Тəпей қайысханұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ілмек бойынша іздеу:

Өлеңдер: 97

КӨЗ ІЛМЕДІ МАХАББАТ
Жүздеспедік көп болды, сағындың-ау, Сезімге бай білемін шағың мынау.Бір өңірде жүрсек те біріге алмай, Бұл өмірде бекерге сабылдық-ау.Жазғы бұлттай..
©  Тəпей Қайысханұлы
ЖЫР ЖАЗ ДЕЙСІҢ...
Күйіну бар көзіңнің қиығында, Жыр жаз дейсің, сүйеніп иығыма. Күйінуден сергиді сенесің бе, Аласапыран жарыңның миы мына.Уақыт құрғыр қусырып келеді..
©  Тəпей Қайысханұлы
МƏҢГІЛІК САҒЫНЫШ
Ақ сəуле жабысқан түн бетімізге, Қалған-ды үйір болып етіміз де. Баянды бақыт, лəззəт бұйырмаған, Бəрі де түсінікті еді бізге.Құштарлықты құлаған..
©  Тəпей Қайысханұлы
ҒАШЫҚ ЖАНАР
Сен маған жалт қарадың, Шарпыды жалын-демің. Елігі жат даланың, Ұқтырды жайын ненің?Жоқ еді батымды өрем, Сөйлеуге келмейді əлім. Ұғыстым атыңды..
©  Тəпей Қайысханұлы
ЖАР САҒЫНЫШЫ
Қызарып түгел құт ұя, Тағы бір күнім батты əрең. Оралды міне құпия, Ойыма нəзік тəтті əуен.Ыңылдап тұрмын қырда алыс, Аңсайды жаным жарымды.Үзіліп..
©  Тəпей Қайысханұлы
АҚ МАХАББАТ
Ғажап-ай, шіркін, осы құбылыстың, Келеді лəззəтін бір құныға ішкің.Төгіп тұр ай сəулесін аппақ қарға, Жылтылдап беймəлім бір күміс ұшқын.Бетке сол..
©  Тəпей Қайысханұлы
ТІЛІМ НЕГЕ КҮРМЕЛДІ?
Əр көңілдің пернесін нақ басатын, Тіл– тұлпарым алысқа ап қашатын. Топ ішінде сөйлеген шақтарымда,«Шешен-ай» деп көп елдер мақтасатын.Құрып қалсын..
©  Тəпей Қайысханұлы
МЕНІҢ АЛТЫН ҚАЗЫҒЫМ
Жылатқан да шығармын, Жұбатқан да шығармын. Сөйтіп жүріп өмірдің, Бір беліне шығардым.Суретімді сызбаған, Ишаралар ізгі адам–Түсінетін тек өзің..
©  Тəпей Қайысханұлы
ҒАШЫҚПЫН САҒАН
Тыңда, жаным, күюдің күйін менен, Күлімдеп ең, мен сені күнім деп ем. Тұрдың қанша мойныма білегің сап, Құшағымда бұлықсып құлын денең.Жатсадағы..
©  Тəпей Қайысханұлы
ДОМБЫРА – АҚЫН
Толғай күйді сезбеді-ау, тобан ұлың, Сары желге қанша саз, тоналды үнің? Сары жұртта қалыпты сары домбыра, Бұтағына ілініп тораңғының.Екі ішекті бей..
©  Тəпей Қайысханұлы
ГҮЛДЕР
Еркесі де секілді жасы біздер, Шолжаңдатты қаншалық осы ізгі ел. Сəлем саған əлдімен көпес дала, Қалған еді-ау, соңыңда жасыл іздер.Алдап əлде..
©  Тəпей Қайысханұлы
АЙНАКӨЛГЕ АЙТАР СЫР
Өткен сонау қызықты есіл өмір, Қайта оранып тұрмысың есіме кіл. Бар асылын жоғалтқан адамдай-ақ, Көл түбіне қараймын тесіле бір.Айтып тұрған секілді..
©  Тəпей Қайысханұлы
ҚҰС ПЕН ҚЫЗДЫ ҰЗАТУ
Ел көшкендей құлазып өңір ғажап, Құс қайтқанда салады-ау, көңілге азап. Қоңыр күйін шертеді бебеулетіп, Қоңыр үйде отырып қоңыр қазақ.Өмір мəнін..
