Абай құнанбайұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қуаты оттай бұрқырап,Уәзінге өлшеп тізілген.Жаңбырлы жайдай сырқырап,Көк бұлттан үзілген.Қайран тіл, қайран сөз —Наданға қадірсіз.
Тәуекел мен..

Қуанбаңдар жастыққа,Елірме күлкі, мастыққа.Көзің қайдан жетедіДостық пенен қастыққа?Құрбыңның қызық дегенінСөз екен деп ап шықпа.Адалдан тапқан..

Қор болды жаным,Сенсізде менің күнім,Бек бітті халім,Тағдырдан келген зұлым.Тағдыр етсе алла,Не көрмейді пәнде?
Сайрай бер, тілім,Сарғайған соң бұл..

Қақтаған ақ күмістей кең маңдайлы,Аласы аз қара көзі нұр жайнайды.Жіңішке қара қасы сызып қойған,Бір жаңа ұқсатамын туған айды.Маңдайдан тура түскен..

Өкінішті көп өмір кеткен өтіп,Өткіздік бір нәрсеге болмай жетік.Ойшылдың мен де санды бірімін деп,Талап, ойсыз, мақтанды қалдым күтіп.
Үлгісіз..

Сырмақ қып астынаБайның тоқымын,Отының басынаТөрінің қоқымынБүксітіп,Бықсытып,Қоқсытып келтірді.Осының бәріменКөңілінде міні жоқ,Жүзінің нәрі..

Қартайдық, қайғы ойладық, ұйқы сергек,Ашуың – ашыған у, ойың – кермек.Мұңдасарға кісі жоқ сөзді ұғарлық,Кім көңілді көтеріп, болады..

Қартайдық, қайрат қайтты, ұлғайды арман,Шошимын кейінгі жас балалардан.Терін сатпай, телміріп, көзін сатып,Теп-тегіс жұрттың бәрі болды аларман.
Бай..

Қараша, желтоқсан мен сол бір-екі ай —Қыстың басы бірі ерте, біреуі жәй.Ерте барсам жерімді жеп қоям деп,Ықтырмамен күзеуде отырар бай.Кедейдің өзі..

Қара қатын дегенге, қара қатын,Үзіп-жұлып алып жүр қанағатын.Ала жаздай байың кеп бір жатпайды,Қазақтың не қыласың шарағатын1.1 Шарағат (арапша) –..

Қансонарда бүркітші шығады аңға,Тастан түлкі табылар аңдығанға.Жақсы ат пен тату жолдас – бір ғанибет,Ыңғайлы ықшам киім аңшы адамға.Салаң етіп..

Қалқам-ай, мен үндемей жүремін көп,Ойлама отсыз, ойсыз, суық жан деп.Жүректегі жалынды көзден жас қып,Ағызғаным болады ол неге сеп?Антұрған ел көзіне..

Қалың елім, қазағым, қайран жұртым,Ұстарасыз аузыңа түсті мұртың.Жақсы менен жаманды айырмадың,Бірі қан, бірі май боп енді екі ұртың.Бет бергенде..

Қажымас дос халықта жоқ,Айнымас серт қайда бар?Алда көрген артта жоқ,Мысқыл, өсек, айла бар.Жақсылығың күнде ұмыт,Бір жаңылсаң, болды кек.Пайдасынан..

Ғылым таппай мақтанба,Орын таппай баптанба,Құмарланып шаттанба,Ойнап босқа күлуге.Бес нәрседен қашық бол,Бес нәрсеге асық бол,Адам болам..

Ғашықтың тілі - тілсіз тіл,Көзбен көр де ішпен біл.Сүйісер жастар қате етпес,Мейлің илан, мейлің күл.Ол тілге едік оңтайлыҚаріпсіз біліп..

Ғашықтық, құмарлықпен – ол екі жол,Құмарлық бір нәпсі үшін болады сол.Сенен артық жан жоқ деп ғашық болдым,Мен не болсам болайын, сен аман..

Ғалымнан надан артпас ұққанменен,Тағдыр көрмей қоймайды бұққанменен.О-дағы қалыбынан аса алмайды,Жауқазын ерте көктеп шыққанменен.

Ысытқан, суытқан.Бойыңды бір көңіл.Дүниені ұмытқанҚұмарың тозар, біл.Әуелгі кезіңдеҚайтпаған көңілдің,Есептеп өзің деТүрінен өмірдің;Бір жақсы күнім..

Фзули, Шәмси, Сәйхали,Науаи, Сағди, Фирдауси,Хожа Хафиз – бу һәммәсиМәдәт бер я шағири1 фәрияд2.1 - Шағири (арабша) – ақын.2 - Фәрияд (парсыша) –..

Тұлпардан тұғыр озбас шабылса да,Оған да үкі, тұмар тағылса да.Қыжыртпай мені сырттан жүре алмайды,Кім желігіп, қай шеттен қағынса да.Күшік ит бөрі..

Түбінде баянды еңбек егін салған,Жасынан оқу оқып, білім алған.Би болған, болыс болған өнер емес,Еңбектің бұдан өзге бәрі жалған.

Иүзи – рәушан1, көзі – гәуһар2,Ләғилдек3 бет үші әхмәр4.Тамағи қардан әм биһтар5,Қашың құдрет6, қоли шигә7.Өзәң гүзәлләра рәһбар8,Сәңә ғишық болып..

Шоқпардай кекілі бар, қамыс құлақ,Қой мойынды, қоян жақ, бөкен қабақ.Ауыз омыртқа шығыңқы, майда жалды,Ой желке, үңірейген болса сағақ.Теке мұрын..

Жазғытұрым қылтиған бір жауқазын,Қайдан білсін өмірдің көбін азын.Бәйтеректі күндейді жетемін деп,Жылы күнге мас болып, көрсе жазын.Күз келген соң..