Сәруар қамаева өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Төрт құбылам – түгелімТөрт қабырғам – тіреуім.Құладың бүгін біреуің,Тоқтады да жүрегің.Келмейтініңді білемін,Іш жылап, сыртқа күлемін.Төбемдегі төрт..

Әлдилеп аппақ сезімдерҚызғалдақ ғұмыр кезімдей.От жүрек, ынтық көңілменСүйген жан бар ма өзіңдей?..Іздеген көктен көріктім,Жерден-ақ маған..

Ұшып барғамҚанатсыз, арманменен.Жылап та алғамОңаша қалғанда мен.Тамшылар жанарымдаБайланып қалатындай.Қиялым табанындаАйға алып баратындай.Аспанды..

Жалықтым дейсіңЖалқылық ғұмыр-тағдырдан.Зарықтым дейсіңКүндерден түнді таңға ұрған.Сауытпын дейсіңБөгдеге сырды ашпаған.Алыппын дейсіңБелін мың буып..

Елітіп кілең,Сезімге бойды еріткен.Зеріктің білем,Үндемей қалдың неліктен?Кездескен тосын,Өзіңе ынтық көңілім.Кеткен бе осыЖүрегім екі..

Тараған бойға жылыстапСезімнің сыры беймәлім.Төсімде қалған тыныстапДеміңді жатқа қимадым.Күткен бір сәттер өзіңдіСағыныш болып түзілді.Тауысып..

Сүйіктім-ау, келген бұл көктем бе еді,Сезіле ме көңілден көктем лебі?Қимас сәтті есіме жиі аламынШуақ шашқан сонау бір көктемдегі.Аяулым-ау..

Сезімдер сізге жосылған,Сездіре алмай тосылғам.Кездескен маған тосыннан,Кімсің сен, айтшы, тосын жан.Табылмай жауап сұраққа,Түседі санам..

Қараңғы түнде,Қараңғы үйдеЖұлдыздай жанған жарығым.Асығып күнде,Тасынып мүлдеТөзімнің бұзған қалыбын.Еркелеп барып,Қасыңда қалып,Баураған сезім саны..

Бай да өткен, батыр да өткен, бағлан да өткен,Түбіне бұл дүниенің кім бар жеткен?Жазмыштан ажал жайлы хабар келсе,Бақилық қара жерді мекен..

(Қазытай Жүсіповке)Түсімде неліктенГүл ұсындың қолыма?Ескертуге келіп пе еңҚара деп оң мен солыңа?Түсіндіргелі жүрмісіңТірліктің мынау..

Сен мені ұмыта алмайсың, білесің бе?Кездескен күндер әлі жүр есіңде.Жырыммен жүрегіңнің төріндемін,Лақтырып кетсең-дағы күресінге.Сен мені ұмыта..

(Бегаршынның сәлемі)Сәлем айт туған ауылға,Ағайын-туыс, бауырға.Көңілі дарқан, қонақжай,Көрші-қолаң, қауымға.Сәлем айт сонау бейітке,Тас мүсін түскен..

Бір отырып, бір тұрып,Сабырыңды жоясың.Жүректе жатқан бұлқыныпСезімді қайда қоясың?Кең пейілің көл еткенКөңіліңді даладай.Кіріп келсем..

Сұп-суық бөлме, сыз төсек,Қойғандай бейне мұз төсеп.Жылыта алмай келемінЖүректің отын жүз көсеп.Сағыныш - сары жамылғы,Тынысым мүлде тарылды.Өзіңе..

Оралтып дәуреніңді бозбалалық,Қондырдым қиялыма бозбала қып.Өкінішті көп өмір кеткені өтіп,Арада талай уақыт озғаны анық.Жаныңа жете алмап ем..

«Сағыныш» атты сары құсҰшырдым, аға, сіз жаққа.Көңілге түрлі сабылысТүсірдім, аға, сіз жоқта.Елітіп ойдың елегіӨтеді, аға, сіз жоқта.Сағыныш толы..

Шыңыраудан шыққан шынарым,Ағызып жырдың бұлағын.Сергелдең болған санамаАқылдың айтшы тұрағын.Құдыққа құлап шындығың,Жасаған жұртқа құлдығың.Зар..

Жалғызбын бүгін,Құлазып қалған айналам.Жалғыздық жібінБеліме мықтап байлағам.Шиырып алғам,Шыңыраудан тартып алардай.Түйінді қаттыШеше алмай мың..

Өзің жоқтаБос қалады бұл қала,Өзің жоқтаБасталады мұң-нала.Шат көңілдіШырғалаңға түсіріп,ТереземненТүн қарайды ұрлана.Өлең жазып,Отырамын..

Моншақтарым, әшекей бұйымдарым,Мойыныма жарасар жиылғаның.Жасыл жазым, көгілдір көктемдерім,Жүрегіме жыр болып құйылғаның.Моншақтарым, мөп-мөлдір..

Өзіңді күткенКүндерім толы налаға.Жиналып іштенАйналды бітеу жараға.Сызатты жерінСыртынан жауып амалсыз,Жүретін едімСездірмей жұртқа алаңсыз.Тұрғасын..

Көңілің күпті ме,Үндемедің.Түсіме кіресіңКүнде менің.Өзің де білесіңСыр берерін,Жүректің жасасамКіл дегенін.Жүректің салғаныЖалған емес.Сезімнің..

Жылай да алмай,Көмейге өксік тығылып,Құлай да алмай,Кетеді белім бүгіліп.Иіліп жүрмінТалқысы қатты тағдырға,Өмірде мынауБір тұрып, бірде жығылып.Күле..

Тып-тыныш түнім,Самсаған жұлдыз жан-жағым.Түсіме кіріпМазамды менің алмағын.Жалғанған жеріҮзіліп кетер бір күні,Жүректің, тегі,Көтере алмай..