Олжас сәндібек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жазылғанəрбір жырымның бəрі,Тең болмаса дасұрапыл отқа.Ешкімге айтпағансырымның бəрі,Кішкентай осыблокнотта.Өмірденəрбір түйгенімді де,Көңілімді..

Көктем биылтым ұзақ кешіккендей,Содан меніңкөңілім қуанбайды.Мендегі сағыныштыкешіп көрмей,Ешкім менің күйімдіұға алмайды.Қайыңның да бұтағы..

Жауынды күн,тағы да жауынды күн,Аспан бұлтты,ал менің ауыр мұңым.Көктем келген жоқ əлі Астанаға,Шырқай алмай тұр əлісəуір жырын.Сəуір əнін жəне..

Салқын тартыпмына күн бұлдана ма,Менің жаным ынтызар,жырла дала.Жапырақтар сап-сары,елдің бəрікүз келді деп ойлап жүрбұл қалаға.Күз келген жоқ..

Мен туған ауылжыр тұнған Сырдың бойында,Тасыған Сырдыңқұдіреті бар бойымда.Əбділда,Манап,Сырбайды тапқан Сыр елі,Мені де достымкүдіктенбей-ақ..

Жүрегім меніңбосқа жырламайдыЖазмыштың жолы тайқыбұрмалайдыЖанымныңқара қотыр жараларынШеңгеліндешерлі өмір тырналайдыЖүрегім меніңбосқа..

Түн де бөтен,ағарған таң да бөтенДеуші еді алғашында«самға көкем!»Уақыт деген өзібір қаңбақ екен.Жалған десе дүниежалған екен.Ақ сағымға оранғантау..

Тұщысы ма,өмірдің ащысы ма?!Жолықпақ бопбір бөлім басшысына.Барған едіморнында болмай шықты,«Күтсін» деп бұйырыптыхатшысына.«Сенім артып жүр ғой»..

Қамықтым, тұнжырадым,Тамұқпын, қынжыламын.Жігерім жасып ағып,...шын жыладым.Шырқамай жастық əнін,Еңсемді басты да мұң.Тым ерте сездім неге,Өмірдің..

Жалған-ай деймін мен кейде,Түңіліп кетіп өмірден.Егіліп кетіп ер кеуде,Жігерім құм боп төгілген.Өтіп жатыр күлмей күн,Құдай деген бір ұл ем.Неге..

Дос жоқ менде..Таппайтын да шығармын,Мұң шағамын кімдерге.Жан дертімді дəл өзімдей ұғар кім?Мұңсыз дейді ел күлгенге.Батпандап кеп басыма бақ..

Қылыштай нұрыбүкіл əлемді тілімдепКүн шыққанмен күлімдепЖеңілген жаудай ымырттаБатады қайта дірілдепҰзақ түн жатыптаң ата ғана көз ілемӨзімді жалғыз..

Сенім сирей бастасакүдік гүлдеп,Сайтан маған жетедітынық түн кеп.Сұлу сөйлеп сөзіне сендірмекші,Көп өкініш ішіндеүмітпін деп.Білемінақыретте сұрақ..

Сабан да құрлы салмағым қалмады,Кімдер де менің кеткен жоқ кегім.Адамдар түгілі арманым да алдады,Гүлдеуге бейім көкпеңбек едім.Аз ғана есім ауышар..

Мөп-мөлдір сезімнен жаралған,Көктеме күнінен, гүлінен нəр алған.Ақ арман үміті шуақ боп өріліп,Ауызынан жыр,Көкірегінен нұр төгіліп.Жыр еткен..

Аллаһу əкбар!Аллаһу əкбар!Аллаһу əкбар!Оң құлағыңаАзан айттымнақыштап,Сол құлағыңаХамад айттым дауыстап,Мына өміргеқош келіпсің құлынымЖайқалып өсата..

Қалада мынауеңсемді басып ауыр мұң,Ерттеусіз мінген ессіз тірліктен жауырмын.Еркелеп желі өбетін келіп бетімнен,Арайлап атар аңсадым таңын..

Жеңдіріп ойды қапаға,«Кешікпеуші ед-деп-бұрын, ə».Жүрсің бе əке, апама,«Құмалақ сал» – деп ұлыма.Мені ойлап жаның жүдетпе,Дін аман ұлың сақадай.Сыр..

Хаттар,хаттар,хаттар қандай аяулы,Хаттар жазған шақтар қандай аяулы.Сол хаттармен қаншама арман көз іліп,Сол хаттармен қаншама үміт оянды.Аңса..

Өміріңе не дейінөксігі басым, бағы кем,Тас мінез болған тағдырыңа аға налып ең.Ел іші ерден сырлас дос таппай қамығып,Мөлдір мұңыңдыФариза қызға..

Жыр жазғанмынем болардай жарама,Өмір жайлыөзегімді өксіткен.Бір газетте отыратын ағама,«Тырнақ алды жырларым»деп көрсеткем.Жырымды оқыпжазып жүрген..

Келер күнді ойлапалаңдай жүрмін,Өткенге қайтыпбара алмай жүрмін.Жүйрік жылдардыңқойнында қалған,Сəби күнімдітаба алмай жүрмін.Жүлдеге мас бопжарыстан..

Сөзімді дұрыс дегін,теріс дегін,Мына мен күні кешеперіште едім.Пəк едім күпірліктен,күнəдан да,Санама құйылатыннұр əмəнда.Күн мен түнім..

Ұлтым – қазақ,түбім – түркі,Не еткенім қысылғаным.Күндесін күңкілдесін бүгіндікі,Лə иллаһа ил –лаллаһ мұсылманмын.Күңкіл сөзді көңілге алам..

– У-у-у, у-ү-ү, м-м-м.Ұлым сеніңосы ғажап уіліңЕстілгенденұрға айналар көңілім.Санам жетпей қоюшы еді өмірге,Сен екенсің Өмірім.Осы болсатартар сыйың..