Фариза оңғарсынова туралы Өлеңдер ✍️

Əбіш өскен Онды ауылына кіре берістегі төбедесонау жолдың бойына қарап, əлде соғысқа кеткен қосағын,əлде оқуда жүрген жалғыз ұлын күтіп отырған..

Маңқыстауда кімім бар осы менің?Алады онда біздерді есіне кім?Қуаттансам деп едім топырағынан – шығар ма екен алдымнан тосып елім?Оғыландыны түсімде..

Атын есітіп, көрмей-ақ толқып едім,көңілімді енді жаулады көркі менің.Марқакөлді көрсем деп армандаушы ем,орындалып тұр бүгін сол тілегім.Мұхит сынды..

Япыр-ай, бұл атауды кім тандаған,таңданар естігенде мың сан ғалам.Шаншылып тұрған таудың тұла бойынжарқырап көкпеңбек мұз құрсаулаған.Жолы жоқ..

Телефон шыр-шыр етті. Тұра қалдым.– Кім екен, Фариза ма? / Мына жанныңбатылы-ай, бұл кім өзі? / – Иə, мен ем...– Шығыстан, Бошай*4деген бір..

Көңілім – жүдеу, сөзім – мұң,сөнгендей менде көп үміт.Қарашығынан көзімніңтамшылар жатыр төгіліп.Сағыныш толы сезімненжаншылып бітті-ау..

Қош енді, Қаратайдың асқақ елі,Жасқанбай жан бітірген тасқа демі;Биікке сұқтандырып шақыратынсамырсын, балқарағай, жас терегі.Аман бол, қыран мекен –..

Перзенті ем шет-шегі жоқ сары даланың,тау дейтін төбенің де жарқабағын,«Адамдар тауда өспеген тау киесінұқпайды», – десе біреу шамданамын.Мен, рас..

Шыңғыстай жері – алтын бақ – көзіңді салшы көк белге!Шыңында сұңқар саңқылдап,Марал ойнаған бөктерде.Тарихын елдің, мұратынаңыз ғып айтады..

Шыңғыстайдың келбетін көктемдегікөрсем деуші ем армандап көптен бері.Құшағына ап Алтайдың от шеңберіжабырқаған көңілім көкке өрледі.Жылу беріп жаныма..

«Шығысқа барам» деген үнім жетіп,жар салып əкімдерді дірілдетіп,«Катонға Фариза апам келеді» депДариға*2жүрген шығар дүбірлетіп.«Баянның» ең таңдаулы..

Шығыстың саф ауасы, дəрі-балысақтап жүр адамдардың жанын əлі.Қалың жұрт Алматыдан, Астанаданжаз бойы Шығыс жаққа ағылады.Бұл жақта адам ұзақ жасайды..

Алтайдың таулары қандай кие жерімдей,Шың, тасын, қалың орманын сүйем елімдей.Ақ бұлттар жусайды аунат жоталарындақос өркеш Маңғыстау жақтың..

Ысқырады бір əндіəуезі жоқ, сазы жоқ, қайғысы жоқ, жасы жоқ, аяғы жоқ, басы жоқ. Əн дегені – ысқырық, тоқтамайды ышқынып. Қонып алып шыршаға, қарар..

Фрак киіп шығады, балшық үйде тұрады.Зағип жан да көреді:саздан өзі өредіқабырғасын үйінің, бүлдіреді киімін.Сабын да жоқ жууға, бірақ жайлы..

Арасынан ну қамыстыңсебет көріп, қолға аласың. Қалпағындай күнбағыстың! Кім өрген деп таңданасың. Бұл торғайдың өнері екенжасар салып жаны..

Басқа үйге де қонады, жатсынбайды неге деп. Ұйқысы да қанады, түстер көріп керемет.Жаңбыр қандай бүгінгі – дəн жауып тұр. О неден? Естисіз бе дүбірді..

Нені ойлайды трамвай? Көк бешпетке құмар ма? Бір орында тұра алмай, даңғыр-дүңгір – жүре береді шығанға. Ылғи қызыл – кигені, сыңғырлатып вагондарын..

Дөңгелегі болмаса, зырыл қақпай жолдарда, асықпай-ақ онда асажүрер ме еді орманда? Сонда қызық болар-ды, шөптей болса шынында. Жазып қойса:..

Сала құлашсозғандамойнын көрші дұрыстап, мұндай күшті қол бар ма –от шашатын уыстап?Адамдарға мұншамакімнің жаны ашиды – сымға ілініп тұрса да..

Самолетке мінсем мен, көк аспанда сайран салып жүрсем мен, көрер едім: көкжиекті жолымнантеңіз сынды найзағайлар шомылған.Бұл самолет мазамды əбден..

Соған мінгім келеді, зулап жүргім келеді. Тіпті үшеуін алар ем: мектебіме – біріменə дегенше барар ем; екіншімен – күніменталай сайран салар ем;..

Кім ысқырып мақтанған, бұзақының бірі ме? Қара күйе жаққан ба – қараңыздар түріне!Көзі жарқ-жұрқ, о несі? – дем алады ысылдап, сарт-сұрт етіп..

Жақсы көрсе кітапты,сатып алып беріңдер!Ол кітапта əкем бар, мамам да бар, сеніңдер.Бета апай мен Катька да (мен ғой – ұғып ал мұны!),Дунчо деген..

Айқай-шу біздің көшеде,шапқылап жүрген балалар.Доп қумай бала өсе ме,қара тер бəрі, қарап ал.Ұрсады бірі: «Шегінбе!»«Тепсеңші, ей, енді..