Қасым туралы Өлеңдер ✍️

Қара өлеңді түнеткен Қарқаралы –Қара бұлтты жүк қылып арқалады.Қара бұлттан Қасым боп өлең селдеп,Мәди салған сазды бір ән тамады.Қасым-өлең кезеді..

Өрт Қасым,Дауыл Қасым,Ақын Қасым,Көгіңде поэзия – жасын Қасым.Шашайын жырдан шашу жетпісіңе,Жырларың мерейіңді асырғасын.Тірісің, тірісің сен..

Тұтап шығып сөзі ойдан,аһ дегенде пеш-демі,Жалын айдап шығатын –Уа, ақ жалын, кеш мені,Ұшқын ұшса жалыннанойып түсіп бір түрлі,бетіңе леп ұратынқағаз..

Мен дауылмын!Пәк дүниеге кектенбеймін.Құзғындар! Фашистен өткен,Сендерге келсем тек келмеймін.Мен дауылмын!Сақтан дүние! Сатылған..

Аға, сенің қасіретің,Арманың,Кімге мұра?Кім көтерер салмағын?..Жаурынында «шайыр» дейтін мөрі бар,Пайғамбардай ақын құлы Алланың.Домбыраңда..

Бәйгеден жүргенімен келмей атым,Туған жоқ тұл ғасырда мендей ақын.Күркілдеп жүргенімде күнім бітті,Оқыса, оқи берсін енді аятын.Ертеңге талпынғанмен..

Өршіл намыстан жаралған,Аңыз боп атың таралған.Қасымы қайсар қазақтың,Намыстың отын маздаттың.Батырын елі таныған,Тектілік бойға дарыған.Сүйетін..

Мынау жатқан жалыны өшіп Қасым ба?..Ақын еді туған ұлы ғасырда,Бұлтқа бөлеп дауыл шайқап туғызған,Жарқылдатып меңзеп бейне жасынға.Еркін өмір..

ЖұмекенгеIӨлдің, ақын!..Жо-жоқ!Өлгенің жоқ!Өлгенің!..Бәрі өтірік –Естігенім,Көргенім! –Ақиқаттың ақтығына оранып,Ендің қара қалыбына пенденің!Жырмен..

Отанын, туған өз елін,Жыр етіп, елең өзенін.Тасытқан Қасым сол Қасым,Өр тұлғасын өлеңненҚұя салған мол ҚасымОртамызда жүр жортып,Артында ұзақ..

Ей, қалқа, сендей болсын жанға серік,Ішің дос, сыртың суық, дәтің берік, ә, сәулем-ай!Ақ иық көктен төніп түйіліп жүр,Түсірмей не себептен жүрсің..

Отыз метр орға құлағанда,Партизан Қасым жылаған ба?!- Жүз метрден мен үшінқұлау керек, -Депті қарқылдап, көңілін сұрағанға!Сақтайды ар..

БІРІНШІ ӨЛЕҢАлақандай бұл жерге,Қалайша енді сиярсың?Жақын ең кеше жүргенде,Бүгін сен алыс қиялсың.Жырладың өзің өлкенің —Даласын, тауын..

Ақынның өшті әр деміЖаныңның сырын бүкпеген,Бітіпті тірлік сөйлеміӨлім деген нүктемен.Тапсырып жерге денені,Артына дастан сыйлапты.Қағазға сыйған..

 
Жырлары да тудырар бұрқасынды,
Бір шумағы басады кір тасыңды.
Артынан өшпес мұра сөз қалдырған,
Кім білмесін, дауылпаз бұл..

Дейсіңдер-ау! Қасымның несі басым?!
Қасым солай болмаса, несі Қасым,
«Ақынмын» деп қопаңдап жүргендердің
Әммесінен Қасымның десі басым.
Қуат алып..