Шабыт туралы Өлеңдер ✍️

Зеңгірде қалқып қанаты –жерге ағып түсті денесі.Күндіздің шамы жанатын –Жұлдыздың лағыл елесі.Елесі Өрен күн айдыңЕркелеп жеттімұңайып.Аспаным..

Шабыт – шаңырақ, сөз – уық, ойың – жайған кереге, Осы үшеуі жымдасып айналар бүтін денеге.Қисынсыз шумақ қыстырып,жұлқа тартса желбауды,Ұятқа өлең..

Кеудемді керші, жұпар самал ескен,Сан гүлдер, қайдасыңдар далада өскен?Көмескі түсте көрген қызықтардай,Өткен күн неге шығып барады естен?Қайтарып..

Шырайланған шалқар шабыт шарқ ұрып,Күміс сәуле кірпігінен жалқы үмітАғып түсті,Айдың беті бүлк етті,Сағынышы сарқылып.Шабақ ілмей, шулап шерлі..

Шабыт,Алайда-дүлей бұлқынып,Желiдегi құлындай жұлқынып,Бой бермей кетесiң.Жiгерiмдi жұқарған,Мұратымды мұқалғанЖетiлдiрiп жетесiн,«Әулиеге ат..

Ақын үшін жаңа туған жыр ыстық, Қажеті оған оңашалық, тыныштық. Əйелмен де, баламен де келісіп, Ызыңдаған шыбынға да ұрыстық. Ондай шақта соғып..

Нəр алып сағыныштан,Қайнардан қанып ұшқан.О, Шабыт! Сезімі аспан.Жыр қылып епті далаң,Бір үнің жетті маған,Ақ өлең-мұң құрасқан.Алланың..

Күйін кештім кенеттен шын асықтың,Әр уақытта бұйырмас мінәсіп бұл...Күз болса да, көңілге Көктем келіп,Ақ тілектер шоғыры гүл ашып тұр.Тірімін ғой..

Қара өлеңді жазуға –Құдайдың өзі себепші.Ақ өлеңді жазуға –Алланың өзі медетші.Шақырғаным – жел шабыт,Толағайға тел шабыт!Әлқисса, қаламымды қолыма..

Шабытым бір келгенде,Жұлдыздай боп жанамын.Қара бұлт боп төңгенде,Нөсерлетіп жауамын.Шабытым бір келгенде,Жеткізбес жыр биігі.Ойнақтаған белдерде,Мен..

Шабытымның шамы жанса шырақтанып,Кетер ме екен өлеңдерім шуақтанып?Табиғаттың сырын кейде жырлағандаҚарағандай болады тау құлақ түріп.

Тіршіліктің қол үзбей күйбеңінен,Ой өрбітіп көңілге түйгенімнен.Таң шапағын қондырып жанарыма,Ораламын шабытты күйге кілең.Ал, содан соң, жортамын..

Шалқар шабыт жүрегіме қонақ боп, Көкейге кеп тоқтады. Тілім − өткір, әрбір сөзім − орақ боп, Тоқтатуға жоқ хәлім.Тумай жатып шетінеген шарана, Арзу..

Шабыт та шалқалағанЕртең деп есінейді.Сезім жоқ сәл қарағанКөңілсіз кеш үдейді.Өлеңге есім кетіпЖүргем жоқ, (Бәрін білем).Сен мейлі кешірме..

Шабыт бүгін шалқып тұр ғой, қарағым,Мен өзіңе ынтызар боп барамын.Көңіл бағын әдемі оймен көмкеріп,Гүл сезімге толтырдың жыр парағын.Шабытыңа шабыт..

Кірпігін кіл арманға қалқалатып,Мұны бір мың қайырма салтанат ұқ.Өлеңнің ерінінен сүйдім талай,Өртеніп, күйіп-жанып шалқалатып.Салдырып самал желге..

Бірде мені таң атпай ертеменен,Шабыт қысып столға жетелеген.Алып пешке – жүрегім айналды да,Тал бойымнан не қалды өртемеген.Тас тисе де дәл атқан..

Күмістен құйған тай тұяқтанып,Найзағай оттарынанЖүрек – акумьлятор зарядталып.ШабыттансаӘп-сәтте үлгереді,Жырдан телегей дария ақтарып...

Барлық бақыт сенің балғын басыңда,Барлық шабыт сенің шалғын шашыңда.Сол заматта кәйіп болып қаламын,Бір иіскесем бірге отырып қасыңда.Бәрінен де..

Кейде жазып тынбаймын,Шабытымды шыңдаймын.Жыр соңынан жыр келіп,Сергіп қалам мұндай күн.Кейде шықпай бір өлең,Тұңғиыққа тірелем.Мұндай шақта..

Шабыт берген, дем берген,Қырман басы көңілді.Көргендеймін сол жерденАралап бар өңірді.Сүйіктім бар, өйткені,Сол қырманның басында.Көңілдің жоқ..

Нəр жинаған арадай əзір аулақ,Болса да бір шабыттың жоқ кезінің;«Жыр жаз» деген тілегің азын-аулақТұтатқандай жанымның от-сезімін.Сынай қарап жəне де..

Шабыт ғұмыр,Кетер кейде шарықтап.Алар кейде, шапалақпен салып қап.Адам жанын жасытар ол құдірет,Шарықтаған шабытыңды алып қап.Қолбала емес жетегіңе..

Өлең, жарым өмірде жан асылым,Мұңайғанда мұңаяр жан ашырым.Содан тауып шабытты шаттығымды,Содан тағы аламын жан ашуын.Ақын болып тым-тырыс таңда..

Шырқа, шабыт!Шырқа, шырқа, шырқай бер!Жетісуым! Талдықорған. Бір тайпа ел.Шабытымның көк теңіздей тасқаны-ай!Талды-Париж!Мөлдіреген..