ақ қарың –ұшып..

Көл жатыр жарқыраған шарайнадай,Аққу оны сындырды абайламай.Сәнiң бөлек, Зайсан көл, әнiң бөлек,Келбетiң құлпырады қалай-қалай.Көк майсасы – ғажайып..

Тойлы ауыл.Киiз үйлер.Дархан халық.Әлем тұр пейiлiне арқандалып.Киiз үйдi көруге жиналғандай,Шетелдiк көлiктер тұр аң-таң қалып.Көңiлдi бiр биiкке..

Қара жолкең далаға жарасқаным,еңку-еңку жерлерден әрi асқаным.Ойда жоқтақалаға кiрiп кетiп,қайта шығар есiктен адасқаным.Шыр айналдың..

Бұлттары тауды жаншыған,Жауды бiр жаңбыр тоқтамай.Секiрген мың сан тамшыдан,Жер бетi қайнап жатқандай.Найзағай көкте жарқ етiп,Бiр сәтке түндi жоқ..

Жетегiне алып күндердi,Тiл қатпай таңба өшедi.Көне көз елiм Бүл жердi,Теңiздiң асты деседi.Орман боп,кейiн қураған,Жердiң де асты алты қат.үн-түнсiз..

Ғажапқа мына қарашы,Жамылып қара мауытты,сақтардың алтын мұрасы, адам тұр алтын сауытты.Саулаған алтын моншақтар,Денеңдi жуған жас па екен?Сыпырылып..

Түспалдап ұқтырады түзiң ненi?Жаз ненi айтты, бiлмеймiн күзiң ненi?Түсiнгенiм –жасыл жаз теректерден,сап-сары жапырақ боп үзiлгенi.Бiздi әлпештеп..

Мына дауыл. . .мұхитты сiлiкпек пе, ей?Құс жолы қалай жатыр сынып кетпей?Жұлдыздар тұр көздерi жыпылықтап,Ай қалай тұр домалап, ығып кетпей.Құпиясы..

Төбелерiм, бересiң тек төрiңдi,Жусандар-ай, ұсынасың жолыңды.Әттең, мынау бiздiң митың тiршiлiк,Мәнсiздiкпен байлар менiң қолымды.Бiрақ көңiл..

Қиялда өлең жатыр құла қасқа,Құла қасқа таптырмас бiр адасса.Көңiлдi тiк көтерiп жүрген шабыт,Уәдеңдi берiп кет құламасқа.Құла қасқа өлеңдi тап..

Сұр дауылға шулай қашар көл ұнап,Таулар қалды өзiн бұлтпен көмiп ап.Ызың-ызың әнге салып қурайлар,Тiрiлердi мазақтайды өлiп ап.Құтырынып,шыдамыңды..