Қыңырбек қамашұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сексен жыл бұрын перзентті болып Ата-анаң,Тойға деген қысырақтарды матаған.Құдайдан тілеп, болаттай берік болсын депАтыңды қойып Болатбек деп..

Елу жыл бұрын көзімнің,Алдында өскен баласыңУақыт жүйрік зымырапАлпыстан асып барасың.Жас кезіңнен таңдадың,Дәрігерліктің саласын.Қырық жыл болды..

Қай қазақ еске алмайды дейсің Абайды,Абайды жазған, оқыдым мен де талайдыЖарыса жаздық, жарыла жаздық АбайдыЖұмбағын шешер, таппадық сөзді орайлы.Ұлы..

Сор басады еңсесін еріншектің,Ондайларға аз кеңес берімсекпінҚар теппейтін малдарға ұқсатамын,Жерден басын шалмайтын бір тал шөптің.

Бақыт деген немене білесің бе?Бақыт жатқан нәрсе емес күресіндеЖарық дүние бақытқа лықылдап тұр,Аз көп алу өзіңнің үлесіңде.

Осы халық неге құмар ақшаға,Сыры терең, сиқыр бар ма ақша да?Нысаптарын тежей алмай жүр бәрі,Бірі мыңды, бірі миллион тапса да.Өйткені ақша бар..

Күмістелген жүгенімді,Көк дөненге жүгендепБелдеуіме байлап қойдым,Ер тұрманын түгендеп.Қос құлағын қайшылайды,Ауыздығын басадыҚос көзінің..

Өзіңнен басқа жанды көре алмасаң,Қан бармай тандыр болған ойың қасыңЖабайы мысық секілді алыстайсың,Адамзаттың тобына қалай қосам.Сүзеген сиыр..

Мың тоғыз жүз отыз екінші туыппын мешін жылыҚаңтардың басы, сәрсенбі дейтін күніКүн шығып келе жатқан мезгіл екен,Қатесіз айтқан еді әкем мұны.Көрдім..

Өлеңнің түп төркіні, сөз бен сөйлем,Сөзден сөйлем шығады, оны білемАбай айтқан уәзіңді сақтай білсе,Сөйлемдерден құралып тұрады өлең.Өлеңнің..

Құштар қып мені өзіңе,Түсесің жиі көзімеӘр түрлі ойда жүремін,Сырыңды алмай сезінеҰнатып әлде жүрмісің,Қолдайтын мені пірмісіңЖабырқау, жадау..

Сабылтып ойын санасын,Іздеген сөздің сарасынҰлтының тілін ұлықтап,Әр істің берген бағасынСөз ғана шағып сүйекті,Сөз жазған көңіл жарасынӘділ сөз ашып..

Үржарым Тарбағатай күнгейінде,Келбеті шуақ шашқан күн бейімде,Алакөл, Арасаны жанға шипа,Таза жұмсақ ауасын гүл дейінде.Жері кең Үржарымның шалқып..

Роза Әлқожақызысың,Тегі бар тектінің көзісің.Мың алғыс өсірген анаңа,Роза Бағланның ізісің.Сахнаның сайраған бұлбұлы,Ажарың жайнаған қыр гүліБұрала..

Ұлан байтақ құт дарыған жерім,Көңілі дархан бауырмалды елім.Кіндігімді кестің, сенде туып өстім,Бақытым зор деп білем менің.Бай бақытты күндеріңнің..

Қайтпаймыз елгеҚорғаймыз жердіҰмытар кім бар бізді? (осы әнмен айтылады)Егеменді елім,Еркімде жерім,Құтылдық біз отардан.Шат болды көңіл,Жайнады..

Ауылдан аттап шықпады қара табаным,Сары қиға піскен нанын жеп шойын табаныңҚой ешкінің құрт-ірімшік майына бөгіп,Қымызын іштім қақталған тері..

Жұмыскермін қара табан күс қолды,Күс қолымда темір тозып 83 жаз қыс келді.Күс қолыммен баспаналар басқалар да жасалып,Күс қолыммен тер тамшылап, қара..

О, қадірлі Аймауытұлы Жүсіпбек,Сендей болып қасіретті қақпанға біз түсіп пе екЖүрегіміз қан жылайды тағдырыңды ойласақ,Сенің биік идеяңнан құдай куә..

Топ кекіл, майда жалды, қылыш құйрықАршынды тік сирақты тұрды биік.Жуан бақай төңкерген тостағандай,Тұяқтар жасалғандай тастан құйып.Талыс танау..

Бара жатқан секілді ауыл тозып,Жан-жағыма қараймын мойын созып.Көшелердің қоңырқай тіршілігі,Адам аз бір бірінен жүрген озып.Бұлда бір біз көретін..

Қазағым, халқым басылды көп жыл көңілің,Бейнетпен қайнап төгілді тасып көбігің.Қып-қызыл оттың ішіне тастап жасытты,Сұм тағдыр басып отаршылдықтың..

Ежелгі Қаракерей ер Қабанбай,Халқына қорған болған тас қамалдайҚара бұлттай жөңкілген Жоңғар қолын,Дауылдай ыдыратқан тыным алмай.Алқа көл, сұлама..

Білмеймін аздан бері көңілім алаң,Неліктен жабырқағыш болып барам.Бағып жүрген малымды ұры әкетіп,Бір күнде бос қалғандай болып қорам.Әлде осылай..

Тарс-тұрс еткен дыбыстар,Арысы-күрісі тыныстар.Былғары қолғап тоқпақтап,Жүріліп жатыр ұрыстар.Басың көзің демейді,Ұшырады үрейді.Шайрасқан бура..