Жанар туралы Өлеңдер ✍️

Мұң ұялай береді жанарыма,Қуанышым азайып барады ма?Құсы кеткен күздегі көл секілді,Көңілдің де базары тарады ма?Көлеңке де түскен бе ажарыма?Көктем..

Жылаған жылдар жанарыҚұрғамай өтіп барады,Жыл сайын «Жеңіс Күнінде»Қырғынды еске алады.Қаусаған кәрі жауынгерМедаль мен орден тағады.Шабуылдарға..

Қос жанарым Көкжиекке телініп,Қой торыны қамшылаймын тебініп.Сағымданып бір шетінен бір шеті,Сайын дала жеткізбейді шегініп.Таңдайыма дəмі келіп..

Сылбыр үнмен жанарымды сүрткілеп,«Неге ғана кеттің,-дейсің,-күрт жүдеп?»Жүрегімді жарадар ғып ояттың,Жанар атты найзаңменен түрткілеп.Ояттың да күрт..

Айналдым жанарыңнан күлімдеген, Жүзіңнен қайғы табы білінбеген.Сен ай боп жарқырасаң көк аспанда, Түн бар ма тас түнегі түрілмеген.Қызғалдақсың..

Күз жанары жасаураған, Жалынышпен қарай ма –Қыз әлемін жасаулаған Көзі қимай қалайда?Алай-түлей асау ғалам, Сырын бұзар сәт туды. Жүрегімен тас..

Үңілдім жанарыңа –Махаббат оянбаған.Күнәсіз, үнсіз, түнсіз,Қалтырап үркеді екен.Сол көзде бір пәктік бар,Қимылсыз аялдаған.Ал мен бір..

Жанарынан жылы шуақ шашырап, Күңіренткен күрсінісін қасына ап, Жүргендер бар жүк көтеріп ап-ауыр, Бір сезіммен өзін-өзі асырап. Ол біреуге бұлдамайды..

Жанарымның құрғамай жасы мұңнан,Айрылғанмын арманда асылымнан.Сезімімнің сездірер сыңарлығын,Сыр бар менің кеудемде жасырынған.Өмір атты өткелден сын..

Микроәлем,Макроәлем,Мегаәлем,Мол жұмбағын білмей тұрып неге өлем?Жанарыммен жаһан жүзін аймалап,Жыршысы боп жазсам деп ем көп өлең...Пенделердің..

Жанарымда бір сен және кең әлем, Қос жаһанды сыйғызамын мен әрең.Алатау мен Алматыға сүйсiнiп,Ұлылық пен сұлулыққа кенелем. Жанарыма қарашы,Не..

Жанарым ғой жасқанып төгер сырын,Көп екен ғой әлі де көрер сыным.Мен жақтың сағаттары жылжымайды,Сен жақтың күні қалай көгершінім?Жас болып, жалғыз..

Жанарымнан мұң арласқан қан тамып,Жүрегімде жазды күні мұз қатып.Жырым кетсе базарымнан жалтарыпЖаным мені құзда күт...Жайлап алса көңілімді күпті..

Аспан сыйған жанарыңа мен сыймай,Ақ шам қыздың бетіндегі мең сынды ай.Шəйірларша шаһар сыйлап қайтейін,Жүрегімді қолыңа алшы қомсынбай.Ай қара боп..

Өзіңе арнап жанарымның жарқылын,Өзіңді ойлап өтті менің бар түнім.Көктем-өмір құрбан етсем жолыңа,Тағы да не бұйырар ең, жарқыным?Қапа шегіп..

Бұлдырады-ау жанарым,Шын жылады-ау қаламым, –Айтқанына көнем деп,Құлдыраған сананың.Жырым шерге ұласып,Көңіл кетті-ау құлазып.Оңай тамды..

Торлады ма жанарымды әлде мұң,Үздігемін, үзілердей әл-демім.Түсінші деп кімге айтамын, жаным-ау,Өз-өзімді ұға алмайтын халдемін.Күдік күліп..

Жанарыңнан жаз күтiп ем,Күз бе едiң?Жүрегiме үңiлмедiң, жүзбедiң.Жылап тұрдым жүзiм шыққа малынып,Ал сен болсаң:“Үмiтiңдi үз” дедiң.Үзу..

Жанымның оты жанары анық.Бірақ, Сіз оны білген жоқсыз да...Қара киімге оранып алып,Күлкі таба алмай жүрген жоқсыз ба?Қараңғы үйге қамалып алып,Шырпы..

Жанымдай менің жан анам,Жанарың қандай нұрлы еді.Шуақтан сол бір тараған,Көңілім көктеп, бүрледі.Жүрсем де қайда анашым,Жанарың мені жебейді.Сағынып..

Жарқ еткенде жанарыңнан бір жасын,Құйыл кәне, жүрегімде жыр қалсын.Сенің сұлу мүсініңді кеудеме,Орнатып - ап, көз алдымда тұрасың.Кеудем менің..

Жалтарман жанарымда жасын барда,Құлатып ниетімді асылдарға.Біздің мынау дәуірге дейін өткенОй салдым алты-сегіз ғасырларға.Дәуірлер құлағыма үні..

Жанарыңда жарқ етсе өткен кейде,Жүрек, шіркін, қобалжып кеткендей ме?Журфакта оқыған курстастар,Жаз дидарлы жан аға, көктем- бейне,Ойға оралып..

Тәңіріден жарқын боп жанар көгің,Тәңіріден тарту боп Самал келін,ХанТәңірдің асқақ боп заңғарындай-Жарқылдай бер жайсаң ер, Жанарбегім!Бірден ұқтым..

Кіп-кішкене Жанарым,жақын келіп қарадым.Бұл өзімнің ақ бөпем,ойнатамын, бағамын.Құйттай екен басы да,селдіреген шашы да.Сөйлеспеді менімен,келіп едім..