Серік ақсұңқарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Аспанға ұшып барармын әлі,Бозарып…Шауып…Еңіреп…Кеудемді қысып даламның әні,Ғажайып шабыт кернеп.Баратын жергеБарармын әліТүндерде,Күндіз,Ақ таңда..

Тәте, биыл үйге осы шөп түсті ме?Аз түсті ме тағы да...Көп түсті ме...Аппақ қарға оранып төңірек бұл,Неге ұлып тұр ит-құсы, көні кепкір?!Ала сиыр..

…Ұрым қоғамы патрицшілер мен құлдар болып, екіге бөлінген де,патрицийлер шетінен сауатты, ғалым, не ақын-сүрей адамдар болған…(Р. Тоқтаров. «Бітеу..

М. Хамзинге.Мекен етіп жер мен көктің арасын,Мені тастап, аға-ау, қайда барасың?!«Түрік маршын» бір тартып кет, қайрылып,Цивилизация ақыл-естен..

Айтты түркі асқақ әнді,Жыр мол еді сабазда.Білге Қаған тасқа жазды,Біз де жаздық қағазға.Асау қанда – арын , қуат,Алаудайын маздаған.Сол өлеңді..

Қай жаққа мені әкеттің тағдыр – тепең көк?Қарашаңырақ қайда, қай жерді жүрмін мекендеп,Қыс түссе болды, қысылып жүрем, күрсініп,«Қарқаралыда да қар..

Қарағанды қайта оянды қармана.Көңіл – алаңКөше – көк мұз.Қар – дала.Автобекет, аэробекет – жарнама.Автобус та – ала құла жарнама.Қазақ болып қашан..

Аспаннан жұлдыз қарап тұр,Ай қарап тұр.Жерде өңшең пенделер: бай,Манап,Құл.Бай, манап, құл деп бізді алаламай,Алла нұры армансыз аймалап тұр.Нұрға..

Ана тілім, Алашымның көзі едің,Өртенеді өзегім...Үндемейді бесік жырын айт десем,Өгей шеше -- өз елім?!Бүгін – барда, жайлауда едім кеше мен.Шарап..

Менің ішкі дертімді сезеді ме,Өксіп келіп тығылып өзегіне.«Өлеңіңді тасташы -- дейтін анам, --Өгей бола қоймассың өз еліңе...»Алыс мұрат жеткенше..

Қайран, шешем... Дуалы патшалардың тағынан –Өзің салған ұяны -- өз үйімді сағынам.Әуелетіп әлемі, бұлт бауырын кеп құшып –Жеті құсың бар еді, -- жеті..

Мен жұмаққа бармаймын ба,Барам ба?Мен тәңірге жақпаймын ба,Жағам ба?Бес құрлық жоқ,Бес жұлдыз да жоқ тіпті,Таңғажайып бес әйел бар ғаламда.Жұмаққа..

Жанарыңнан жалғыз тамшы мөлдіреп,Терезеңнен жарық сәуле сөнді кеп…Қара шашты сипағым кеп, қарағым,Қара түнге қан жылап бір қарадым.Қарағанды қап-қара..

Осы сұмдық-ай, тағы бір мәжіліс өтсе екен,Бар мәжілісті сол бір құртып кетсе екен.(В. Маяковский)Қазан қайда қаққа бөлген аспанды?Володя!Ұрпақ болдық..

Бөрілі–Ұлттық Байрағым.Сүйінбайша сайрадым.Ұлыған сайын байрағым,Менің деқозарқайдағым…Маза жоқ күндіз,Түнде–ұйқы.Ашылып күнде араны, --Көк иттіқуып..

Әу баста сұм Әзәзіл періште еді,Тәңірдің тезіменен келіспеді.Бұзды да Адам ата – Һауа Ананы,Бездіріп жіберді ғой Періштені.Алдына ап ғаламды Алла..

(Р. РОЖДЕСТВЕНСКИЙДЕН)Жылағың келеді.Күлгің де.Тарихым – таптар тартысты.Жарты елім –қуғын-сүргінде.Ит қосты оған – жартысы.Қара жер қалды, қар..

Гүлстандағы бейне гүл,Болмысы бөлек,Әлемі–Спарта деген жерде бірӘйелдер болған әдемі.Жауһарға орау обал-ды,Музаға рухы оранды.Батырлар сүйді..

Құлазып Қарқаралы қаласында,Мен жүрмін өң мен түстің арасында.Асыққан асып ылғи бастан ісі,Қайда оның аттап-аттап басқан ізі?Ол жүрген кеңсеге де..

Замана көшті, жаңағасыр ауысып,Ғалам–Дауыс,Далам--Дауыс,Тау іші.Шыңғырады жапандағы құдықтанЖанталасқан Шәкәрімнің дауысы!Қара тобыр жек көретінһас..

Армысың, Жаңа Ғасырым,Аяз Ата аппақ сақалды!Жасыл шыршадай жасылым,Жасартшы кәрі жаһанды!Желбіре көкте Көкбайрақ,Ғасырың өттіқаралы.Жасыл шыршаға..

Ойда жоқ жасыл жайлау… жар бұрымы,Запыраны – шек-қарынның зарлы-мұңы –Мен көрдім қырт пен құрттың патшалығын,Аузынан ағып жатқан қанды іріңі…Ішеді..

Ей, қойшы, ей, өмір!Сабырымды әбден сарықтың,Қарманып жүріп қалжырап қаусап,Қалыппын.Өмір дегенің – өзегің кеуіп, лапылдапӨртену екенЖиһанды кезіп..

(А. Бөкейханның ата-бабалары жатқан жер).Суға айналды мұз --Есінен айрылып,Уға айналды тұз --Есінен айрылып,Тікен болды гүл --Есінен айрылыпТөрге..

(Мұқағали)Уа, Дүние, есік аш!Тәңірі өзі сиқырлы үн сап таңдайға, --Елге келсем біреуі-- сау, екеуі -- неге есуас?!Жазылғаны осы ма еді маңдайға?Сонда..