Гүлайша ерахмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сүйер едім сөздеріңе балқып кеп,Жібек сүйген Төлегеннен артық деп.Салиханың Сəменінен батыр деп,Еңлік қыздың Кебегіне татыр деп,Пушкинмен де шығады..

Алыстап енді кетпе сен,Айтатын сырым көп, көкем.Айрылып көрмеген болсам,Қадіріңе де жетпес ем.Алғашқы сүйген түніңде-ақ,Аямай кетсең бопты екен.Біз..

Жеткен жерім бұл емес, жеткен жерім,Қарамаймын бетіне бес теңгенің.Кете алмаймын бірақ та, кет дейді өмір,Өзенмін мен, еркіңмен кеш дейді өмір,Кешіп..

Сөгілді қыстың көрпесі,Мұздардың жаны мүжіліп.Ал, өзендердің өркеші,Жағаны ұрады жұлынып.Бойшаң қайың тұр бозарып,Жалаңаштықтан арлана,Аппақ сəлдесін..

Қазақтың қызына тəн ізетіммен,Алдыңнан бір өтіп ем.Сəл, сəп-сəл қарадың, сезіп тұрмын,Жүрсіңнің жаңылып іретінен.Қасыңдағы жігітке бір сөз..

Бермеседе сұлулық үйіп-төгіп,Ізетімен тұрамын биік болып.Сұлулар көп болса да бұл қалада,Қалдым сенің көзіңе күйік болып.Аңыз қылып көркімді ел..

Ақыл берген Тəңірім-ау талайға,Бір уыс ақыл бере көрші маған да.Оқысам да кітаптардан нақылды,Бола алмай-ақ қойдым əйтеу ақылды.Ақылды боп кетем бе..

Өзіңмен танысқалы өлең-жігіт,Ойнақтап келе жатыр төбемде үміт.Толқыттың көңілімді теңіздейін,Тасыттың сезімімді өзен қылып.Қалса егер үһілете ұяң..

Қате соқтым ба, өмір жолымның есебін?Қаулатып біраз, қаланың мынау өсегін.Көңілге жақпай, көзіме жаққан көп жігіт,Теңімді таппай тентіреп жүрдім неше..

Ұстаттың да он сегіздің саусағын,Аудардың ғой əпекеңнің аңсарын.Үндемесең болар еді ұят-ай,Ғашықтықтың айтам енді қайсы əнін?!Құрбым иə, боп..

Мынау гүлді дүние түк емес боп,Көше бойы көзіме жыр елестеп.Қарбалас боп жатсада мынау халық,Қиялымда шумақтар шұнаң қағып.Тіршілігін кешер деп тірі..

О, менің туған жерім, Көкқамырым,Енді ұқтым жер қадірін, дос қадірін.Тұрсың ба қатуланып, айбарланып?Тектеген анадайын сотқар ұлын.Əкемнің əлпетіндей..

Ханнан артық деуші едім қара басың,Осыменен үзілсін арада сыр....Бір аптаға жеткізбей, сенен де əйбат,Жігіт тауып аламын қарада тұр.Қарада тұр, сен..

Кешқұрым кездесем деп қайдан да айттың,Əншейін көкте мұндай айналмас күн.Тағатымды тауысты-ай, қайдан батсын.Ілулі тұрған анау киімдердің,Бірін көзім..

Елге жақса бір жыры мəз болатын,Сенің қайын сіңлің қандай ақын.Қабағына қыстырмай хан баласын,Бақытым бұл емес деп паңданатын.Елге айтудан ерінбей..

Сендей боп көрінбес деп көзіме ешкім,Алдымда ант суын неғып іштің.Қасыңда менен гөрі аласалау,Етті-жеңді бір қыз бар жолығыстың.Аласарып бірдемде..

Асығым бірде алшы, бірде тəйкі,Жолдарым бірде тегіс, бірде қайқы.Жалғызбын деп жабыға берме жүрек,Аспанда ай, көкжиекте күн де жалқы.Жауым жоқ..

Белгісіз... Саған үміт артатын ем,Белгісіз... Қимастықпен қайтатын ем.Белгісіз... Сағынышпен кездескенде,Маған тəтті сыйладың қалтасымен.Белгісіз.....

Жығылған жерден тұруды үйрендім,Қадірін ердің білуді үйрендім.Жүгімді айбаттап жиюды үйрендім,Шын жылап, шын күлуді үйрендім.Құлазуға да шыдауды..

(Қазақстанға барғанда жазылған жыр)Жұңгода туып өскемін,Жұңғарды бетке-ап жеткемін.Сағынып келдім қалың ел,Бəрің де туыс, бауыр ең,Шегара бөлді..

− Тапқаныңа болайын-ақ теңіңді,Бірақ, қызым ұмыттың ба тегіңді.Ассалау деп бере алмаса сəлемін,Күйеу бала болам деуі дəме оның,Шүлдірлейді басын..

Сені жақсы көретін сияқтымын,Менің нəзік жанымды тербегенің үшін,Топ ортада сөзімді сөйлегенің үшін.Сені жақсы көретін сияқтымын,Еркелетіп айтатын..

Талдай бойымды таудай армандар тербейді,Үміттің құсы қолымнан келіп жем жейді.Махаббат не деп, мазалап келем мазалап,Ай дейтін аппақ жеңгемді.Ол да..

Күн-күн сайын сын көбейіп, дос күндеп,Жүрек қажып, жүйке əлсіреп кеттім деп,Қиял сүріп жатыр едім, ішімненПоэзия бақшасынан кеткім кеп.Жетіп жатыр..

Сенің отың артық еді бар оттан,Не кисем де жарасқан.Тартқан мұңды бұйым көрмей балақтан,Мен секілді қыз шықпастай қазақтан,Жүріппін-ау жүрегімді..