Ұлықбек есдәулет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қақпанға түскен қасқыр қапы қалып,Шайнады өз аяғын жатып алып.Кеудесiн қара түннiң күйдiредiКүйiнген көздерiнiң оты жанып.Қасарған қақпанды да қауып..

Ақырап келдi ақырып,Бақсыдай жынын шақырып.Жапырақ – тiлiнАғаштыңҰшырды көкке сапырып.Жұлынған тiлi жас шынар,Мылқаулыққа да бастығар.Бастығар,Iштен..

Қажи едi бiздiң ауыл ұстасы,(Жас жағынан осы ғасыр тұстасы).Тұрушы едi күмпiлдетiп көрiгiн,Бiр қолында балғасы, не қысқашы.Қашан көрсең қара терге..

Аспанның қиғаш қасындай,Дидарын бұлтқа жасырды Ай.Шашырап жатыр жұлдыздар,Терiлмей қалған шашудай.Жайнап тұр аспан моншақтай,Жұлдыздар – күмiс..

Келдi өмiрге жас бала,Қадам басты жасқана,– Тәй-тәй, – дедi Жер-Ана.Есейдi де шарқ ұрды,Ғашық отқа шарпылды,– Пай-пай! – дедi Жер-Ана.Жiгiт болды..

Шатыры қалқиған,Ескi үй тұр жалпиғанбақ iшiнде.Қызығы, шыжығы,Қызыры, қызуы –бәрi iшiнде.Шалқитын, тасатын,Шабытты жас ақын –үй иесi,Қоңырқай..

Ауылдың бәрiн ертең бiзАйналдырамыз қалаға.Қора-қопсыны өртермiз,Ескiнi құртпай бола ма?!.Қалалық болып төрт түлiк,Зауытта баптап бағылар.Түсiне..

Бiр сезiм бұған дейiн арбаспаған,Қолыма алдырғанда алғаш қалам,Жырыма тырнақалды қуанғанмынКолумбтай құрлықты ашқан жан баспаған.Әр сөзi меруерттен..

Аткөпiр жем,Ағыл-тегiл су дағы,Ақ тышқандар, ай-хай, аунап-қунады.Мұнша бақыт бiтпеп едi туғалы,Басталды-ау бiр бейбақтардың думаны.Бейне бейiш..

Жаспын ғой әлi, жүрегiм неге ауырды?Ақсақалдардай арқалағам жоқ ауырды.Жаспын ғой әлi жанымның өртi лаулаған,Қуантар шағым осы ғой менiң..

«Жыр үшiн,Жыр үшiн мен жаратылғам,Жанарым Парнас жаққа қаратылған.Iлияс, Қасымдардың қалқасынанКөрiнбес көген көзге дара тұлғам,Бәрiбiр, жыр үшiн мен..

Өзiн-өзi ұнатпайтын бiр адамӨзiн-өзi iштей мiнеп, сынаған.Жардың түбiн үңгiп жатқан толқындайЖегi сезiм жолдас болып жүр оған.Бiрi шалып,Бiрi демеп –..

Қандаймынау рояль мөлдiр едi?Қара түннiң бояуын төндiредi.Қақпағы ашық.Қаптаған клавишкеҚалың ойда пианист телмiредi.Басқанында бұл күйшi..

Қасына әкем шақырып бүгiн менi,Қалың ойын үркiтiп түрiндегi:– Буын қақсап,Аяғым бастырмай жүр,Таяқ сатып әпершi, ұлым, – дедi.От пен суды көп кешкен..

Түсiме бүгiн кiрдi ауыл,Түсiмде жүрдiм бала боп.Басымда ой жоқ зiлмауырЖанымда мұң жоқ, нала жоқ.Пәтерден көшкен пәтерге,Пендесi емес..

Үш аяқ мотоциклдiңКөсiгiнде бала отыр,Бесiгiнде шал отыр.Тiзгiндегi ұлы мәз,Шалдың шыбын жаны отыр.Мотоцикл зулайды,Жел құлақта шулайды.Долы желдiң..

Аспанында Алтайдың күн дөңгелеп,Альпинистер барады шыңға өрмелеп.Жалаң қия,Жақпар тас жап-жалаңаш,Алмағайып бередi кiмдер көмек?Тiк шаншылған найза..

Бiр адам өттi өмiрден,Бiр үмiт сөндi көңiлден.Бiр жұлдыз ақты көгiмнен,Кеуденi қайғы кемiрген.Бiр ағыс солай тоқтады,Сөндi бiр өмiр шақпағы.Маңдайы..

Құла түздiң қаңбағыҚайырылып артқа қарамас.Адамның қаңбақ болмағыЖарамас... жарамас...Қиық салсам артқыға,Көшкендейiн көп жалған:Желдi күнi..

IКеудемде күркiрегенҚаршадайдан құдiретiм,Шiркiн өлең, есiл өлең,Досым өлең,Қош,Қош...Тiршiлiк көшiмененКетiп барам,Қасымнан өтiп мағанКезек келдi.Аз..

Ұмытылам ба мен ертең,Ұмытылудан қорқамын.Семсердей қында көнерсемМұңымды кiмге артамын?Iлуде батқан бiр кештiңЖұтатын шығар менi өртi.Сонан соң..

Қолшатырдың қажетi не, қозғама,Көк нөсерге көмiлейiк аз ғана.Сен едiң ғой жаңбыр жауса мәз бола,Жалаңаяқ жүгiретiн боз бала.Бүгiн көктiң рақымы түсiп..

Ұнатпаймыз бұлттардың қаңғырғанын,Жақсы көрiп тұрсақ та жаңбырларын.Баяғыда Пушкин мен Лермонтов,Ұқсатыпты бұлттарға тағдырларын.Лермонтов, Пушкинбiз..

Көргiм келедi, бiлгiм келедi,Дүниенiң барлық құпиясы мен сырларын.Келедi және тыңдағымЖаңғыртып жатқан тау iшiнБүркiт пен бұлақ дауысынБүкiл жүректiң..

Назданған Ворскла қыз қылықты,Тұлпарын патша сенде жүздiрiптi.Жағаңа мен де келдiм, патша емеспiн,Адаммын одан гөрi iзгiлiктi.Жағаңа келiп тұрмын..