Қатира жәленова туралы Өлеңдер ✍️

Менің бала досымныңЖанарында тамшы жас дірілдеді,Жабырқатты тосын жайт бүгін мені.Бәрін болжап білгендей күнілгері,Сырттан кесіп тон пішіп..

Ханым ӘбдіхалықовағаЕй, досым!Жағасын жатқан тепкілепТолқыны тоймай ойынға,Балалық шағың бал шырынӨтті ғой Сырдың бойында.Құшағын ашар туған жер,Жыл..

Қан тамырдай тұла бойға таралған,Ән-күйден ел сусындаған, нәр алған.Үмітіңді жалғайтын ақ таңдарға,Өнер күшін бағаламас жан бар ма,Сезінгенге:Ән –..

Бұл өмірдеАрмансыз кім бар екен?ЖанарыңдаСенің де мұң бар екен...Өз тағдырым секілдіЖаным сыздап,Жүрегімді ауырттым мұңға бөтен.Деп едің..

Ерекше ғой осы күн өзге күннен,Елжірей кеп көрістік өздеріңмен.Студенттік шақтардың шарайнасыАйналайын, шуақты көздеріңнен!Мама қаздайМынау кім-ей..

Курстастар!Бұл күнде қайдасыңдар?Қай ауылда,Қай мекен-жайдасыңдар?Уақыт – ұры жасырып жүздеріңді,Алып кетті-ау, асырып айласын бар...СтуденттікДуманы..

Жұп емеспін,Сыңармын,Жалқы тұрған шынармын.Пешенеме берілген,Егізімдей тұмар-мұң.Толық емес,Жартымын...Шаттығымның арты – мұң.Махаббаттан баз..

Күй кешіп бастан жағымсыз,Көңілім – күйрек, жаным – сызТартады алдымнанСый қандай,Тағдырым маған?Мәлімсіз...Қылығы тәтті, бал нағыз,Көктемім..

Виктория ТомузғаТүсінем менКөңіліңді құсалы,ҚұлазисыңЖетпей жардың құшағы...Қос қанатын сермемесе аққу да,Бір қанатпен көкке қалай ұшады?Кеудеңе кеп..

Жалындаған жас қыздар,Жастығына мас қыздар.Сендер жүрген жерлерденМұң ығысып, қашты ызғар.Сұлусыңдар, дүрсіңдер,Үлбіреген гүлсіңдер.Жайлауында..

Топ гүл едік, Бес үйдің бойжеткені.Наз артып құрбыларға,Жүретін сылаң қағып.Дамыл таппайЖүйіткитін ой-кептері,Үміткер жігіттердіңКөзінен сыр..

Мезгіл жетпей Гүл қауызын жара ма,Уақыт – қатал,Аяйды деп қарама!Гүл-көктемдіАлыстатып біздерденЖылдар өтерШекара сап араға.Алдан ылғи бақ жанып,Таң..

ІАжарланыпАлатаудай алып тау,Көзді арбайдыКөк бояуы қанық бау.Келді көктем,Оралған жоқ жастығым,Балғын бейнемТек суретте..

ІМен – Табиғатпын!Мен – Ақиқатпын!Өлең болып өріліп күніге мен,Сыр шертемін,Табиғат тіліменен.Жадыңда ма,Адамзат,Тұңғыш ретЕстілгені тарихтың үні..

Сәлем жолдап самала таң атынан,Жан-жағына ғажайып таратып ән,Тұнығыңа құлайдыНәзік сәуле,Сырғып түсіпАлтын күн қанатынан...Өзің жайлыӨзгеден білері..

Ауасы – бал,Тұп-тұнық аспаны бар,Суы – зәмзәм,«Әулие бастауы» бар,Шоқыланған таулары,Асқары бар,Жүрегі отЖалынды жастары бар.Таң алдындаҚұбылып..

Қаһарлы қысБишігін үйіреді,Қар боратыпАқ ұлпа үйіледі...Ауыр қардыңЖаншылып салмағынан,Ағаштардың бұтағы иіледі.Көтере алмайМайысып қанаттары,Ағаш..

Түбі қызғанКүн – қазан суынғанда,Жер – тегешкеСүт – сәуле құйылғанда,Ай нұрына шомылыпЖөнелейік,Кең жайлауғаКөрінген жуыр маңда.Өзің бардаМен қалай..

Ақ ұлпа жауды мамырлапЖер-көктің бәріАппақ боп ерек.Көрпесі жердің қалыңдап,Жамылды шәліАқ қайың, терек.Жанарда қалған қонақтап,Ақ..

Өмірге дегенСірә да, аз ба құштарым?!Тіршілікті ұдайТербетті сазды ағыстарым.Көне МұхиттыңБір ғана тамшысымын мен,Тыншымайтын еш,Мәңгілік..

Құм бораны соққандаҚұйындаған,Кезі бар маҚиыршық суырмаған?Басқа орынғаОп-оңай аударады,Үрлеп қалса болғаны,Бұйым ба оған?!Сусыма құм,Тағдырың қиын..

Сезілгенмен ақпанның салқыны әлі,Нұрлы шуақ,Көктем боп бар құмары,Қар астынан қылтиғанЖауқазын гүл,Күн нұрына сәбидей талпынады.Нәзік гүлім!Өжет те..

Көгілдір көктем!Шуағыңды аямай төгіп келіп,Тіршілікті ояттың желік беріп.Сазды әніңмен билетіп балбұлақты,Гүл боп тұндың далама..

Көктем кеп жасылЖібектен шапан жапқанда,Алма ағаш гүлдепШашына бантик таққанда,Ақ қайыңАппақ куә боп махаббаттарға,Қоңырқай кештеСыр тұнып қалар..

Бұл даланыңШыңылтыр қары қайда?Аязымен денеңді қарымай ма?!Жылымық күнБейжай бір күй кешуде,Қыстың деміЫзғарсызӘрі майда...Қалың тұман жиілей жауып..