Рза қунақова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қорғасын бұлттар кенеттен,Қалғыған шыңды қаптады.Басталды жойқын жел өктем,Бұзылды күннің аптабы.Ақ шуда бұлт асылды,Шырқау бір шыңның..

Құйылып керней дауысы,Сыңғырлап бір үн естілді.Тыныштық-тылсым тау іші,Шілденің күні кешкірді.Жақұттай болып жалтырап,Толқиды көлде байыппен.Қамыстар..

Ақ көбік атып жағаны толқын ұрады,Сатырлап суға кəрі жартас құлады.Шаңқ етті де үрікті ұшып шағала,Үйренген жолы – жиекті кетті жағалап.Нар өркешті..

Ақ кездіктей жалтырап,Жұлдыздар көкте сөнбейді.Жарқырап сансыз шамшырақ,Өшіргенге көнбейді.Шарт сынды аспап күркіреп,Жұлдыздар бұлтқа ықтады.Толастап..

Таң көрінді көкжиекпен арайлы,Күлгін сəуле тереземнен тарайды.«Бүгін ұйықтап қалыппыз», – деп бұртиып,Қолсағатқа қызым селсоқ қарайды.Шағаладай аппақ..

Сеңсең бір бөрік кигендей,Шыңдағы құзар жартастар.Төбесі бұлтқа тигендей,Жақпар да жақпар нар тастар.Көк жасыл орман маужырап,Шыңдарға қолын..

Майысып биші қайыңдар,Тастарды жасыл мүк басқан.Мен келем, құшақ жайыңдар,Жадыра күліп бұлтты аспан.Жіңішке жіптей жетелеп,Найза шыңға жол..

Қалады əсте кім сезбей,Асқар тау болса қасыңда.Тау іші шыны күмбездей,Ақ бурыл шыңдар басында.Көгілдір сағым жарқырар,Айпетридің төсінде.Бауырында..

Жартылай шыңнан қарады Ай,Жалбыр тау мүлгіп қалыпты.Салады еске қарағай,Саптағы солдат – алыпты.Жапырақтарды желпиді, Самал жел тербеп тау..

Бұл күндері мен көктемді іздеймін,Жадыратар жанымды ол шаршаған.Күз келсе де одан күдер үзбеймін,Сарғыш тартқан гүлге қарап тамсанам.Кей күндері мен..

Бала кезден биікке жаным құштар,Өзеніндей бойымда арын-күш бар.Мен жазықта сүрінсем, сүрінермін,Сонда-дағы шыңдарға үңілермін.Шыққан сайын шыңдарға..

Ақ шуда – бұлт көтерілді аспанға,Дөңгелеп күн Алатаудан асқанда.Əлде қайдан құмды құйып құтырды,Басын ұрып тауларға да тастарға.Жас шыбықтар желден..

Ақ сағымдарАрман құстар айдында,Ақ сағымдарҚуаныш пен қайғым да.Арманымдай алыстағы сəулелерЖетемін депБосқа əуре боп қалдым ба?Ақ сағымдар – Ақ..

Көгілдір таулар, көгілдір,Баурайың толы өмір-нұр.Саяда сенің сайрағанНе сандуғаш, не бұлбұл!Ұғамын сенің сырыңды,Айтамын асқақ жырыңды.Бауырыңда өсіп..

Уілдеп, ұйытқып, азынап,Борасын тыста тынбайды....Өлеңін ақын жазып ап,Əуенін үнсіз тыңдайды.Апшысын жердің қуырып,Азынап жатқан атырап.Кеткендей..

Қандай ғажап дауыстар тау кешінде,Құстар хоры əрбір қырдың төсінде.Бұлар жыры төмен қарай асықса,Сүңгі бұлттар тыңдар мүлгіп түсінде.Нар таулардың..

Кетпестей ойдан көктемнің ғажап кеші еді,Саумалдай самал құба белдерден еседі.Қиыршық қара топырақ майдай тобарсып,Қазбауыр бұлттар таулардан тарғыл..

Көгілдір тауда көктем бе,Көрінген сонау алыстан?Адамның ойы жеткен бе,Сағымға күміс жарысқан.Қызыл гүлдер алқа ма,Тау төсіне қадалған?Арнайыншы..

Бұлтты жарып іркес-тіркес ығысқан,Тай арайлап, күн көрінді шығыстан.Маңғаздана жатыр дарқан Жер-ана – Менің өлкем кең жазира гүлістан!Асау өзен тасып..

Ақ гүл – лала –Ақ көңіл жарқын.Достарын əнмен қарсы алар.Көк гүл – өмір,Қызыл гүл – көңіл,Сары гүл – сағыныш тамсанар.Жасыл – жастық,Гүл сыйлау –..

Дегендей білем, дала, сүйем сені,Көрінді көкжиектен күн еңселі.Маржандай тізіліпті қайтқан қаздар,Сайраңдап жер мен көкте кілең сері.Шашқандай алтын..

Тырналар келді тізіліп,Суларда шуыл молайды.Күміс шық көзден үзіліп,Сағынып жанды орайды.Қаздар да келді қаңқылдап,Талдырып жібек қанатын.Келер деп..

Қараңғы түн, тау іші,Құпия сырға батқандай.Бұлақтың күміс дауысыҚоңырау соғып жатқандай.Тауып бір сəт күй тыным,Қайыңдар мүлгіп қалыпты.Құшағына еніп..

Керімсал көктем – құштарым,Келіпті-ау сері құстарым.Құстарға сонау ілесіп,Қалықтап көкке ұшты əнім.Аққулар қонып көліме,Əкелді шаттық..

Алқызыл қызғалдақтай көктемдегі,Жалаулар көшелерде тербетілді.Сергітті жомарт жаздың өпкен лебі,Тосамын терезеден мен бетімді.Желпиді жапырақты таң..