Ғұсман жандыбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жүрегiм-ау, жүрегiм,Жоқтаушың аз, бiлемiн.Бiлiп тұрған шындықтыСенен қалай бүгемiн.Жүрегiм-ау, жүрегiм,Мен сенi ойлап жүдедiм.Өзiң үшiн..

Жуан едiң бөшкедей‚Бөденедей тоқ едiң.Жiңiшкерiп кеспедей,Жүдегенiң – не жөнiң?Томардай боп өртенген –Күйiп кеткен неге өңiң?Шықты ма екен желкеңнен..

Болмаған соң өзiңде,Елде бардан– көзiңдi ал.Сенi бiреу арамдап:Деп жүрмесiн “қу шыбын”.Кейде мына өмiрдеҚорланатын кезiң бар–Танымайтын..

Уа, ағатай, айтшы маған,Иесi кiм осы үйдiң?Түйсiгi жоқ, тақсырсынғанТасырлардан шошимын.Iшi қапас, сырты топас,Iсiнгендей əманда,Көзiнде мұз, өңiнде..

Жарлы жiгiт тас батқан жамбасына,Тауық сояр жарының қалжасына.Басына iркiт төгiлген байдың итiКембағалдың бас сұқпас ауласына.Бар мен жоқтың арасы –..

Дүние-ау, сен осындай шексiз бе едiң?!Мен қуып көрiп едiм – жеткiзбедiң.Əттең, тек, кеңдiгiңдi кештеу ұғып,Шиырға түсiп алып, жоқты iздедiм.Сырыңды..

Тас қабақ Əлем мынаТүнередi.Жəутеңкөз жанарымаКүн ередi.Түнерген суық жарғане iстей алам?Күн ерген қабақтарданЖылу табам.Қарсы отыр Ақ пен Қара –Бiр..

Бүгiн күн бұлыңғыр. Тым тұнжыр.Менiң де жан дүнием дəл сондай.Жылбысқы қар жауып тұр сылбыр..Сол қардай мен де ерiп жаусам ба-ай.Жер тұман. Жол..

Тоғышар тiрлiк, тоқ көңiл –Тойдырған жоқ па, ағасы.Көкие қарап көкке бұл,Жер баспай тұрсың, шамасы.Үпайың түгел, ұртың май –Демiңе пiскен былқып..

Сенгiң келсе өсекке,Кiм айтты оны? Соны бiл.Иесiне тартқан ит –Көршiсiнiң соры бұл.“Жақсы адамның соңынанСөз ередi”,– деймiз-ау...Бiздiң қазақ айтып..

Мен кiмнiң құзырына телмiрмедiм,Төбе-екем қайыстырды төрдiң белiн.Кiнəмдi алдыңдағы жуа алмаспын,Еңкейiп өткен менiң өр күндерiм.Мəрт жанды əркiмге..

Пай-пай‚ шiркiн! Арамға ғашық адал,Түйiстiрiп барады басын олар.Бiр төсектен екеуi тұрып жатыр...Жақсылық пен жамандық – ашыналар.Ел күледi-ау.....

Гүл едiм ғой, гүл едiм!Жаншылдым да тапталдым.Жарық күнiм тоналды.Жат дүниеге аттандым.Ендi менен сұрамаНəзiктiгiң қайда деп,Өзегiмдi қарығанЫзғары..

Қойдым. Тойдым. Күдер үздiм. Түңiлдiм.Бiлсем еттi, шикi екенiн түбiңнiң.Кеңдiгiмдi саған сыйлап, ал өзiмБiр бидайдың қауызына тығылдым.Көктi сүйген..

Япыр-ай, неткен жансың тiптен мекер?..Иеңе жағынасың иттен бетер.Осылай жүре берсең, үре берсең,Ажалың түбiнде бiр биттен жетер.Қожаңның қас-қабағы..

Əлдекiмнiң өттi деп айғырлығы,Зарлайсың – аманында айдың-күннiң.Озбырдан қорлық көрiп келдiң бе өзi?Онда сенi сабайды байдың құлы.Құл байғұстың..

Ақындардың қоғамы,Жетiмдердiң қоғамы,Əкiмдердiң қоғамы...Бəрiне бiр президент.Ақында жоқ баспана,Аға iздейдi аш бала...Əкiм ғана сестi ана –Секiлдi..

Сот емес, от кеседi –Заңды менен заңсызды!Тiршiлiктiң есебi:Жанды билер жансызды.Мен бiр шортан, сiз шабақ,Қайтсем екен, ал сiздi?Кiм де, ол де –..

«А, шындық!» деп аһ ұрдың,Жалын атып демiңнен.Келiп едi ол – ақырдың,Адам шошыр кебiңмен.Кедей едi ол Шындық,Киiмi де көрiксiз.Жиiркендiң сен..

Тазалықтың жүрегiнеҚанжар сұқтың сен кеше.Жетiп тындың тiлегiңе –Тойла, шаттан, ендеше.Жоқ, өйтпейсiң, өңкiлдейсiң –Қайғы шеккен жандай боп.Жорта..

«Iзгi» оймен «зиялы» қасқыр шықты қорадан...Қара төбет құйрығын бұлғап қалды. О, надан!Ертеңiнде дəрiгер диагнозын қойды нық:«Өткен түнi алпыс қой..

Қасқырдың əнге қосып қойсыз күнiн,Түлкiге иман бiттi дейсiз бүгiн.Бейшара, қарқылдаған қара қарғаТүбiңе жетпесе игi ойсыздығың.Алдаған арғы атаңды..

Бейшара пенде – жазмыштың құлы,Бiлмеймiн мен де, ажалым неден.Сезедi, əттең, жүрегiм мұны,Қарабас жылан, қорқамын сенен.Қорқамын сенен, қарабас..

Жан сыздатқан, жазылмас жарам қанша?Қыңқ демеймiн иттей боп таланғанша.Көнем, төзем, шыдаймын – ЖүрегiмеИне сұғып, бес шөлмек қан алғанша.Менiң қаным..

Шылдырлап шашбауларың, теңгелерiң,Басына жаулық тартқан жеңгелерiм.Су тасып жүрсiңдер ме қос шелекпен,Майысып тал шыбықтай желге белiң.Иiлiп, тiзе..