Досан жанбота туралы Өлеңдер ✍️

Сонау да сонау 20 ғасырдың қырық үшінші жылы еді,Ол дəуірді көргендер аз бұл күнде, ортақ бір-ақ тілегі.Айтпасам ішке сыймайды, есіме алсам сол..

Қайқы кезең. Қақпасындай шығыстың,Кездесетін жері осы ағайын, жекжат, туыстың.Қия қаптал, Қыны дерсің қылыштың,Зеңгір көкте жылтырайды күміс күн.Бұл..

Теңеу таппай тең-тұсыңАқындар өлең арнаған,Періште қыз сенбісің,Жалт қараған бар ғалам.Артық, кем де боямай,Ғажап көрік сыйлаған,Бақытты да..

(Нұрсұлтан Əлімқұлов ақынға)....Түзу көше. Көкбазар. Тура тартып келеміз,Майысқандай қара жол, зілдей ауыр денеміз.Күздің күні.Мұқағали киіп алған..

Сен көрмеп ең қасірет, қайғы дегенді,Көк айдынға жаңа ғана шығарып ең кемеңді.Бір қарақшы дегеніне жеткізбей,Қыршынынан қиып кетті-ау, төремді.Тұнығы..

Осы күні біздің елде күнəлілер жоқ тегі,Бірақ-бірақ бəрі бірдей періште емес, көктегі.Кілең мықты, тіршілік қой, қайнаған –Кінəліні көретін бір пенде..

О, құдретті Аллаһ, кінəлама ешкімді,Онсыздағы күнəсіздер аз бүгін.Пенде шіркін қателігін кеш білді,Көкжиекке қонақтады жазғы күн.Ақылдылар кемшілігін..

Соғыс жайлы жазған өлең аз əлі,Оқ, бомбаның сейілген жоқ тозаңы.«Москваны қорғаймыз!» деп мəңгілік,Алатаудың келмей қалған қазағы.Оларға ешкім..

Алатаудан нəр алған,Отыр төрде қария.Өмір өзен таралған,Олдағы бір дария.Тарих арқау есіліп,Ғасырларға жететінСөйлеп кетсе көсіліп,Көпір керек..

(Аяулы Асанбай ағаға)Кездессек жайнап түлер ең,Жаттығың жоқ-ау пендеге.Жарқылдап адал күлер ең,Керегі сол ғой, елге де.Жолдарың жүрген сан сала,Жете..

Жазушы Əмен ƏзизовкеЖаны жайсаң жақсылығы мол аға,Көз жасына көңіл шіркін тоя ма,Тірліктегі таусылған соң қызығың,Қанша мықты болсақ таайналамыз..

Бір бөлмеде бесеуміз, пенделерміз бес түрлі,Бес мемелекет болсақ егер көтерер ек бес туды.Қарсы алдымда Исабектің Дулаты – көркем сөздің шебері,Артық..

Барады өтіп бір дəуірдің періштесі алдымнан,Асыл мүсін құйылғандай көрінетін алтыннан.Аршын кеуде сынық арба секілді, қара шашыақ қырау..

Аққу арман аяқталма, жүзгін ұлы кемемен,Қашан көрсем жүрегінің жылуына бөлеген.Қуанышта көк құрақ боп жайқалған –Жеңгесі бар, бақытты едім не..

Сəлем, Мұқа!Сыр бөлісіп, мұң айтатын кез келді,Тарихтың табан тасы аунап түсті, көз көрді.Өз алдына үй тігіп, өлгеніміз тірілді –дегенменен одан..

Бұның бəрі бүгінгі емес, əңгіме ғой кешегі,...Алматының жазғы тұнық кеші еді,Биік-биік үйлердің керегесін күн қақтап,Бұрыштардан лүп етіп салқын..

Осы күні Мұқаң жайлы естеліктер əдемі –Айтылады, құрметтеген, қадірлеген оны елі.Тірлігінде артық демей, кем демей сыйласқанӨткен күндер көз алдыма..

Ей, заманның зерделі зерек түлегі –Сол Қосайдың: «Халқым!» деп соққан жүрегі.Тарихты шежіре етіп шертетін –Теңіздей терең қарияның бірі еді.Соғыс..

Бала көңіл, бал мінезді бауырым,Тең көтердік өткен өмір ауырын.Қуанышын есепте ме, ес те жоқ,Құшақ жайды ақкөңілді қауымым.Сұлулықтың ғашық едің..

Досым көп, тіпті, күмəнданар қасым жоқ,Қара ормандай мəуелі қайың, талы самсаған.Қара суым бал татып, қара наным ас болған,Өткен күндерімді аңсап..

Пай-пай шіркін, қысқасын-ай өмірдің,Осы күнге жеткеше не бітіріп, не білдім?Мына дарқан тірлікті алаңы дерсің күрестіңШыныңды айтшы –Сол күресте..

Каспий тұнық, тұп-тұнық-ау, тұп-тұнық,Ақжал толқын жас сəбидей еңбектейді бұлқынып.Аптап ыстық, күн түбіне сүңгіп кеткен теңіздің,Біз үшеуміз жиегіне..

Мен жүрмін ғой, əлі де күтіп, үміт...Уақыт шіркін өтеді үгітіліп.Жылымшы бір тəтті арман –Жүрегімнен тамады жібітіліп.Шіркін, тəтті кезінде..