Серік ақсұңқарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өксиді өмір өкіріп тағы,Аранын ажал ашқанда. «Өлдік-ау!» – дейміз.Өтірік – бәрі! Кетеміз ұшып – аспанға!Соңымызда қалады біздің Өмірге қамшы өрендер...

Атасу – аңыз толы төнірегі,Ағамның аты бөлек: «Өмір» едіСәкендей заты бөлек болғаннан соң,Ел-жұрты әлі іздейтін көрінеді.Иманақ – алтын шөкпен..

Тірі жан жоқ далада ояу – Жаһан жаңа жаралып. Қапас ғалам – қара бояу. Күн көзінде – қара бұлт.Жер тамыры тоқтап тұрды. Кенет... Көктен түсті де..

Мәрмәр – Пушкин! Мен саған жат емеспін. Қаршадайдан өлеңмен қатар өстім. Қателессем, өмірді сенше сүйіп, Сенше күйіп жүргенде қателестім. Мәрмәр –..

Бас ием, менде ерік жоқ сен дегенде, Болса еркім ессіз жандай сенделем бе? Ханыша болсаң да бас имес едім, Махаббат жаһангері жеңбегенде!Бас ием..

Ақындарым-ай...Тоқтады қанша, соқпады қанша ел жүрегі? Мемлекеттік Штыкты қорғап біреуі, Біреуі өлді елемей елдің жара... зарын, Басымен ұрып..

Амансың ба? Қандайсың бұл күндері?Танымай да қалуың мүмкін мені?Жас дәуренім өтіпті тез менің де, Хабарсызсың... Мәңгіге безгенің бе? Сен түсесің..

Дала десең жарқ етер –Даңқым! – Деген бір өлең.Дала десен жарқ етер –Халқым! –Деген бір өлең.Мархабатым шығар-ау Махамбеттің туғаны. Ер ұлдарым..

Қап-қара түн... Зілмауыр қап-қара түн. Зауал шақ қой мәңгі есте сақталатын. Аяр сезім арбады тұл бойыңды, Аялдатпай уақытқа – ақталатын. Қап-қара..

Халқына, мүлде, сенбеген, Арбалып тақ пен алтынға. Хан біткен қанға шөлдеген, Қалды сол қарау қалпында.Молдалар көзсіз сандалып, Намазға құлап..

Берік КөпбаевқаПушкин десе жанарың лапылдайды, Тұла бойға тоғысып ақыл, қайғы. Сендер барда сенем мен, мына өмірде Сұлулыққа қарсы оқ атылмайды!..

Бұл – ән еді.Айтып беремін ғой деп түсіңде де, өңде де қаларсыз... Кеткен әке:«Қайтып келемін ғой...» деп Қан төгістен оралған жоқ,Хабарсыз...Жиырма..

Келеді алып қашқым –Жегідей жеп, жанымды құса қылған Түн аңдыған бұзықтың пышағынан, Жасындардан кенеттен жарқ ететін, Сұлулық пен пәктікті тәрк..

Көгіңдегі жұлдыз еді бір сұлу, Сыр ғып маған соны айтушы ең қымсынып. Жыр ғып айтып келе жатсаң, көшеде Көріп соны... қалушы едің тұншығып.Қыз да..

Мен сені сағындым көктемде, Төбемнен жыл құсы өткенде, Домбыра күйшіге тап болып Әдемі әуенін төккенде.Түк те жоқ, өзіңсің санада, Сағыныш, жалыныш..

Дала – дастан! Бала жастан оқып өскем сені мен, Көкпарыңа араласқам құлап аттың ерінен.Қыз қууда ұлы халық намысына күйгенмін. Ат үстінен жұлып алып..

Саған арнап сұлу жырдан гүл өрдім. Гүл өрдім де тығырыққа тірелдім. Рухыңды – бұлдыраған елестен –Өлеңіме айналдырып жібердім.Өлеңімсіз бозаң тартар..

Ғасырлар келеді ұшып оттай жанып, Құр бәрін жайпап өтіп құныққандай. Үстіне Шыңғыстаудың тоқтай қалып Кетті ағып, – тұрып қалмай...Кетті ағып. Сан..

Қас қағымда дүние бүлінді ме, Кеттің хабар-ошарсыз түңілдіре. Жат еркекке жүрегің жүгінді ме? Шайтанкөлде кездесіп қалып едік, Бүкіл жерде жоқсың сен..

Есіңде ме Шайтанкөлдің түндері, Қиял бізді сонда алысқа сүйреді. Өмір деген тәтті болып кеткен-ді, Сонда сенің ерініңнен сүйгелі.Көз алдымда – сауал..

Аман ба, Тәте, армысыз? Аспанда жүзген Ай-көңіл... Үстінде Жердің бармысыз? Армысыз, анам, әйтеуір.Кейінгі кезде күстәна Боп кеттім неге мұнша мен?..

Тілеубай ӘзімбайұлынаСозақтай ел бар ма екен паң даламда,Күллі Алаш сондай болса – сандалам ба?!Бетіне Сталиннің сол түкірген,Белдеуде аша тұяқ..

Шыбын жан барда далаға жетейін, Кеудемді ашып пәкпін – деп. Құдіретіңнен садаға кетейін, Құрманғазы мен Тәттімбет!Елестеп өтсін Құлагерің де, Алтынға..

Тарқамаған балалықтың базары, Муза келіп ала берген мазаны. Сәби едім. Сәби шерін қозғасын.Өлеңменен ерте есейдім өз басым. Александр жырларынан..

Тасын жарып, мұз құрсанған шыңдардың,Қара жерде қарағай боп бүр жардым.Жазда – аптап, қыста – аязды көзге ілмей,Жар басында жап-жасыл боп..