Фариза оңғарсынова туралы Өлеңдер ✍️

Көрпем кетті шығынып,қарамайды бұрылып,тұрып қалдым жасқана.«Қума мені бекер» деп,құрбақаша секеңдеп,жастығым да қашады,бұл не деген масқара?!Ұмтылып..

Ерте, ерте заманда,жаннат Жер мен Көк күмбезадамдардан аманда,жонын тосып самалға,Айлы, нұрлы ғаламдажануарлар күн кешкен.Бəрі өзара тілдескен.Сол..

Əкем біреу, анам да біреу менің.Мен жығылсам, сүйенер тіреулерім.Олар барда – мереке.Көрген еменқабақтарын шытқанын, түнергенін.Менің досым əкесін..

Əкем – менің тəңірім, пайғамбарым,ұмтылатын биігім, сайран бағым.Ол білмейтін дүниеде құпия жоқ,біліп алған, япыр-ау, қайдан бəрін?!Күшті де жоқ дəл..

Бір балапан құладыұясынан домалап.Ата-анасы жыладышырыл қағып. Обал-ақ!Бір қанаты сыныпты,дəрі жақтым, орадым.Күш жинады, шынықтыжалғыз қанат..

Жылылықтан жаралғанқұшағы оның – таң мекен.Менің Айдай анамнанасқан сұлу бар ма екен?!Мейірім-нұр төгілгенкүн көзіндей жанары,ойымды оқып..

Кіршік шалмаған ақ қөңілдердей, пəккөңілдердей ақпандабалапан бауыр ақ ұлпа қар да ыстық-ау.Маңайдың бəрін ақ торған шархат жапқанда,ұйқылы-ояу..

Кеудеңде мені тербеттің,жас шыбық енді көктеді.Мінеки, мен де ержеттім,еңбегің бекер кетпеді.Өмірде мынау ең жақынАяулым сенсің, анашым!Болмаса мейлі..

Көкте жатыр шашылыпқанша жұлдыз, қарашы!Шолпан жұлдыз – анасы,басқалары – баласы.Айы туып, Күн шығып,аспанда ылғи таң дейді.Жердегідей тіршілікол..

Бала:Кейбір біздің ағаларсөз сөйлеуге керемет.Ал балаға қамқорлықонша емес қой, не керек!Біздің шеберханадақұрал-сайман болмайды.Бізге берген..

Аймалайды өпкен желі,нұрға оранып көк пен жері.Бала сағым бұлдырайды,гүлмен ойнап бөктердегі.Қаз-үйректің таныс əніерке өзенмен табысады.Бір-бірінен..

Бір досым бар, сағыныпкөрісеміз күнде біз.Отырмаймыз жабығып –көңілдіміз, біргеміз.Үйретеді жақсы өлең, жамандықтан шектейді.Тіл табысып..

немесе алау жанындағы көрінісТүлкі:Түлкі бикеш мен едім,аңқауды алдап келемін.Алау жақса балалар,мен де билеп беремін!Қоян:Мен қоянмын, қоянмын,аппақ..

Көк жүзінде сан жұлдыз жымыңдасқан,қызыққандай біздерге үңілді аспан.Досым, жасыл даланың құшағындажүгір еркін, жусан мен гүлін жастан!Көгілдір..

Туған елдің тау-қырынаралаймыз, шарлаймыз.Тамашалап таң нұрын,демаламыз жаздай біз.Толқынменен жарысып,шомыламыз суға біз.Батырлармен..

Заңғар тауларға қараймын,қараймын шырқау шыңдарға.Алдымда өмір – ақ айдынмені де салар сындарға.Ұмтылсам алға жасымнан,армандай шыңға..

Біздің көрші Нағима апайжəне көрші Ағила апайұрсысты кеп шапылдасып,біз де жеттік жапырласып.Ойынды тез тастадық та,тұрдық біраз жасқанып та.Түрлі..

Аймалаған, емдеген,ессе жұпар қырдан жел.Мені аялап, тербегенақ бесігім – туған жер.Шақырады сағынасағым құшқан қырларым.Күндей ыстық жанымаменің..

Күресте өсіп қайсар бабамқиындықтан тайсалмаған,Жасқа қамқор, еліне – үлгі,терең ойлы, байсалды адам –мен атамның шырағымын.Жастық шақта..

Кең даланың астындаҒажап теңіз бар екен.Жер бетіне тасқындапБір шығуға зар екен.Мұнай-теңіз сол екен,Қасиеті оның мол екен.Сонау дала төріненжанады..

Үйде ертемен тып-тыныш,тұрдым жайлап, тарандым.Сосын алақанымаатын жаздым анамның.Мен қағазға жазбадым,жазбадым үй жарына:анашымның есімінжаздым..

Тамтам үні дүбірлейді далада,би билейді жас, кəрі де, бала да.Сан дыбыс бар тамтамдардың үнінде –толқын үні жарға соққан іңірде.Құм құйғандай жанды..

Мен сурет саламын,мен сурет саламынсалғаныма қуанып,өзім де таң қаламын.Жалаңаяқ қыз балажүгіреді жылғада.Домбырашы жігіт тұр,айналасы – гүл..

Көшедегі халық тəмамаспан жаққа қарасады:көгершіндер қалықтағанкөк жүзінде жарасады.Көгершіндер көп-ақ бүгін,қадалмаған жанар бар ма!Бейбіт күннің..

Корабльді басқарып,көк жүзіне самғармын.Канал қазып, тас жарып,мұхиттарды жалғармын.Таңдандырар бар елдіғажап үйлер салармын.Жасартатын əжемдідəріні..