©  Тəпей Қайысханұлы
ҰЙЫУ
Туған мекен– жасыл тау жерін сүйіп, Жатқан шақта саумал жыр елі ұсынып. Көкіректен күмбірлеп шыққан əуен, Алып келді құмылдан мені ұшырып.Жетпесе де..
©  Тəпей Қайысханұлы
АҚБЕЙІТТЕ – АҚ ЖАУЫН
Жібермей бозбаланың босқа арманын, Жаныма нажағайы қосқан жалын.Армысың, анадайдан көрінетін,Бір кезде көшкін орған қос көкжарым.Нар кеудең ну..
©  Тəпей Қайысханұлы
СЫҢАР ҚАЗ
Даламнан қысың үркіп, жазың күліп, Тұрғамын құстар ара назын біліп.Кенеттен кетті, əне, жалмауыз оқ, Жапанда жазықсызды жазым қылып.Ей, аңшы, құсты..
©  Тəпей Қайысханұлы
КЕУДЕМНЕН ДҮР -ДҮР ҚҰС ҰШҚАН
Беймаза, мұңлы бір үн кеп, Беймəлім бойды күш қысқан. Жапырақ– жүрек дірілдеп, Кеудемнен дүр-дүр құс ұшқан.Өтіндежелдің, ұшында ең, Ілініп тұрған жас..
©  Тəпей Қайысханұлы
МҰЗТАУМЕН СЫРЛАСУ
Арылмаған алмисақтан мұз– қарың, Көк найзадай көкке кірген құздарың. Жер шарының қарауылы секілді, Қаһарлы бір қасиетіңді бұзбадың.Болжап, біліп..
©  Тəпей Қайысханұлы
ҚАРАКӨЛ КЕШІ
Қырғыз қызындай қызарып, Қоңыр кезеңнен күн асты. Қоңыр өлеңде ұзарып, Мұзарт шыңдарға ұласты.Қызатын ойын не түрлі, Кешкі думанға жінікті ел. Той..
©  Тəпей Қайысханұлы
ҚАРАКӨЛГЕ БАРҒАНДА
Бөктерің қызыл жосалы, Жауынға жонын тосады. Батырлар қаны сияқты, Көргенде көңілім босады.Таусылмай тіпті, тарғыл тау, Көзімді əбден талдырды-ау...
©  Тəпей Қайысханұлы
СƏЛЕМ САҒАН, ҚЫРҒЫЗ ЕЛІ
Тағдыры да егіз ел, Əн-жыры да егіз ел, Телегей бір теңіз ел, Терең ойлы сезім ел,Сəлем, саған қырғыз ел!Жақын тартып бар жырақ, Ақ маңдайың..
©  Тəпей Қайысханұлы
ДАЛА ƏНІ – ҚАЗАҚ ƏНІ
Даланың қоңыр самалы беттенөпкенде, Естілер айқын айтылған əндер өткенде. Бір парша бұлтқа, ауаға, я, тасқа анау,Аят қып жазып, дұға қып ойып кеткен..
©  Тəпей Қайысханұлы
БЕРІЛУ
Қыран да ұшып озбаған, Толқында тоны тозбаған, Толағай ойын қозғаған, Тыңдайтын ұйып боздалаң–Қасиетті менің əуенім,Таба алмай сені əуремін.Боз інген..
©  Тəпей Қайысханұлы
ЖЫЛҚЫ ЖЫРЫ
Келеді бір ой түн қатып, Жер көксеген жылқыдай. Жаныма шіркін тұр батып, Құйылмай көлге шұрқырай.Қарлы тауға беттей ме, Сері мінез жануар.Бетегелі..
©  Тəпей Қайысханұлы
БОЗ ТОРҒАЙ ЖҮРЕК
Бидайық шидің басына, Қона қап еппен жеп-жеңіл, Боз торғай құсым асыға,Шырылдаушы едің шер көңіл.Тоғысқан дайым қос үміт, Өзектес өмір..
©  Тəпей Қайысханұлы