Төреғали тәшенов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Желге ойнайды жас дарақ, Бірге ойнайды қос шабақ. Теңге үзеді толқыннан, Діріл қағып қос шанақ.Желге айтады жас дарақ, Суға айтады қос шабақ. Жел мен..

Өзегі бар өр қамшы,Он екі таспа ер қамшы,Шемен қатқан шер қамшы, Тобылғы сап тер қамшы, Алты тұтам ат қамшы,Жеті тұтам жар қамшы, Қара басы хан..

Жер мен Көкті қамтыған аят,Он сегіз мың ғаламды шарпыған аят, Торғай су ішіп болғаншаКүткен аят,Таза сүттен аят,Алпыс екі тамырымды иіткен аят..

Көктен болды ма? Жерден болды ма? Күннен болды ма?Түннен болды ма? Күлден болды ма? Судан болды ма?Таң алакеуімнен болды ма? Тал түстен болды ма?..

Бар мәнісін біледі оның бір Алла, Анық жол жоқ күдік пенен күмәнға.«Ақындарға, – аятты бұл, – ермеңдер», Құдай бекер түсірмеген Құранға.Ақындар ма..

Ештеңе өзгерген жоқ, Ештеңе өзгермейді де! Ештеңе өзгермесінКөз көрмейді неге?! Адам да, қоғам да сол,Іші емес, сырты өзгерген, Қашсаң да..

Саған деген жүрегіме қонып түн, Саған қарсы жылдар бойы жорттым. Бұ дүниенің... о дүниегеақысыкетпейді екен, жетпейді емес. Соны ұқтым.Кектенумен..

Сартап болған шегедейін сүйегі, Өз қолымен әкем салған үй еді. Дүниеге он баланы әкелген Босаға еді, құтхана еді киелі.Өзгереді бәрі де өмір көшінде..

I«Құдайым, мұнша неге ғаріп еттің, Жетпіске келмей жатып әрі кеттім.Қу жаным шығар емес, қозғалмайтын Қу тәнді келсін қанша тәрік еткім.Тілеуші ем..

Ойлап па едім шығам деп жолға бұлай, Тағдырымның тап болдым толғағына-ай. Екібастан момынның ұрпағы едім,Қолда аруақ, алдымен оңда Құдай!Осылай деп..

Бал дәурен шақтың бал демін Жұтып бір жүрген әу бастан Сыралғы досым бар менің... Сыр аңдып өскен тау-тастан.Жасынан жүрген қой бағып Көрсең сол..

Толқын көк ала Соғар жағаға. Ұшар айналып Жалғыз шағала....Суды сабалап, Жетті жағаға. Өтті бір толқын, Өксіп арада...Толқын жағаға Соқты тағы ала...

I ...Білгін, балақай!Желтоқсанда аяз салған алақай Алатауды бүлдірген бір ала тай... Темір телпек, жебір жендетЕр тағдырын еткен шақта талапай, Ел..

Көңілің маған, сеземін, Толмайды, бала, Ақынның жазығы сол –Ақын болғаны ғана!Баулысын қаншаКер заман, кір жұқпайды екен Ақын көңілінеАққудың..

Қызуына елтіп ерте көктемнің, Қызарды да, шықты күткен көптен гүл. Сала берді сабағынан солқылдап,Тарап еді тал бойына көктен нұр.Қарап тұрып болар..

Түн – қаққан қазықтай! Қадап басқан қазымыр түн... Санап басып біреу жүр... Кеудемде құс қамалды,Шап беріп ұстап алдым!Тық-тық, тық – тағалы ат..

Құятын болды-ау жаңбыр шын түнімен, Түрі бар тесілгендей күн түбінен.Тас пісірер тырсылы – мына түрмен, Аспанның болмас бүгін жыртығына ем.Кеше ғана..

Менің ожар ашуымды Сенің аяр күлкің көмді. Аштық қысқан бүркітімдіҚашып-пысқан түлкің жеңді.Байлап атқан сор ұшына, Қайыра алман бағымды енді, Айдан..

Көктем де келер, Көкте әз жүрер.Күн де мәз күлер, Үнге наз кірер. Қамдап ел қосын, Таңдап саз түзер. Тойынып жұрттың Тұяғы аз тігер, Иректеп көлді..

Қысты көрем,Тал басында бүріскен құсты көрем. Жаңа ғана бұйығып жатқан еді,Жау қуғандай атылып ұшты неден?Қысты көрем,Жылы төсек, тәтті ұйқы-түс..

Бар болса бала кезім естеріңде, Қыздай боп сынық мінез өспедім бе. Қара жер қозғалар-ау, бірақ дағы Қозғалмас Төреғали деспедің бе.Туған жер..

Шағаласы Есілдің,Шарқ ұрып бір көсілдің.Танып тұрмын тап басып, Дірілін ақ төсіңнің.Шағаласы Есілдің, Байландың да, шешілдің. Еліктіргің келді..

Не десең о де мұнымды, Адамнан қашып,Ағашқа шақтым мұңымды.Бірінің де таппадым тілін тірінің, Өзіме аян – көңілім неден суынды.Адамды қойшы,Құдаймен..

Күнде, мейлің, Міне, мейлің, Күл, мейлің!Өрт ішінен аман шыққан гүлдеймін. Талайсыздан тай торысы Тәңірдің, Қоғамның қой торысы боп жүр деймін...Кей..

Адамдар асығады, Алла асықпайды.Әркімнің кеудесінде қасық қайғы. Талабың тассын қанша, ТалайыңнанАлмассың, ала алмассың асып бәйгі.Сырыңды өлтірсең..