Зейнолла тілеужанұлы туралы Өлеңдер ✍️

Алатауды күлдім ұзақ жаңғыртып,Жас кездегі еске түсіп бір ісім...Осы мені ақын қылған қай қырсық!?Əсем жырды жазып едім, кім үшін?Сонау алыс көк..

Күлдір де-күлдір күміс ер салған күреңмен,Тарбығатайдың тауынан асып,Жүрер ме ем!Ақшам кезінде –Арқар қараған кісі боп,Қойшының қоңыр үйіне барып..

Арыстан торда жатыр!Көзі жайнап,Бойда жоқ –Буырқанған ашу, айбат.Қыннан тартқан қылыштай –Жарқыл қағып,Жауына атылмайды,Кегі қайнап.Шерінің досы да..

Емес ем серіліктен мен де кенде,Бар еді онда костюм,Менде жейде.Шығушы ек екеу ара кезек киіп,Тұлпарын махаббаттың ерлегенде.Ауылдан жарты жармақ..

Қағылып тасқа тұлпардан ұшқан тағадай,Бұлтқа батып,Жарқылдап көкте ағады ай.Мұнарлы түнге –Мұңая қарап отырмын...Уәде еткен –Жырымды саған жаза..

Ақбоз ат тізгін сүзді шабыс тілеп,Ер жігіт тақым қысты: «ал, ұшшы!», – деп.Төбелер төрт тұяқтан бұғып қалып,Көк сағым көлбеңдеді жарыс тілеп.Ақбозды..

Тағы да шырқап жібер кәне, жігіт!Барады тән шымырлап,Жан егіліп!Қара шашым –Қара түн қар шалмаған,Қарайды сұлу қыздар дәме қылып...Жалған жар..

Ғарышқа күшің барда самға қыран!Бір күнгі серілік жақсы бай бағынан.Илеуге дән тасыған құмырсқа артық,Апанда өлі арыстан аруағынан.Кереге қанатыңды..

Осындайда сілтеп қал, арғымағым!Бастан өтіп барады жазғы жалын...Бауырыңды жаза шап –Жас сұлудай,Құшағына құлған әлді жардың!..Қамыс құлақ қимасы..

Алматының түнгі аспаны көкпеңбек!..Ақ қайыңдар –Айға асылған көкке өрлеп.Сен сүйгендей қарлығаш қас көктем кеп,Айдыныма –Аққулар ән төккен..

Ғашық қыз жайлы – жүректі тербеп жаңа мұң!Жатырмын ойда...Қиялдың ішіп шарабын.Көшеде, әне...Ағабек кетіп барады,Махаббат жайлы –Шәмшінің шырқап жаңа..

Сүймедің деп,Сүйген сәуле сөкпегін!Ғашықпын ғой...Айта алмасам несі мін...Бұл өмірде жоғалтқаным көп менің!..Жоғалмаған – жалғыз сенің есімің!Жат..

Армысың абзал, жеңеше!Танымай қалдың сен тегі.Доп қуып жүрген мен кеше,Ауылдың сотқар тентегі.Түсіріп еске көрейін,Күндерді өткен бір қызық!Əйнектен..

Ол күнді, сәулем,Еске алма!Ол бір күн –Алыс кеткен күн!..Сыбаға болған жас жанға,Бір шүйке бұлты ол –Көктемнің...Бір шүйке бұлты ол –Көктемнің!Ол –..

Өмірде мынау көп тегі,Ғашықтар төзіп,Шыдар сын.Ауылдан ақын кеткелі,Сағынып қалған шығарсың!Жамылып түнгі жауынды,Қыз күтіп сайда жүретін...Сағындым..

Көзіне досым жас алды,Қоштасар мезгіл таянды...Сал жігіт!Əнге бас әлгі...Арулар жайлы аяулы!Сүйсініп тыңдар сыр болсын,Кеудеңде толқын..

Кергітіп керік қырда кер дөненмен,Сері боп мен де бір кез желмен ергем!Жануар тұяғынан от шашатын,Бауырын жазып бабы кеп терлегенде.Жігіт-желең..

Көгілдір мынау өлкеде,Өріктер тағы гүлдеді.Жас сұлу!..Маған еркеле...Еркелеп құшып сүй мені!Сәулесін төігіп,Ай құмға,Сырласып жүрек түнгі..

Айрылып ек,Тағдырға шыдамай біз,Есімде жоқ –Қай көктем,Сірә, қай күз!?Ақ айдынға,Тағы да аққу қонды-ау!Қайда жүрсің!?Мен сүйген ҚҰРАЛАЙ қыз?..Əн..

Атылды тау тағысы –Қалыңға үркіп!..Гүрс етті...Аспан мен жер алысқандай!Аузынан арыстандай жалын бүркіп,Везувий ыңыранды..

І-БӨЛІМЖапанда жалғыз жабығып,Жан берген шығар жаралы ер!Қазбауыр, бұлыттар!Қамығып...Ұмытқан елге...Бара көр!...Шексіз де –шетсіз...Бұйра..

Табанын тауға басып,Тасқа басып...Жер таппай алақандай...Аспаны ашық.Адасқан ұл оралды өз үйінің,Есігін қайыршыдай жасқана ашып...Тағдырдың тәлкек..

ІШулайды теңіз!..Тулайды толқын күркіреп.Астан да-кестен күркіреп жатқан сырлы айдын!..Теңізге қарап,Түнеріп ақын күрсінед,Теңіздің сырын –Тебіренген..

Шығыста сонау...Кипарис гүлдеп көктеген,Жат жерлік қолы –Аяусыз тонап өртеген!Орманда ойнап,Жезкиік желмен жарысып,Бұлақтан сұлу суалмайды енді..

Жан емен –Достығыма сый сұраған,Осы жол –Берер болсаң шын сұранам!Қанатын тар бөлмеңде торға соққан,Бір құстың бостандығын қыйшы маған!Осынау бақсыз..