Сәкен иманасов туралы Өлеңдер ✍️

Тасуын-ай,Басынуы-ай мынаның, —Жақпай қойды жұртым ғашық жыр — әнім,Өзімді әлді, сөзім дәмді демейтінКердеңінен керең болды құлағым!Мен де елімнің..

Көлеңке жерде қалып бір қойған мұздақтай,Тымырайып қана тұрар еді-ау ол міз бақпай.Сәлеміңнің өзін сызданбай алған күні жоқ,Жүрегіңді сенің шымыр..

Еңсем түгілі, етегімді елге бастырмай,Өзім бар жерде өзгенің жағын аштырмай,Пендені бетіме қаратып көрген жоқ ем мен,Бес төбет келіп беттей алмайтын..

Айтар едім, құдай-ау, айтар едім — тыңдар кім?Ортасында отырып құлақ кесті құлдардың,Өткізе алмай өзімді, жеткізе алмай сөзімді,Терек болып теңселіп..

Жеттің бе қуып, жырынды қайғым,көріп те қапты төбеңді ел,мен әлі де сол бұрынғыдаймын,"Не болып кеткен!" — демеңдер.Қашқанда сенен қайда..

Менің де "у мен өртке" толды-ау ішім,Жетпейді әудем жерге зор дауысым,Келіп ем достықты да қолдан иіп,Көріп ем тон да киіп — тоңбау..

Біреуіне исіндім,біреуіне исінбей,біреуіне сүйсіндім,біреуіне сүйсінбей,біреулерін жақтырдым,біреулерін жақтырмай,бірін бәйек қақтырдым,біріне сын..

Жағынбадым әкіміңе, әмірге,жалбарына жалынбадым тәңірге,намысымды берген жоқпын қолымнан.көнген жоқпын қиянатқа, жәбірге.Бала жастан алдым солай..

Қызық күндерім,...бұзық түндерім.тізіп тұр ма едің түзден мұң,—саз үні тынды,назым — ұтылды,аз үмітімді үзген кім?"Тірі құдайға"түрім ұнай ма..

Өскенімді айтып ем, толғанымды,көшкенімді айтып ем, қонғанымды,айтып едім бір ғана әулет емес,әлеуметтің тірегі болғанымды.Бала жастан көшімді оңға..

Тілімнен де, білімнен де шықпай мән,ағайынға тие қоймай түк пайдам,алты алаштан артылады-ау дерліктейақылым да әдірә қап, бітті айлам.Дәл айтам деп..

Бұрынғылар тықты апарып торға да,жырындылар жықты апарып орға да,шындық үшін жаны шығып,шырылдап,сағы сынып көрген емес сонда да;абыз болып айтып еді..

Даласында майданныңжағасында Сайранныңөтті-кетті, не керек,қарымтасыз қайран күн,мықтылардай өзімді, ұқтыра алмай сөзімдітүлкі бұлаң тірліктің..

Тірлігімнен түк өнбей,тілім неге байланды?Жан-дүнием түгелдейжаңғырыққа айналды.Жазбасын да кеселге,жауға айналып тұр белес.Қанша таяқ жесем..

"Не жазып жүрсің?" — деп сұрайды кезігіп қалған кейбір дос-жаран.Не туралы жазбақпын? —Баянсызын айтсам ба әлде басымдағы аз бақтың,кімнің ғана қам..

Жасымда(ақыры ауыр сорға ұласып),бір қызға құшағымды көрдім ашып...Дерліктей,көріктінің хас тәңірі,өзіме басқа бірі болды ғашық.Болмасын маған пенде..

Сыңсытып көңілімнің бар сырнайын,сен бардадүниені тарсынбайын,болмасын жақсылыққа өмір ділгір,көктемде көгілдір бүр жарсын қайың.Сен барда —аңсап..

Қуат алып құйқылжыған тәтті үннен,күмбір қағып, көкірегім шат күлген,аттың басын қоя беріп еркіне,айлы түнде ағып келе жаттым мен.Қараңғы ма..

Іздеп тауып ақыры өзің мені,түн ішінде телефон безілдеді.Үнің баяу естіліп аржақтағы.ашуың да, аптығың сезілмеді.— Білейін деп... жатты ма, жатпады..

Сездім де қабағында сызат барын,арамыз ушығуын ұзатпадым.Қарсы айтар жауабымды,сауалымдыкөңілдің түкпірінде тұзақтадым.Болдық па,болмадық па, сірә..

Асыл айым, несіне жасырайын,—(өз жарамды өзім-ақ қасынайын),мен дегенде,.. әйтеуір,—кем дегенде — дәлдеп атартағдырдың тасы дайын!Балдырғанды..

Алыстан сұрау салған:"Тірі ме?" — деп,қайдасың, құрбым, меніңтілі бөлек?Мен сені ұмытып та барады екем,аулыма жүрмеген соң, күніге кеп....Бағзы бір..

Қалыңдап күннен-күнге қайғым менің,өзіңсіз өтіп жатыр ай-күндерім.Тағдырдың тәлкегіне көп алданып,бірлесіп тере алмадық май гүлдерін.Тұра алмай..

Көбейіп көлеңкелер,күн суырдаТағдырым айналды ма қырсығуға,—тағы да жолықсам ба дейді көңіл,өрімдей,өліп-өшкен бір сұлуға!Қыртиып..

Қаншама қыз-қыз қан қайнап,қармана басып, қорқақтай,қырсығып тірлік, жанбай бақ,қыстығушы едім жол таппай,телміріп көпке көз үнсіз,термелеп айтып..