Жаным туралы Өлеңдер ✍️

Кеш қақтым есiгiңдi, кешiр, жаным,Кiнəсiз құлазыды-ау жесiр жаның.«Жесiр» деп сөйлегенге кешiр менiБаяғыдан бiлемiн есiң барын…Бойжеткенсiң баурайда..

Сен мені, жаным, іздемеКөктемде, жазда, күзде де.Хабарсыз кетсем егерде,Жүрегі неткен мұз деме.Шөлдей бір жаңбыр аңсаған,Өртеніп жаның..

Жанымның жарасын жазар кім?Көзде жас таусылған-соқырмын.Анашым, алдында мазардың,Тастай боп сазарып отырмын.

Толқытып дауыл кеудемді,Түнімен ұйықтай алмадым.Үйіріп соққан желдердіҮміттеріммен жалғадым.Өзенім өрттей дүркіреп,Билетті таудай тастарды.Қап-қара..

Жаныма жақын жандайсың жаным, Қандай шыдамың, Ардай сыңарым.Тағдырдың уын татып көрмеген Балдай шырағым.Күн болып шыққан күнім дейін бе,Қырқада өскен..

Жабырқаулы жаным неден жазықты,Өрекпіме,өңмендеме,тұра тұр. Сұр қаланың сұрқай өңі қажытты сұры қандай сұрапыл. Жусан исі, бұлбұл даусы жоғалған..

Жабырқау тартқан жанымды демеп өлеңім,Тірліктің бұраң жолымен талмай келемінЖылтылдап көкте тұра бер, жарық жұлдызым,Көгімде тұрсаң көңілден ақтың..

Тәкаппар едің, жаным сен,Сол қалпың әлі,Иіліп мен де бармадым.“Ұмыттым”- дедім,“Жылыттым”- дедім өзгені,Өзімді-өзім алдадым.Өлең де жаздым. Кімдерге..

Жанымды айықпастай мұң басқанда, Келетін жұлдыздары ымдасқанға, – Жылы бір қоңыр күзде өлсем деймін, Қапысыз қарап жатып түнгі аспанға.Келмейтін..

Басып келем ақ қарды жалғыз, жаным,Армандаумен болсаң деп сен қасымда.Әнiн естi ақ қыста қар қыздардың,Мұңы олардың менiң де бар басымда.Алыстасың..

Жапырақ-жаным Күзге көмілді...Шандырын ғана сүйреген.Түсіп қалдым мен бізге көңілдіҚоңырау таққан күймеденҚараша-жаңбыр тізбелер мұңды,Баяғы тірлік –..

Жанымның оты жанары анық.Бірақ, Сіз оны білген жоқсыз да...Қара киімге оранып алып,Күлкі таба алмай жүрген жоқсыз ба?Қараңғы үйге қамалып алып,Шырпы..

Жаным сүйген қалқам-ай,Ауыр болды соқпағым.Бар кезіңде байқамай,Жоқ кезіңде жоқтадым.Арман болып жоғалсаңЖүрем қалай сездірмей.Аяғыма оралсаңКетем..

Жарықты жаным сүйді, кінәсі жоқ.Бара ма жер өртеніп, ұласып от.Бүрленген тіл үйіріп бүлдіргенсізТап болдым далаға ащы жуасы көп.Шыққан соң қайда..

Жаным менің, шырқырама,Сеніменен бірге құлап, бірге өсем,Мен қалайша көп атынан сөйлеймінКөптің күйін өз көзіммен көрмесем...Мен дегенім - мынау Әлем..

Солай, жаным, менің ғұмыр-мазмұным,Көңілімнің саған бердім әз-гүлін.Көкіректің көмбесінен жыр саулапБір кетейік пенделіктен - құрсаудан.Қол ұстасып..

Жаным, мен ем сенің шын бағаңды ұққан,Айырып ап қалың ел, тәмам жұрттанЖақсылыққа жеткізсем жарар едіҚимай, алып қалып ем жамандықтан.Жамандық..

Жаным менің,Мәңгілік атпайтұғын таңым ба едің?Атпайтын таң бола ма?Неге ендешеМен сені таңым дедім, жаным дедім?!Жаным менің,Сен әлде көзді арбаған..

Жаным, саған сыр айтамын,Өзіңе еді шын көңілім.Бәлкім тағы мұңайтамынҚайғың болып мың кеміріп.Тағдыр бізге қоспаған-ды,Бірге жүріп тілек қосу.Ғұмыр..

Мұңай, жаным, мен сенi жұбата алман,Бiр мейiрiм күткейсiң құла таңнан.Құла таңды құлдырап қарсы алғайсыңКүншығыстан күлiмдеп шыға қалған.Жұбатпаймын..

Сен менi түсiн, жаным,Бiр тамшы жаспын сенiң кiрпiгiң ұшындағы,Абайсызда көзiңдi қағып қалыпҚұрдымға ұшырмағын...

Шаттыққа жаным кенеліп,жүріп те келем бөгеліп.Көбейіп қапты танысым –бүгін де жаңа көк өніп.Қарайлатып өткенді,қаулап өсер көк те енді....Қалқиған..

Көктем келе жатыр ма,тауға, жаным, қарашы,күттірді ғой көп мені,көрінбестен қарасы.Соншама ұзақ болып паАлатау мен ағарғанАлматының арасы.Алатаудан..

Жылап ал, жаным,кеткен сол жырақ жыл үшін,келеді жасың сүйретіп қыстай қылышын –қырықтан астың,елу де міне таяп тұр,жылап ал, жаным,жаралған мөлдір..

Кешір, жаным,мен иттік еттім білем,бақытымды басына тептіп білем.Есебі жоқ, есі жоқ екпінменен,Адамдықтан алыстап кеттім білем.Кешір, жаным,егерде..