Фариза оңғарсынова туралы Өлеңдер ✍️

Жақсы оқып, шаттанғаннан, жасқа жанар. толардай қуантпадың, балам, əлі. Күлімдеп арт жағымнан басқа аналарқызыға маған ешбір қарамады.Қарт əжең..

IТуған жердің бұйырмай беткейі де, мекен болды жат елдің құба белі. Көйлегі де қалды ғой жетпей үйге – көз жасымен анасы жуар еді.Ескерткіш тұр..

Қайда жүрсем, өзіңе оралғанша асықтым, əлем шексіз болса да, саған ғана ғашықпын.Сен сарайсың құздағы құлата алмас ғасыр да, көкшіл аспан күмбез боп..

Бұл қайғың түсінікті шын естіге: жұбатып айта алмаймын ешбір əнді. Ол жұрттың бақыты үшін күресті де, ал өзі сендік болып кетті мəңгі.Ел кегін қару..

Өлшемі жоқ ана махаббатының, пір тұтпайды жұрт бекерге – ол киелі. Аюлар да (ой-санадан мақұрым) ақымақтау балаларын сүйеді.Екі жүрек бір-біріне..

Жаудың отын өшірді, дүниеден көшірді. Дұшпанның қаны жосылды, шəйіт болды өзі, ер еді.Жақсы істерге бас болған, дастарқанына ас толған, жаураса елі..

... Жігіттерді жинайық,жеміс теріп, сыйлайық. Той қызығын тыймайық, аңға шығып, құс салып.Төрт аяғын билетіп, құр атқа бас үйретіп, қырық кез кұрық..

Шеңгелін ажал салды ма, Ер Тоңаны алды ма, сұм дүние артта қалды ма... Қайғылы жүрек жыртылды-ау!Сұм ажал бүгін жылатты, құрығын салып құлатты..

Таңғұт жау тиді айлалы, Қатұнсінтісін қайрады, жайратпай жауын таймады, бауыздап жанын қинады.Тұрмады бектер алдасып, жекпе-жек шықты арбасып..

Будыраштар да құтырып, алпауыт ерлер жұтынып, жорыққа шықты жапырып, қанымызды біздің төкпекке.Тасаға дұшпан тірелді, біздерге елші жіберді, қабағы..

Жорық сап түнде көшелік, Ямардың суын кешелік, бұлақтан қанып ішелік, жаудың бəрі қуылсын.Жүйрікпен таңда жөнейік, Будыраштың қанын төгейік, Басымыл..

Қашқын ба, қарақшы ма кемедегі,əлсіз бе қозғай алмас тегенені,«Мен ұлттық батырмын!» – деп шықса біреу,соңынан жапырласып ел ереді.Сырт қалып елдің..

Күн көрудің қиыны-ай,көз тартқанмен гүл-өңір.Айрандайын ұйымай,іріп жатқан бір өмір.Тамағына тапқаныжетпей жүрген бір адам.Жайлы өмірдің шатқалы..

Болма, болма – қуат жый, шіркін жүрек,Жайрат анау өзімшіл құлқынды іреп!Сол індеттен сал тартып сарғайып тұрқылаң көңіл көз жасын іркіп..

Мен үшін тосуға əзір желге демінең жақын жандарым бар елде менің.Жұлдыз жоқ демесеңдер кеудесінде,əрқайсы елестетер Еңбек ерін.Жайраңдап, жарқылдасып..

Мен туған ауыл – Ай мекен,еске алмай жүрер күнім кем.Баяғы достар қайда екен,бірге ойнап, бірге жүгірген?Жатаған, ескі үй анау,мені алаң еткен шет..

Қатқақ күз. Дала құнысып,жүзінде қалмай жаз рай.Кимеген адам бұғы ішік,бүрсеңдер арық тазыдай.Сұлулық қалмай қырда түк,қоңырқай тартып жарқын..

Іңір түсіп, қас қарайды,күнбағыс-қыз шаш тарайды.Шығарып тұр шашу шашып,серуенге аспан Айды.Жүзін көріп айнадағыкөлге үңіліп Ай қарады.Бақа..

Сай-саладан шаттық пен күлкі ағылып,Сыңғыр қағып бұлақтар, қырқа жібіп,«Қыстың сызы қалмаған жазғытұрым»келді, міне, бізге де гүл тағынып.Жайнады..

Туған тілін білмеген тұлға болмас халқына,думандатқан күнменен өте шығар даңқы да.Не керемет күштің де ана тілсіз – бармақтай,қара жердің үстінде..

Ұршықтай уақыт дөңгелепжеткізді тағы бір таңға.«Қош келдің, Жылым, төрле!» – деп,үмітпен қарар жұрт алға,сенімдерін артып сұлтанға.Салауат тілеп жас..

Ниетің – жомарт күзімдей,мен үшін сұсың жүзіндейқайраулы қара балтаныңқағатын жалған, жалтағын.Арамыздағы сезім-нұртұрғай-ды мəңгі..

«Сізді жақсы түсінеміз, ұғамыз, Жырыңыз – бір байтақ жатқан құба дүзекендігінзамандас та білмейді,аға деген қаламдас та білмейді,(біледі, тек..

Біле алмай қайдан шығар күнқара жүр – арақ ішкені.Ат мінген саясатшылардыңаударыспақ ойнау – істері.Дананың күйі – таныс жай,кім іздер батса..

Қазақтың жасыл жеріне,бетегесі бөрткен белінеқызығып қырмызы өрінекөздерін кімдер сатпаған,талтаңдай басып жат табан,сатумен келеді əлі де;құлақтарын..