Нұрлан қалқа өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бiр досым бар менi сөгiп, күндейдi,Бiр досым бар менi сырттай жүндейдi.Бiр досым бар «ештеңеден тайсалмай,Емен-жарқын, аман-есен жүр» дейдi.Бiр досым..

Жаркенттен өлең іздеп келдіңіз бе?Бір уақыт қу тірліктен бездіңіз бе?!– Ақын болсаң жыр арна! – дедің бірден,Жақсы жыр сергітерін сездіңіз бе?!Жыр..

(Ұлттық кітапханаға 80 жыл)Кітапхана – қазынасы елімнің,Шаңырағы ғылым менен білімнің.Зиялылар басын қосқан ақ ордам,Құтханасы тарихым мен..

Бой жетіпсің, енді ғана білдім мен,Сене алмадым, ойлап жатып түнімен.Тұлымшағы желбіреген сəби ең,Рұқсат сұрап келіп тұрсың бүгін сен.Қызым, саған ақ..

О, Алла!Арбалып кеппiн сағымға,Отыздан асқан шағымда.Ниет еттiм дiл, дiнге,Iлеспей басқа ағымға.О, Алла!Өзiңнен өткен құдiрет,Жоқ екенiн iш..

Шаршап бiттiм, керегi жоқ жанжалдың,(Ағат кетсем алдай салғын жан жарым).Қайыс қыннан алынбағай деп тiле,Ашу деген болат жүздi қанжарым.Көңiл қалып..

Ойсыз, мұңсыз жүрген күнiм болмайды,Бұл өмiрге кейде көңiл толмайды.Байлық қуып безгендер көп бауырдан,Жанымды жеп, толғантатын – сол қайғы.Тоқ..

Мен жоқ жерде айтылса жайсыз сөздер,Сенбес деймiн өзiмдi көрген көздер.Бiрге жүрiп, бiр тұрған құрбы, құрдас,Ермес деймiн күндесе кейбiр ездер.Мен..

Менiң жаным жұмақты да көрер ме?Қимас жандар кеткенiме сенер ме?Бар кезiмде қадiрiмдi ұқпаған,Жақындардың көзiне жас келер ме?Перiштелер жер бесiкке..

Жас кезiңде ойна да күл, той тойла,Жақсы iстi жан-тəнiммен қостадым.…Қабiрiме гүл əкелiп қой, қойма,Шын сөзiм бұл: ол кезде мен басқамын.Өмiр-құйын..

Сенiм-соқыр, ашындырар сол ғана,Көңiл-боран ұйытқиды долдана.Ар-таразы кiмдi жақтар беймəлiм,Iзiм-ғайым жүрiп өткен жол мана.Сезiм-соқыр, ниет-қара..

Тыншымас көңiл,Қасымда күнiм, сен жоқта.Жəудiреп көзiм,Қараумен болдым жол жаққа.Тосып ем сенi,Шығарып менi салар деп.Күтiп ем сонша,Қайтсе де келiп..

Жабырқау тартты көңiл жалғыз қалып,Келмедiң Аға, мен отырмын налып.Уайымсыз жандар бас қосып қап тағы,Той тойлап күнде, құр қызыққа қарық.Көңiлiм..

Кешiр менi, жаныңды жараласам,Кейде өзiмдi асыра бағаласам.Тастап сенi кетпеспiн қиын сəтте,Қайта сенi бақытым санамасам.Кешiр менi, орынсыз..

Балалық дəурен өзiңмен өткен, ардағым,Есiме ап бəрiн, жырымды саған арнадым.Түсiнсең болды жанымның нəзiк сырларын,Қажет те етпен, керек те етпен..

Жырымды саған арнадым,Мұңайып жүрген ардағым.Жалғыздық көрген кездерiЖүрекке жүрек жалғадың.– Ұнатам, – дейсiң, ғұмырлық,Сезiмдi алдың туың..

Жүргенiмде нағыз өнер ортасында,Өлең болып сырласар жолдасым да.Көз алдымнан кетпей қойды мұңлы жанар,– Құлыным! – деп тұрғандай жол..

Ауылға бардым, анамды көріп, қуандым,Көңілім босап, əкемді көріп, жұбандым.Туыстар келіп, арқа да жарқа, əн салып,Атап өтілді атажұртымда туған..

Бесiк тербеп өткiздiң-ау түнiңдi,Бiз ұрладық қымбат жастық күнiңдi.«Тудың тəте, неге сонша көп бала?» –Деп те бiрде жаман балаң бүлiндi.Лай тасыдың..

«Бiз сендердi уайымдап, түннiңбiр уағына дейiн көз iлмеймiз…».Əкемнiң əңгiмесiнен.Хатқа төктiм жылдар бойғы сырымды,Көп шешiле бермейтiн ем..

«Əкесi ұрысса балаға, ол да – достық»Абай.Əкем менi өсiрмептi ерке етiп,Есейген соң кетпес үшiн жер етiп.Бiр жағына шығысуға талпындым,Бауырлардан..

Қарлығаш апа, қайдасың,Араны толқын жалғасын.Ақ батаңды алайын,Тағдыр-тас басты жармасын.Қарлығаш апа, қайдасың,Сіздей жанға бар ма сын.Асыл апа..

Қалаға келсiн ел мейлi,Қалада тұрғым келмейдi.Шаң басқан ауыл шақырып,Сағыныш көңiл кернейдi.Шарасыз күйге жеткенде,Шулы жер мезi еткенде.Жетемiн..

Ақтарылып күлгенде,Ақыл-естен тандырды.Жан-тəнiмен сүйгенде,Лапылдатып жандырды.Бал қылығын бiлгенде,Көңiл марғау тұра ма?!…Жайнаң қағып..

Беймазалық реңiмде,Бiлдiң бе, ол – сағыныш.Соғып тұрсың жүрегiмде,Бейнең бейне – сағым түс.Бойды шарпып жалының,Мұз-көңiлдi ерiткен.Бiлгiр терең..