Сәкен иманасов туралы Өлеңдер ✍️

Өзгеріп шыға келіп өмір бірден,қалмады дейсің, қалқам, көңіл кімнен,Әп-сәтте алабұртып төңірегім,қаншама еңіредім,егілдім мен!..Қамығып көрмегендей..

Айналамды қоршаған, қаумалағанағайынның барлығы жау ма маған?!—Ақ сөйлесем болғаны, адал айтып,айықпас бір алапес дауға қалам.Айдап шықсақ дей ме..

...Осы ма хордың қызын құшқандағым,табалап күлген шығар дұшпандарым,ақынның елес қуған түсі ме бұл,ісі ме Құдіреті Күшті Алланың?!Тағдырдың тәлкегіне..

Бар еді менен де өткен асқақ қайсың,ағатай, неге сонша қашқақтайсың? —Үйіңе үлкен-кіші жиылғандатойыңды бұрынғыдай бастатпайсың.Көргенде, көңіл үшін..

Жаңғырып құлағымда қай-қайдағы үн,келеді ара-тұра айғайлағым:осылай өткені ме, деймін де, өмір,шынымен кеткені ме жанбай бағым!Домбырам күмбірлеп те..

Құс болып көкте бірде қалықтайсың,біресе қолға тұрмас балықтайсың,барасың күнің үшін сан айлаға,апыр-ау, қалай ғана жалықпайсың?!Әспеттеп ананы да..

Иіп әкеп аспанды шатыр қылғанмойын бұрмай біз жаққа жатыр бұл маң,қарашаның қорлығы әбден өтіп,сән де кетіп барады ақылдыңнан.Көк аттыны көлденең..

Арланын арыстанның қырғиы ілгенаңшыдай әңгіме айтып тілді үйіргенотыр ем топ ішінде жарқылдап тек,тиісті ол арпылдап кеп бір бүйірден.Жаңағы..

Бас-көзіне байлап алған қылдан шыт,малды көріп, жанды қорып тұрғансып,қылқынып та,ұмтылып та,жұлқынып,шабаланып жатты маған бір қаншық.Бауырымен қар..

Көріп ем "батыр" болып мақтан үшін,жетпеді жақын түгіл, жатқа күшім,соған да қыбы қана,ұлып алажөнелді сауысқаннан сақ танысым.Ерем деп алағай мен..

Түні бойғы ойлардың сарқып бәрін,қалдың ба сен атып-ақ, барқыт таңым,құшағында шабыттың балқып, талып,көрді дейсің осылай шалқып та кім?Келесің бе..

Сыныққа сылтау іздеп мен келгенде,сен енді сала берме сергелдеңге,ешкім жоқ екеумізді аңдып тұрған,бірдеңе дерміз, тіпті, көргендерге...Қашасың ананы..

Бұл неткен күн болды өзі,бұл неткен күн,аяқ асты демігіп,күлбеттендің,арамызға сызат боп түскен жіптішешілместей біржола күрмеп бердің.Күн болды ғой..

Көрмеген төрім түгіл, есікті анау,кешегі құл баласы ең тесік танау,кім білсін, ертеңгі күн не боларын,есіп қал осындайда, бөсіп қал-ау!Бөлек кет, бос..

Сүйсе жалған, сүймесе аянбаған,Бұл не деген заманға ісім тусті??АбайАна көтке бір кірдің, мына көтке бір кірдің,иісі жаман демедің иі қанбас..

Бабадан қалған сөз мәні кеміп,бозінген көңіл боздады делік, —айғайға мұңы араласқан ойқай-қайдағыны қозғады келіп...Дүниені біраз шайқаған дарынесіне..

Сыбырлап,сайтан сені азғырғанша,сенем деп,жасағанға жаздым қанша, —селт етпес "сері" қазақ деген осы,өз көрін өзіне кеп қаздырғанша!...Ұшқанша өз..

Айнала ағайынға жүрген ұнап,көңілің бірде көл де, бірде бұлақ,аға да жаға болғың келгеніменаласың ара-тұра сыр беріп-ақ.Сырт көзге көрінсем деп "тірі..

Орыстың отарбасын жалға мініп,жетіп ек туған жерге таңда күліп,кеудемде келе жатқан солмай әлі,жетелеп сол баяғы арман, үміт.Қасымда Кәкімбек бар..

1992 жылдың көктемінде (көкек айы) сол кезгі Мәдениет министрлігінің репертуар бөлімін басқаратын Баққожа Мұқай бір топ қаламгерге пьеса жаздырмақ..

Түлкідей қылаң етіп қына белден,кім едің қыр астынан шыға келген,жүрмін-ау қылығыңа күле де алмай,жөніңді біле де алмай сұрап елден.Әйтеуір..

Алпыстан асып кеткен жас та қауіп,аяғың астындағы тас та қауіп, —соншама қауіп-қатер арасындабарады-ау қайран дүние бастан ауып...Жүргенің..

Бойымдағы барша қуат, екпінмен,тыныш өмір сүре қойған жоқпын мен,маңдайымды тауға тіреп, тасқа ұрып,таңдайымды таң нұрына кептіргем.Бұл өмірден..

Нөкері бар,мекері бар қостаған,көрсеткісі келді ме әлде сес маған,— Ақын деген көп қой бүгін! — деп қалдыел басқарып отырған бір есті адам.Білуші еді..

Текті де едім,кешелер бетті де едім,билікке де біршама жетті қолым,Ақылым да бар еді (кімге бірақопа бере қойыпты көптігі оның).Жан болмаса жанында..