Нұрила қызықанқызы туралы Өлеңдер ✍️

Кемістігі демесек те күн дағын,Ерітпейді неге қарын шыңдардың.Өз ауылының биігінде адамның,Өз аузынан шаққан мұңын тыңдадым.Су қараңғы қос көзі сәл..

Ақ қағазға төккенімде сияны,Қиял шіркін шарлайды сан қияны.Әсерлендім көгершінге қанатты,Сүйе білген түлеп ұшқан ұяны.Туысшылап бардық алыс..

Жаздың алғаш кезі еді, келген орта жайлауға,Көк қуалап төрт түлік көнбей жатты айдауға.Кешке жақын өрістен әкелгенде малдарды,Қара атанды көндірдік..

Суыт жүріп келе жатты сұлу мүсін бөкендер,Аңсағаны анау жатқан туып-өскен мекен, жер.Түгінен май шықса-дағы басқа жерді жатсынды,Түбі пана..

Он сегізге енді келген қыз едім,Кеудем асқақ өзімше бой түзедім.Коммунаның қызыметкері болсам да,Ата-ана деп өмешегімді үземін.Қандай ыстық аттамаған..

Сәбилік шағың бал қылық,Балтырды жүрдік талдырып.Бір күні келді балалар,Бәрі де бір-бір тал мініп.Тұрғанда олар тізіліп,Ойынға кеттім қызығып.«Атым..