Ұлықбек есдәулет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Дала деген кеңiстiк қой өр-сайлы,Уақыт мұнда қозғалыстан шаршайды.Көз байлана киiз үйге кiрiп бiр,Көз шырымын алдыруды аңсайды.Уақыт бiзден, әсте..

Жылдар деген жылқылардан аумайды,Тасыр-тұсыр тас төбемнен заулайды.Тарпаң тұяқ тиiп кетер ме екен деп,Қорқып кейде қап-қара тер саулайды....Сәби..

Бес ғасыр! Беу, бес жүз жыл!Асыл бәрi.Қойнына қанша қазына жасырмады.Қолына қайта қонбас лашындары –Қазақтың қайталанбас ғасырлары.Бес ғасыр қуанышы..

Қара суы ұйыған қазанынаҚайран қалмас ел бар ма қазағыма?Қуанышын жүредi айырбастап,Дүниенiң азабы,Тозағына.Таңдай қағып отырып Чюрлениске,Бiр..

Бар едi менiң бiр досым,Жаныма балап жүргем-дi.Аярлық сырын бiлгесiнАулаққа салдым iргемдi.Әзiлдеп оған бiр өлеңЖазып ем – бiттi!Жауықты!Кеудесi..

Асықпайтын уақытта асығамыз,Ақиқатты несiне жасырамыз?Жолға шықсақ –Жетуге асығамыз,Жете салып, кетуге асығамыз.Таңда –Балабақшаға асығамыз,Түсте –..

Микрофонды мiнбеденМен жайлы сөйлеп Тұм-ағаң;«Талант, – дедi, – бұл деген»,Жырларым, сiрә, ұнаған.Жолығып кейiн оңашаҚолымды қысып, күлiп..

Биiкке бiткен бәйтерекТереңге жайған тамырын.Өткiздiң бастан ертерекӨмiрдiң долы дауылын.Ойранға кiрдiң, от кештiң,Жаныңа түстi-ау жарақат.Өлiммен..

– Шешең бар ма?– Бар.– Әкең тiрi ме?– Тiрi.– Бақытты екенсiң, бауырым......Осы бiр ауызекi әңгiмеденМарқайдым,Жеңiлейiп қалды денем.Қашан да есiме..

Алабұртып отырмын мен бұл шақта,Отырмын мен әлденеге сусап та.Көкейiмде бүлкiлдейдi бiр сұрақ,Сәбидейiн бүлкiлдеген құрсақта.Серпiлмеймiн,Қуанбаймын..

Жанымды жатушы едi қузап өлең,Жырақтап барамысың,Муза, менен?Қалайша өкпелете қойдым екен,Қисынсыз қысыр сауған қу жақ емен.Ешкiмге ешқашан..

Ақ түсiп қапты самайымаШымқанған шыңдай мұз-қарға.Ақталам не деп ағайынға,Не бетiмдi айтам қыздарға?Қайда барса да күлiп кiргенҚалпымда қалып..

Сендердiң орталарыңдаЖайраңдап жүрем,Жайраңдап.Сендердiң арқаларыңдаӨмiрiм кiлең сайран бақ.ЖабырқапЖалғыз қалғанда,Қол үзiп кейде сендерден,Сарнап..

Қажетi жоқ!Ашымасын жандарың!Мейлi менi алдап кетсiн арманым,Мейлi менiң өртке кiрсiн орманым,Тұман басып, тұлан тұтсын таңдарым,Сағым сынып..

Меңiреу болу менiң iсiм бе,Мүжiген қаңқу –миымда.Жеңiсiм менен жеңiлiсiм де,Мәлiм боп жатыр қиырға.Қалтарыс маған қол емес екен,Жалтарыс жанды сақтар..

Көңiлiн табам ба деп әр адамның,Көшелi кiшiлiкпен қарағанмын.Жайдақ су,Жайылмадан тапқаным сол,Жүн болып жүйкем бүгiн жараландым.Талпындым әр жүректi..

Осы мен осы,көп күлiп,Еркелеп кеткен жоқпын ба?Дарынымды өзiм доп қылып,Ертерек тепкен жоқпын ба?Ұшуды бiлген қаршығаҚона да бiлсе жөн болар.Тасты да..

Қажамаңдаршы құр босқа,Жетедi қайғым бiр басқа,Мөлдiрер едi лай суМенiмен жақын сырласса.Жүректе жатыр сүрi қар,Жанымды бiрақ кiм ұғар?Жаралған..

Қан сонардай қарлы күнгi,Жазғырмаймын тағдырымды.Бiр кiсiдей сүйемiн менБеу, адамдар, барлығыңды.Көргенiмде нарлығыңдыЖүрегiмде жан..

Арбатта емес,Мен туыппын арбада,Жол үстiнде шыр етiптi сар бала.Арнап жүрген ақсарбас қой қалжағаДәл сол күнi жем болыпты қарғаға.Мен туды деп..

Кезiм бар менiң iштен тынатын,Кiтаптай ешкiм парақтамаған.Кезiм бар кейдеТүссем – сынатын.Айнадай алтын жалатпалаған.Ашынсам кейде садақ та..

Тағдырым тағы қырын қарады,Қырын-ақ, мейлi,қарасын.Бақытымның да бұрылмағаныТырнасын жанның жарасын.Көңiлiм аппақ парақтай едi, –Бiреулер жағып..

«Оразбайдың ақын ұлы»Деген атқа лепiрiп,Астананың шақыруыТынышымды кетiрiп.Ауылымнан жастау кетiп,Жеттiм үлкен қалаға.«Ұлы ақын Ұ. Есдәулетов!»Деген..

Серiлiк тiрлiкҚиын екенiн түсiндiм,Ең iрi құрлық –Үйiм екенiн түсiндiм.Қайырылмас қасым –Тиын екенiн түсiндiм,Айырылмас досым –Миым екенiн..

От басып жүрiп ойланбай,Отызға кеппiз бiз дағы.Қара мен ақты айыра алмай,Көкiрек талай сыздады.Желiгiп думан-дырдуға,Жүрген жан қалай аңғармақ –Кете..