Ғұсман жандыбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жендет, жендет! Сен менiңШабасың ба басымды?«Анаулар» ғой – сенгенiң,Маған тiсi басулы.Домалатқан солар ғой,Өрге сенiң тасыңды.Тап бiр кербез..

Тоқырауда тойғандар –Боқырауда тоқ əрi.Мұздан құдық ойғандар –Су сатады бағалы.Майлы iшектей жылпостыңБағы əмiсе жоғары.Көп асқынға бiр тосқынБар..

Даланың кешегi өлгенДенесiн неше бөлген,Тажалды көшелерменМен əлi жүрiп келем.Ол маған ендi бөтен,Буайын белдi бекем.Несiне ердiм екен,Алдамшы үмiтке..

Дүние-ау, бұл не деген ғажайып күн!Көңiлдiң бар дертiнен таза айықтым.Жеңiлдеп шыға келдiм, дел-сал ойдыңКiрiнен жан арылып, азайып мұң.Мойнына сар..

Ебiн тапқан кей қарғаБүркiтпенен ойнар-ды.Лақты теке қойғанға,Арсыз жайды ойға алды.Тойған мысық айранға,Одан терiс айналды.Бармағандай ол..

Жүрегiмнiң жарасынКiмге айтармын емде деп?Жан мен тəннiң арасынБiр мұң басты пернелеп.Əуенiне сол мұңныңБерiлемiн ендi мен.Бiр мен үшiн солғын..

Саған пара берер ем,Немдi берем, ал, бiрақ?..Арқамда жоқ керегем,Төбемде жоқ шаңырақ.Шаңырағым бар болса,Шалқақ басып келмес пе ем.Төрт кереге – тал..

Сəрiден келiп, көк сүттiңКезегiн күтсең, несi айып.Жатжұрттық болған ТоқтықтыңЖабылып тойын жасайық.Бұл Тоқтық дейтiн жетiм қызЖүрмедi, əттең..

Жандайшаптар сауыты қырық қабат..Ең сыртында жазу бар: «Ұлықмадақ».Сол жазудың астынан ызың салып,Ұшып шықты бiр шыбын сынық қанат.Қайдан шықты бұл..

О, сен бе?.. Сен ғажапсың. Тамашасың.«Елiм» деп еңiреген ер жасасын.Сол елдiң иығына шығып алып,Тəңiрдiң билiгiне таласасың.О, сен бе?.. Сен..

Мағжандарды кеше бiз масқаралап,Итжеккенге айдаттық, тасқа қамап.Ендi бүгiн есiмiз кiргендей боп,Танытып-ақ жатырмыз басқа қабақ.Өңшең аш ит үргендей..

Е-е-й-и, сұр торға-а-й-и! Астамсимыз бекер бiз,Кемдi күнгi қонақпыз ғой екеумiз.Жарық дүние меншiгiм деп ойлама,Бiле бiлсең, жатпыз оған..

Шеңгелiнде пəленiңТастама менi, машайық.Ерте кет менi, кəне ерiм,Екеумiз бiрге қашайық.Жаудан қайтпаған жүрегiм –Жаланың жемi болмақ па.Байрақтық..

Құдайға шүкiр, үйiңдеБоқмұрындарың баршылық.Ас iшiп, киiм киюгеЕтпейдi олар қарсылық.Бала ғой, бала... ЕндешеТiсiне – алма қатты емес.Бал шырын..

Алдар баба! Мен сенiң адашыңмын.Ақиқаттың жолында аласұрдым.Көңлi мырза бiр жанмын, қолы қысқа,Қаспағына семiрген қара судың.Бола берсiн бойға құт..

Көктен де қаулы жаудырған,Жерден де қаулы саудырған,Бақаға жем шаштырып,Балықсыз көлге ау құрған –Мына заман қай заман?Қаулыны жиып дəу қылған,Одан..

Кəрi теректiң басынансарғайған жапырақтарқұлап түсiп жатыржерге.Ақ арақ сасығанұрандар дауылыөршелене ышқындыөрге.Алмас қылыш секiлдiнайзағайлар жарқ..

Мейлi, енесiн бiрер күнКөме емсiншi ерке лақ.Мен де қанша жүрермiн,Көрiнбеспiн ертең-ақ.Бұл жоқ-жiтiк тiрлiктiңҚызығына кiм ие.Етегiндей..

Iңкəрi едiң –жауһар сəуленiң,Ызғар ұрды.Шашты зəр демiн.Күнiң бiттi.Өттi дəуренiң,Шiлдеде үсiгеналма.Тағдыр қатал,əмбе бек сараң.Бар ма оғануəжiң..

Өлген жылан! Басың жоқ. Шауып алған.Ал, құйрығың аумайды жаны бардан.Сен ұқсайсың дауасыз өкiметкеӨзi құрып, құбыжық заңы қалған.Өлген жылан! Ер..

Мəпия мен Элита болды құда..Шəк келтiрмей осы iстiң оңдығына.Емеурiннен екеуi түсiнiстi,Бiрi сенiп бiрiнiң шоңдығына.Ақсүйек пен алаяқ сүйiс..

Үйде, түзде, көшеде... қысыл, қазақ!Тағдырың сол. Жорыған түсiңдi азап.Керi баққан көткеншек жылқыдайынТөрт тағандап тұрып ал, пысылда, жат.Қысыл..

Сынады менi, сынады,Тағдырым неден шүбəлi.Жығылып жатсам, үстiмеЖұдырығы ойнап шығады.Сынады менi, сынады,Тағдырдың қатал сұрағы.Сүрiнiп кетсем..

Көкжиектен иегiн Күн асырды..Кiрпiгiме қап-қара түн асылды.Бiр албасты еңсемдi басып алды,Қайтсем екен, япыр-ай, мына сұмды.Торын уақыт-өрмекшi маған..

Аппақ теңiз гүлiншеƏсем мойнын иiлтiп,Көлде керiле жүзiп аққу жүр –Сұлулықтың суретi,Еркесiндей əлемнiңƏр қимылы əнге тең.Сол аяулы аққуды,Сол нəзiк..