Бақытгүл баймолдақызы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Көздерімнің мұңына өбектеліп оралған жасым ба?!Әлде, аспанды тіліп,тастарды үгіп өткен жасын ба?..Көңілімнің шытына түйіліп жасырып қойған маржан..

Жасырынған мұң қалды ма жанымда?!Қаламымнан тығылып...Толып кетті інжу-маржан, лағылға,Жүректегі шұғынық... Дүниеден көрсем де көп қарсылық,Жанымды..

Жылап аққан жылдарды көзімдегі – Сіңіріп ап қара жер жатыр үнсіз...Барар едім туған жер бауырыңа,Мына дүние болса егер шақырымсыз... Жаяу жетер..

Періштелер күмістелген қанатын,Жарқыратып кере қағып ұшқанда.Іздеп жүрген дүниенің жаннатын,Сұлу екен құстан да... Түсімде сол періштенің бірі..

Өлеңмен бірге өткізер талай күн-айды,Ақынның мұңы неліктен сұлу, шырайлы?!Өртеніп-жанған, өкінген құса жүрегі,Аңсарын іздеп аспанда жүрген..

Бір басымда,Тағдыр да бар, талқы бар,Білетінім – Жаным нұрға талпынар...Мен – өлеңмін,Жарып шыққан өз мұңын,Өр биіктің,Құшағына зар, құмар…

КерейдіңКербез қызымын,ТектініңТерме ізімін.АлтайдыңАрғы бетінде,ҚалдырғанҚара үй үзігін... ТаумененТамыр жалғаған,Асып бірАққан арнадан.Көк..

«Ақын болып не ұттың, - деп – ғұмырдан!», Әділетсіз қоғам түспес тұғырдан...Аққа күйе жаға алатын тобырдың,Көздері де соқыр екен соғұрлым...Сөздері..