Темірхан медетбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сен отырсың айналған тас қабырға,Қарсы қарап көшедегi ағынға.Тозған әбден мыж-мыж болып көнергенбас киiмiң жатыр сенiң жаныңда.Осыншалық..

О. Махамбет, батырым,әулием,пiрiм,ақыным, –аруақ, жан мен рухым,қандасым,туыс –жақыным!О.Махамбет батырым.Желеп сен, жебеп қолдашы,қолдашы..

Уа, Абылай, хан ием!Асқар таудай алып ең,қазағым деп жанып ең,қазағым деп налып ең;тосылғанда қалың елөзiңдi өзiң танып ең,жауға жалғыз шауып ең,Уа..

Көрмеген көп бұл жалғаннан шұғыла,қайысып бiр қайғысы мен мұңына,бердi анасы топырақты бiр уысалыс жолға шыққан жалғыз ұлына.Артта қалып жапан түз..

Бүкiл жанын –арсыздық кеп торлаған,бүкiл жанын –қансыздық кеп торлаған,ұлт туралы сөз айтып тұр ортадатiлiн, дiлiн бiлмейтұғын оңбаған.Көк тер болып..

Бойымда бұрын, сiрә, сезiлмегенбасқаша болдым сонда сезiмде мен –тартылған көне мынау қорымдағықұлақ сап домбыраға безiлдеген.Мынау саз,әуендегi..

Бiз екеумiз –кейде көзсiз батырмыз,бiз екеумiз –кейде сорлы, пақырмыз!..Жетемiз деп бiрiмiзге бiрiмiз,қарсы қарай жүрiп келе жатырмыз.Жетемiз деп..

Еске түссе кетемiн ғой ашынып,Еске түссе қаламын ғой шашылып, –айдың күннiң аманында осынауөлдi жiгiт,өлдi жiгiт асылып.Өлең сөздiң үзiлдi де..

Ақ шаң болып жота, қырым, белеңiм,дауыл соғып,лайланып тереңiм,қауiп-қатер төнген кезде даламаот жаққан ғой басына осы төбенiң.От жаққан ғой,от..

Көрер мұны жан болса егер аңғарар.Аңғарар да өз-өзiнен таң қалар.Көбейiп-ақ кетiптi ғой, апыр-ай,Алматыда сауысқан мен қарғалар.Сезесiң сен сорым ба..

Тауқыметте жүрсеңдағы сен мейлiмаңдайыңа жазғаны осы көн дейдi.Көре тұра көрмеген боп сонан соңдүниенi кең дейдi ғой, кең дейдi.Кең дейдi ғой! –..

Сөздер айтып тiкенектi, түрпiлiжинап былай қойдық бiздер күлкiнi.Жаман болып бара жатыр арамызсоқтығысып қалармыз-ау бiр күнi.Сәл бiр сөзге..

Жасыл емес, күлгiнбiз!Ертеңдi ойлап зарықты үн.Арасында жүрмiз бiзқатер менен қауiптiң.Өттей жаңбыр сiркiрерзәресiн ап тастың да.Жарылыстар..

Отырғам жоқ тек жазып бұл өлеңдi,от шарпып тұр жаным менен денемдi.Уы сiңiп мына ұлы ғасырдыңтостағандай шағын ғана көл өлдi.Аты әйгiлi сол аймаққа..

Көңiлiмдi сенiмменен бiрлегенаңдап жүру,сақтығыңды бiлмеген –өмiрiмнiң бұралаңды жолында –қателестiм,қателестiм бiрде мен.Қирап, қаусап,бөлiндiм де..

Мынау адам –бөтен адам, басқа адам.Ел мен жерден өзiн бөлiп тастаған.Бiр адамға ойын, сырын ашпағанмынау адам –бөтен адам, басқа адам.Қарашы сен..

Ұқсамайтын бiр күнiне бiр күнi,есiне алып отыратын iлкiнi,осы бiр жан үйiнде де, түзде десөз өсiрiп, сөз баптайды күн-түнi.Көрiп сенiң шегiң менен..

Түспестен биiк өреденаппақ боп тұрар арманы,төзiмдiсiңдер не дегенақындардың жарлары.Ақынға бiткен бақсыңдарсезiнген демiн әлемнiң.Өртенiп келе..

Екiндi шақ.Сөнген сәтi жарықтың.Менi ой басты салмағындай табыттың.Көрiп қалдым –түстi жерге түнерiпқара елесi қатерлi бiр қауiптiң.Көкке шығып..

Қалың тұман –осы ма едi күз деген.Мұндай күндi таба алмайды iздеген.Қалың тұман.Қалыңдығы соншалыққалғандаймыз су астында бiз деген.Жоқ секiлдi –ендi..

Бұзылып тұр менiң ауа райым!(Соны, бәлкiм, жөн көрдi ме құдайым)!Бұлт астында қалды менiң күн, айым.Жақсы болсын ендi соңы ылайым.Бұзылып тұр менiң..

Мосқал әйел белгiлi бұл өңiрге,қайта-қайта жалбарынып тәңiрге,отырып ап есiгiнiң алдындаренiшiн айтып отыр өмiрге.– Бiрiн-бiрi талап жатқан..

Өшiрiп бiр алатындай жан отынжүдеп-жадап қалған екен дала тым.Қара суық итередi өңмеңненеттен өтiп сүйегiңдi шағатын.Жүрегiмдi,жанымды да..

Қараса көз талатынсар даланың белдерi-ай.Сол белдерден соғатынМаңғыстауымның желдерi-ай!Кете алмастан құлшыныпкейде бұғып қаламын, –сен..

Жел ашылса –бiр-бiрiмен таласқан,жел басылса –бiр-бiрiмен жарасқан –қай жағынан кiрсең де сен, шықсаң да, –Алматыда қаптап жүр ғой ағаштар.Көз..