Оян туралы Өлеңдер ✍️

Бір дауылды соғар алдан ұйтқыған,Сезе білді заманының сыйқынан.Жаны қалмай жар салды ер Міржақып,Оян, қазақ, түрегел деп ұйқыдан.Сонда басын бір..

Анық соны білсін адам: Адам әсте өлмейді!Бірақ тәнге бөлгеніндей рухқа көңіл бөлмейді.«Қайтып келген кім бар екен?» – көп наданның габы бұл,Ол ақиқат..

Ахаңды көрдім түсімде,Қабағы сондай қатулы.Жөн көрмей бұлай жатуды,Оятам демең қазақты,Оян, қызым, деп шақырды.Реніш көрдім жүзінен,Жүрмеппін түзу..

Жалғандық жалқынына боялмаған,Жайым бар тек шындықтап ой ақтаған.Кіндігі жұмыр жердің сияқтанып,Әрдайым көрінеді Оян маған.Осында ойым, бойым жетілді..

Оянба, қазақ, оянба,Бұл неткен ұйқы, ой, Алла?!Тырс еткен дыбыс шыққандаҚашпаушы ма еді қоян да?!Біз қоян емес, қасқырмыз,Албасты ұйқы..