Сандуғаш шортанова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

«Келемін» демеңіз...Мен үшін құндырақ келмеген,Ырқыма көнгеннен, көнбеген. Төзімді тауысыңыз барынша, Құштарлық отымен емделем. Еш хабар болмасынСіз..

Сіз болжап, жауған жауын бұл,Жүргенде жасқа малынып, Тұратын дүлей дауыл кіл,Тулаған жүрек сағынып...Сіз болжап, төккен нөсер бұл, Жүргенде көктен..

Жауабы жоқ мың-сан жатқан сұрақтың, Жүрегіме неге менің мұң – патша. Жансыз бейнеЖалынды ұлы жырақтың,Тым болмаса бірдеңе деп тіл қатса...Жансыз..

Қою қасың, тұнып тұрған көзіңді,Өзіңді мен шын сүйемін асылым,Саған деген буырқанған сезімді,Ұстай алар емеспін-ау жасырын.Сүйем сені, сүйем сені..

Мазамды алмаңдар,Мазағың мен емес.Мазамды алғандар,Мазамды елемес. Мазасыз күйдемін, Махаббат – есірме. Мен сені сүйгенмін, Мамырдың кешінде. Мұң..

Сіз – Күнсіз! Нұр шашып тұратын үнемі,Мен – Аймын, Мекенім мүлгіген түн еді...Сіз – Отсыз,Лапылдап жанасыз сезімдей,Мен – сумын,Сөндірем барлығын..

Сеземін емессіз жырақта,Келеді құлаққа ортақ үн.Мен Сізді іздеймін... Бірақ татабудан қорқамын.Үрей бар жүректі шайқаған,Сейілте алатын шамам жоқ...

Суытып кетті күн бүгін, Сунып кеттік біз дағы. Тылсым мұң түріп түңлігін,Тоңдырды жанды ызғары. Күн тұман бүгін. Онсыз да,Бұлыңғыр еді арамыз.Түсіп..

Сіз де жоқсыз...Өмірім де құнарсыз,Өрекпіген өлең де жоқ сондықтан.Бақытты күн кешіп жүрген шығарсыз,Менің болса, жаным қалды зорыққан. Салдық құрып..

Күллі істің таба алмай орайын, Күн кешіп жатырмын дәмесіз.Мен Жібек болмай-ақ қояйын,Төлеген емессіз және Сіз. Біздегі махаббат әйгі боп,Қалмасын..

Айтқанымның түгел барі өтірік,Не деп кеттім, сандырақтап, көпіріп...«Арман» деймін...Ха-ха-ха! Ойпырмай,Махаббатсыз қалсын бәрі өкіріп!«Сүйме»..

«Сүйем» дейсiз...«Жетем» дейсiз «бiр аттап»,Қуанғаным, мұңайғаным ұнап қап. Қол созасыз маған қарай...Мен болсамБарам Сiзден жырақтап.Керек..

Қарт Каспий сенің Отаның болып кеткен бе?Теңізші жолдас, жағалау жаққа қарап өт.Дамылдап бір сәт, айлаққа тоқтап өткенде,Өзіңмен мені ала..

Табиғаттан тұрпайылау тұрқы бар,Жем мен судан қандыра алмай бір құмар.Мекен еткен Маңғыстаудың даласын,Адай текті жылқылар.Теңіз суын енесіндей..

Шамам келмей ойнауға да, күлуге,Қиын екен саяқ өмір сүру де. Қаламаймын жалғыздықты жалғанда,Ұнамайды көппен бірге жүру де. Құр қиял мен тек сүлдем..

Жатқаным жоқ бұл өмірден қалыс қап,Кейбір жәйттар жейді жанды жаныштап.Алыс бәрі – ағайыным, туған жер,Жырымнан да барамын мен алыстап. Жыр ордасы..