Еділбек дүйсен өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ілмек бойынша іздеу:

Өлеңдер: 14

Күмән
Ымырт қараңғысында бақ ішіне аттадыматтады менімен біргебейтаныс қара күшік.Көз байланарлық (жарық) қараңғы,Құлақ тұндырарлық (айқай)..
©  Еділбек Дүйсен
Қайталану
Бір-ақ түнде...Барлық бақбақ біткеннің басындағыүлпілдектерөз еріктерімен ұшып кеттіЕкі сағаттан соңтерезені ашқанымдасүйреп әкеттібөлме ішіндегі..
©  Еділбек Дүйсен
Түс. Ұмыту
Шеше,қиранды үй ішіндеКөз жасың кері ағып,Тоналыпескі жиһаздар мен бағытын ұмытқан желге жүр екенсің деймін.Алдыңнан ауру мысық шыға кеп,Тұра кепмен..
©  Еділбек Дүйсен
Түн. Меланхолия
(Диптих)ІТерезенің маңдайынан жел өбіп,Кәрі сағат қағады үнсіз таңдайын.Көкке қарап көк-сұр ернім кеберіп,Мен отырам жындысүрей жандайын.Есімді алып..
©  Еділбек Дүйсен
Құлазу
...іңір ұзақ жылады...бұйра бұлтқа бет басып...Ғаршы кеттіақшамғы азан даусы көкті асыпƏлмисақтан ғұмырдың баян етіп "бір кемін"Ай қадаған..
©  Еділбек Дүйсен
Каспий. Қызыліңір
Бұрынғы өмір.Бұрынғы ауыл.Бұрынғы ән...Бұрынғы Күн, көкжиекке тығылған.Жөргегінен аунап түсті жүрегім,Уақыттың уысына ұрынған.Толқып...Тасып...Симай..
©  Еділбек Дүйсен
Sсotophobia. Безгек
Құс жолы бүрлеп төбеңдебейне өрік талша.Бейне өрік талша елітер күйге еніп те алса-Табаныңнан кеп түнде Өлім қыдықтайды екен,Мəнсіздігіңнің ішінде..
©  Еділбек Дүйсен
Алданған
Құрғақ іңір.Көк мешіт.Лыпасы жоқ ескі бақ.Мешіт үсті ұшады қарқылдаған көш шұбап.Қара ағаштың ең соңғы жапырағын үгітіп,Көшеді олар түн жайлы..
©  Еділбек Дүйсен
Ұйқысырау
Əлі есімде...Жел үйірген қоқыс ішінен ұшқан тарғыл шүберекАуыл үстін айналып жүріпкетеуі кеткен ескі бағанаға ілінді.Содан бастап, тарғыл түс- ұранға..
©  Еділбек Дүйсен
1782
Мұнарасын тұман қамаған мешіт,Пəрəнжі киген қарындасымдай, меңді.Бір кездердегі нəп-нəзік үмітбүгін шыдам кейіпіне көшіп,Үнсіздік шеңберінде..
©  Еділбек Дүйсен
Үзілген жапырақ
Сары ала айналам,Отырмын. Бау іші.Құстардың сайраған,Тым сирек дауысы.Бойжеткен-теректе,Жалғыз тал жапырақ.Желменен желөкпе,Тұр байғұс..
©  Еділбек Дүйсен
Ғажайып қала
Тауларым үнсіз, ақ иық,Айрылмайтын сабырдан.Далам жатыр далиып,Шалғын-шапан, жамылған.Үйлер көкке өрлеген,Күнді сүйіп, нұрлана.Бұрын соңды..
©  Еділбек Дүйсен
Санамақ
Бір дегенім — бірлік,Берекелі тірлік.Екі дегенім — елім,Туып-өскен жерім.Үш дегенім — үміт,Жалқаулықты ұмыт.Төрт дегенім — тілің,Тілді ұмытпай..
©  Еділбек Дүйсен
Қонақ
Келген қонақ шайынды,Ақ дастархан жайылды.Ас атасы - нан анау,Танау жарып барады-ау...Жұпар иіс аңқиды,Ас мәзірі сан қилы:Түр-түрі бар..
©  Еділбек Дүйсен