Танакөз толқынқызы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Лағылдай сезім өлгенше,Лапылдап өзім көрейін.Ішімде сөзім өлгенше,Сөз үшін өзім өлейін.Жан үшін дамылдағанша,Жоғалып аңыз болайын.Ар мені..

Мақсат емес мәңгілікке айналу,Мені бірақ мәжбүр етті өлмеуге.Мәңгілікке алып келді ойлану,Оянғанды асықпаңдар жерлеуге.Не итерді өлмес өмір..

Түк емес қой! Қорқатын осы ма мұң?..Сен сөйлесең, неге осы тосыламын?Үлбіреген сезімім дір-дір етіп,Қатарына гүлдердің қосыламын...Қопарылып аунайды..

Сипамақ боп ұмтылдыңыз шашымды,Әнтек сізге бұрылдым мен таңырқап...Көктем! Сен де жоғалттың ба басыңды?Неге жүрсің мөлдір шықта жабырқап?Мұңыңыздан..

Аждаhадай мен жұтып жатырсын!Өлтір мейлі, жалқы және жақынсың.Қасіретіңе ала кетші тастамай,Нәубетіңе іздеп барам, шақыр шын.Өлтіре алмас мені сойған..

Ұшағыңа бүгін түнде мінерсің,Бұлттар сені алып қалмай, жіберсін.Қауышудың қандай бақыт екенінДүрия жүрек дүрсілінен білерсің.Бір күн сыртта, бір күн..

Жүректерді шашып ойнар Ару Күз,Жапырақтар ауыратын шығар, ә?Неге сонша махаббатқа зәруміз?Неге сонша күй кешеміз дүбара?Бола тұра шын сүюге..

Түсінеді... Қайда барар?.. Ол да адам...Бұндай сезім бұрын менде болмаған...Көздеріңнен сүйіп алғым келедіКөктем болып елестейді ол маған!Сөйлеп..

Қоршауы жоқ жүрекке тасқын кірді,Жотасымен жоқ қылды қашық гүлді...Аласапыран бұлқыныс өлер еді-ау,Өлмей қойған сағыныш асқындырды.Өлең оқи береді..

Көз ілмедім қатарынан жеті күн,Ұйықтата гөр бүгін мені, Түн-Ана!Жердің барлық түгендедім жетімін,Сізді сонда сағыну да күнә ма?Көз ілмедім қатарынан..

Қалай айтшы көтереді еңсені?Гүл көзімен сүю, тәйірі, не теңім?Күте-күте шаршағанда мен сеніТұрамын да гүл суғарып кетемін...Жалаң аяқ жүрген жандай..

Тағы қас қарайды... Хош бол, Күн!Қанатын жаюда қара түн.Біреумен келеді дос болғым,Түнгі үште шақырып алатын.Барлығы бірінші, ұлы ақын,Құлауға жақын..

Құйып бер, тағы бар ма мұң?Жарқырай түссін жан нұрлы.Шайналып өтсін бармағымАйналып өтем тағдырды.Ішелік бірге қайғыдан,Өлтірмей қойса уға..

Көп болса, бір бұлт жылар маған ғашық,Көп болса, өлең туар ширатылып.Мен саған қол созбаймын амандасып,Жер қылып жігерімді қират ... ... үгіп...Көп..

Жүрекке кірш еткізіп сұғып алып,Пышағын біреу ұмыт қалдырғандай...Ауамды әкеткендей жұлып алып,Жайрадым, жанымды өртке алдырғандай.Не өлмей, не..

Тозаңда да ішкі қуат болады,Тамшының да салмағы ауыр білгенге...Көлеңке де күш көрсетер ол да әлі,Жаның мұздап қоя берер бір демде.Әжем жүнін, мен..

Сен бір күні өксисің-ау аспандай,Ішің толып төгілерсің жаңбырдай.Мен сол кезде жауап қатам жасқанбай,Шоғы сөнбей жаны күйген тандырдай.Сен бір күні..

Есіміңнің әрбір әрпін сүйемін,Есігімнен келетіндей Сіз кіріп.Өзіңіздей құдіретке ие кім?Аят сынды әлпештеймін үздігіп...Айтайын деп ойладым ба бұлай..

Қалып қойсын елеусіз қуыста мұң,Жарықтық Күн! Жалғызым! Туысқаным!Қанатыңның суырып күміс талын,Шашып ойнап, сәулеңді уыстадым.Маң-маң басып, жай..

– Ақша бұлтқа тығылады Күн неге?– Ол не сонша? Үлде менен бүлде ме?.....Жарығым-ау! Таласпаңдар жарықпенЖәне жарық адамдарды күндеме.Махаббаты жетеді..

Гүлдерді де өлтіреді у қайғы,Жапырағы жан тапсырып шулайды...Бір жақынын жоғалтқандай ... зырқ етіпБайғұс жүрек көндіге алмай тулайды.Мен түсіндім..

Жеңіс пе бұл? Жоқ әлде жеңіліс пе?Сен сүйдіре алмайсың мені күштеп...Шұғынықтай құлпырып шыға келсем,Шықпай қалар құмығып демің іштен.Мен – зәмзәммін..

Сен несіне мені сонша әуре еттің?Әлеміңе мас боп кіріп, сау кеттім...Сені сүйген мына жүрек жау маған,Мен өзіме өзім келген нәубетпін.Бұлтыңменен..

Тыныштығын бұзып келген түнектіңТанисың сен дыбысынан өкшемнің.Өкінішті-ақ, лүпілінен жүректіңЖан дүниемді таниды ғой деп сендім.Мен келгенде-ақ..

Мен ешқашан ұйқас іздеп көрмедім,Көшірдім тек көңілдің бір өрнегін.Ішкі ұйқастай жүрегімнің ырғағынБолған шығар аракідік тергенім.Ұйқас іздеп әуре..