Тəпей қайысханұлы туралы Өлеңдер ✍️

Неге тұрар дариға-ай, мың қиялым, Тірлігімнен тынымсыз сыр жиямын. Құлын жүрек елеңдеп əлденеге, Асығамын, қарадай ширығамын.Білгеніңді дей ме елден..

Толқынды теңізге құмарта қараймын, Арыңды əніңді тыңдауды қалаймын. Жүрекке тұп-тұнықКəусар боп құйылып,Шымырлап бойыма сенен көп тарайды үн.Сол..

Қырағы қыз, қыран ой, қиын ұлдар, Қилы-қилы білемін күй-үнің бар.Не көрдіңдер, өмірден не білдіңдер? Жиылыңдар бір жерге жиыным бар.Доғара тұр күйкі..

Жүдеме, жаным, жүдеме, қарғам, қарадай, Жүргенің рас, жүйкесіз жұртты қаламай. Өнері үшін өртенген жалын − өзекке, Өткен бе, өмір қандай ауыр сұғын..

Қайран дала жататын жырға айналып, Қайдан ғана қор болды «жын» байланып? Қанатымен тілгілеп мұң-тұманды,Бір қыран құс аспанда жүрді..

Бұтақта − желдің өтінде,Жан дəрмен тынбай безілдеп, Жапырақ − жүрек дертіңе, Езіліп күйген кезім көп.Үн шығар уыз уілдеп, Құпия сазға ұқсаған...

Белгісіндей ізгі ардың, Қызыл арай жүгірген, Сені ұнатқан қыздардың, Құдіретіңе жүгінген.Түседі еске нұр жүзі, Күн қызарып батқанда. Тимеген еш өзге..

Түнеріп-ақ тұр аспан, Жауайын деп жауа алмай. Ойларым да түн асқан, Тұр қауызын жара алмай.Жаумады рас, күн я, Қойды ашуын қайтармай. Тұншығады..

Ең алғашқы оттың ұшқынынан ба? Жоқ əлде, нажағай жарқылы ма Күшті мұнан да?Бір ақ сəуле дірілдейді«Нұр ма» əлде жазылған «Ұшбу, құранда»?!Тұлпарлар..

Күн бұлттанып келе ме, қарағым-ау, Көзім алды түп-түгел қара қылау.Желбегейлеу шығып ем пəтерімнен, Суық тиіп ауырып қаламын-ау.Түгете алмас қиялмен..

Өмір өзі сыйлаған, Қанша, сірə, сый-бағам? Кең далаға білемін, Кездерім бар симаған.Сіркіреген жауындай, Сыр тілегем жаным бай. Атылатын жүректен..

Көздерінде жас толып, Шақтарында шаршаған. Тəңіріне бас қойып, Сиынды екен қанша анаң?!Желпінеді-ау, күй үрлеп, Қуанышқа қанса адам. Қаншама күн..

Əлди-əлди естіліп апам əні, Баяғыдай көңілім апалайды. Немересі «əкелеп» жүгірсе де, Еркелегім келеді апама əлі.Апалаймын көп күндер көрмегенге..

Далаға ақ тон киіп мынау жатқан, Жанымен, жалынымен алау жаққан, Тұрады бір жас жігіт жылқы көздеп, Қыратта қас, самайын қырау жапқан.Жылқылар кете..

Сонау қиыр жиектерде,Бір арман жүр кеше алдаған. Мынау бейбақ жүректерде,Бір жұмбақ жүр шеше алмаған.Алып күшпен алыспақ па, Қасына əлде шақырмақ..

Көңілің шаттық құшқанда,Құстан да биік ұшқанда,Өмір-ай, неткен еркін деп,Бойыңды билер күшті арна.Лəззəтті таңды атырған,Қызыққа бірдем..