Алмас алтай туралы Өлеңдер ✍️

Өмір! Өмір... Өрекпідік өктем біз,Кеуде қақтық...Бірақ, көппен теп теңбіз!... Жеріткен соң Жердегі өткен Көктем, КүзАспан аңсап, Аспан аңсап..

От салмасын арамызға өткен күндер арада,Санам сендік, мені, күнім, сезімсізге санама....Әйнегімнің ар жағында әйдік шөлмек шаһар тұр...Сыз себелеп..

Санамды сиқырладың ба,Не құдірет бар көзіңде?Тәп-тәтті бұртиғаның даӨкпелеп қалған кезіңде.Сөйлесу мүмкін болмайды,Телефон сөнген, қай заман,Сонда да..

«Өтінемін, әзірге мазалама!»Амалсыз көндім мұндай жазаға да.Мен туралы ойлардан сендік санаТек телефон шалмасам тазара ма?!Сенен өзге ешкіммен..

Махаббаттың бұл өмірде бары шын,Сенсіз күннің бәрі қиын, бәрі сын.Апта болды, телефон ба кінәлі,Естілмейді дауысың...Көңіл күпті, жүрек байғұс..

Көне күннен суырсам сыр сабақтап,Шер қозғалып кетер ме екен, мадақ қап.Жұмыр басты ие алман деп пендеге,Түркі сөйлеп кетер ме екен, Қазақ..

Қыс өтер, көктем келер,Уақыт жаңылмайды....Бақытты көктен берер......Мен сені сағынбаймын...Қыс кетер, жетер көктем,Күндерді қуып күндер,...Ғайып боп..

Өзіңсіз көкжиек тарылып,Аспан да қабағын ашпайды...Отырмын қоңыр мұң жамылып,Жанарда жас қалды...Ақтаудың сұп-суық күзі де,Сығыр күн төге алмай..

Мұңайып отырмын... көңілсіз...Кейпіме сын тағып айналам.Ой да көп сан сапат сенімсіз,Сенімсіз...Ешкімге жаймаған.Күн өтті, реңі тым күреңҰқпадым..

Өзім жайлы ойлауды ұмытып ем,Сен ғана боп қайнары мендік ойдың.Мәңгі мұздан жүректі жылытып ең,...Емін қалай табайын шерлі бойдың?Жаным..

Күдіктен тапсам деген үміт басым,Көп іздеп, көзге ілінбей еш бұрымды.Күйіме сынып досым, күліп қасым,Көбейді жалқы жортыс кешқұрымғы.Көп..

Самарқау, нәрсіз тірліктен безініп,Жалпақ әлемде жалғыздық...Жанартау-жүректен әлсіздік сезіліп,Жетпей жүргенде тамызық.Күнімнен күнім айнымай..

Бақ шығарсың, Тәңір тек маған қиған,Құның басым мендегі тәмам сыйдан.Жүрегімнен жабырқау күзді қуып,Көктем ару жаныма самал құйған.Күн шығарсың..

Арамызды жалғап хаттар жатса да,Дауысыңды естіп күнде жүрсем де.Таң атса да,Түн терезе қақса да,Сені ойлаймын, мұңайсам да, күлсем де.Білесің ғой..

Мен тағы мұнар жамылдым,Бағасын білмей бағымның.Өзекті өртеп өкініш,Тамшысын мұңның тағындым.Бал сәттер, құның өлшеусіз,Басыма қайта қонды..

Тағы бір сыйын тартты алға,Талқысы көп бұл тағдыр.Төбемнен төнген шақтардаТүнеріп тұрған сұрқай күн.Осылай тосын кездестім,Бағыма әлде..

Жазшы дейсің мен туралы бір өлең,Жыр жазбауға менде, сірә, жоқ амал.Әйтсе-дағы, өзіңсің ғой шын өлең,Бір сыр айтсам, түсінбеген бола қал.Мақпал..