Сәкен иманасов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Міңгірлеп жаңа ғана біткендей тіл,қайтерсің, біздің қолдан түк келмей тұр.Таусылып амалымыз қала бердік,кетті де заманыңыз тіптен бейпіл.Дертіне дерт..

1984 жылы бір топ жазушы, баспагерлер болып Семейге барғанбыз. Қайтарда жолдастарын Алматыға ұшып кетті де, мен бір жыл бұрын қайтыс болған шешемнің..

Барымның өзін бұлдауғабазарын қимай барлық түн,айналып көмей құрғауға,қалайы татып, қарлықты үн.Таңдатпай даңғыл жолды да,құр кеткен күндер құн..

Болды деп бала жастан жырға құмар,жырдай ғып айтып отыр мұндағылар,талай сөз тасқа басып шығарыпсың,тәп-тәуір ұйқасы бар, ырғағы бар.Бопты тек ойдан..

Енді ойласам,...отыздарға мол келген,жесір еді, кесір еді сол жеңгем,бұрым болып өрілмейтін қара шаш,білек түгіл, көрінбейтін қол жеңнен.Қолаң шашты..

— Бектұр-ау,мына күн де бұзылайын деп тұр-ау,— Бұзылайын деп тұр, білем, зәнталақ, —деді Бекең,көздері сәл қанталап.— Бұршағы ма,қар аралас жаңбыр..

Қисайып көне тулақ-елтіріге,"— таршылық көрмейсің, деп, мен тіріде",—қутыңдап қаршығадай қартың отырнасыбай уқалатып кемпіріне.Сөзінің аяғы жоқ,басы..

Жүргенде бейғам ғана іздеп бақты,боқырау —боз қыраулы күз кеп қапты.Достан да, дұшпанынан да қалған көңілақыры айсберг-мұз боп қатты...Тарығып,талқан..

Тарпаң десін біреулер, жалтаң десін,күйінесің ол үшін, калқам, несін, —ауған жүгің оп-оңай оңалады,қонады әлі жазыққа салқар көшің.Түсемін деп соңына..

Жастықтан да, мастықтан да айықпай,мен де бүгін кетті дейсің байып қай,қалт-құлт етіп келе жатқан жайым барМұзды мұхит үстіндегі қайықтай.Айланы..

Кемелдігі, кеңдігіалыс-жақын ағайынға белгілі,айта алатын ел ішінің аужайынжалғыз ақын мен шығармын ендігі.Туысқанға не керегін,не керек,мен..

Арман-қиял, не жең мені, не жеңдір,арғы бетте арбау барын сезем бір,керуен біткен кері айналып лезде,ақсақ түйе алға түскен кезең бұл.Амалың жоқ..

Өткенге де,кеткенге де мұң шығып,басыңызға не күн туды мұншалық,бұрын да сөз ермеп пе еді соңыңнан,көрмеп пе еді көңіліңді кір шалып.Түрін көріп..

Мына сарын — қай сарын — құлағың түр,құлағың түр.Жетпесең жылап ұмтыл,ащы мұңның мына бір ар жағындааңсап ішкің келетін бұлағың тұр.Қызығына өзінің..

О, көктөбет, көктөбет,шынжырлаулы қалпында-ақ,арпалыса бересің,айналаңа арпылдап,үресің де жүресіңқаңқылдап та маңқылдап...Мен дегенде жының бар..

Қалмапты бейнең есімде,көгілдірмісің, ақпысың, —айлы бір жаздың кешіндеайналып соқшы, бақ-құсым!Кімдерге құшақ жаймадым,кімдерді ғана пір..

Қызығудан мен таймай,қызуыңнан сен таймай,қатар келе жатырмыз қызығымыз ортаймай,Ішкен асым бойыма тарамастай көрінер,жастық алыпжаныңа жарты сағат..

Ісі болмай ендігі сұлулықпен, сұмдықпен,Кетіп жатыр жігіттер, өтіп жатыр тірліктен.Кеше ғана солардың біреуінен ілгері,Біреуінен кейіндеу, біреуімен..

Қаншама қырын келсін тағдыр, мейлі,қиналған кездерімді жан білмейді! —Ешкімге шағындырмай,табындырмай,өмірдің өзі-ақ мені әлдилейді!Бұралаң..

Көңілдің көк дөненін шаптырғасын,Жақтырсын қатын-бала,жақтырмасын,Алыстан асыға бір аңсай жетіп,Ауылыңа тіреп едім аттың басын...Есіңде бар шығар деп..

Баяу тартып баяғы ырғақ,көмескі үн,Сағынар да,зарығар да емеспін.Аңсап сені жоқтайтын да бұл күнде,Айтқан сөзге тоқтайтын да жоқ ешкім.Бұрынғыдай..

Зауқым жоқ күлуге де, жылауға да,барады-ау қылқындырып мынау қала,Желдетіп, жаңбырлатып келді күз де,қалғаны енді бізге шыдау ғана!Ұнай ма осы күнің..

Мас боламын ба, қас боламын ба біреумен,арланамын ба, қарманамын ба тіреуден,қарғап-сілеуден құлағым тыныш болса да,жора мен жолдас жалығар емес..

Әй, тексізім, тексізім,не қыласың өбектеп,сен кіретін жоқ тізім,енді бізден — бөлек кет.Суда құйып қолына,суыл қағып жүрегің,тектілердің тобынақосыла..

Бетін емес, шетін беріп,кетті ме деп өмір ұдай,аш арыстан секілденіп,аласұрған көңілім-ай!...Арғымақ-үн қалды аңырып,шаң да шықпай тұяқтардан,өте..