Айсырға қилыбаева туралы Өлеңдер ✍️

Мен сені іздеп жүрмін –Бақтардан мұңға батқанҚабақтан қырау қатқан;Түндерден шырақ жаққан,Бұлақтан жылап аққан.Қызғалдақ гүлін берген,Көктемнен..

Алыстан әдемі, саз ән келеді,Құс ұшып келіп, жерден дән тереді.Саямда бал құрақтар бойын жазды,Жанымның жайқалғанда бәйтерегі.Жанымның жайқалғанда..

Бойыма қатқан мұздарды Еріте алмай жүргенде;Қысылып қалған кеудемдіКеңіте алмай жүргендеМен сізбен танысқанмын.Жүрегім жылаған кезде,Арманым құлаған..

Сені іздедім шаттыққа шөлдегенде,Жүйрік күндер тізгінін бериегенде.Сені ойладым, аяулым, сені көрдім,Әсем әуен жанымды тербегенде.Ар ма екенсің..

Бір-бірінен адамзат аласа ғой,Ал ойлары бәрінің тамаша ғой.Сені «қара, көзі ала» дейді жеңгем,Шіркін, менің көзіммен қараса ғой!Сенің айтқан әніңнің..

Мөлдір сезім, мөлдір аспан тұңғиық,Сүтке толып аппақ ай да тұрды ұйып.Көкірегіме мәңгі солмас гүл ектің,Жарқыраған жанарыңнан нұр құйып.Қамсыз еді..

Қарасам, сені көзге елестетем,Жасыл тал сенің бейнең емес пе екен?!Болмаса тілдесуді білмейтіні,Тал бойы сен сияқты келісті екен.Өседі ол, биіктейді..

Шуаққа толып жанарың,Жарқырап неге қарадың?Айырық жолдар алыстап,Арманда кетіп барамын.Көзіңнің жарқыл шуағыЖылуын сеуіп тұр әлі.Кеудемде жатыр..

Түнерсе көкте күзгі бұлт,Іздеймін сені үздігіп.Жанымды нұрға толтырған,Шуағын шашқан ізгі үміт.Қабырғам қақсап, қақырап,Өлуге жаттым жақындап.Қабағын..

Таба алмай жүрмін, алаңдап жүрмін,Адасып, алыс аралда жүрмін.Құлазып жаным, тоңазып бойым,Өшкен оттарды жаға алмай жүрмін.Жүдейді көңіл, күндер..

Жастық-ай, шіркін!..Түндері жарық күндізден,Жақынды «қашық», алысты «жақын» дегізген.Ақ қанат арман аунатып аспан төріне,Жанарды айға, көңілді күнге..

Биікте жүрсең, көтеріледі көңілің,Жақсыға ерсең, ашылар зерде-зейінің.Байлықтың молы, бақыттың зоры сол ғана –Сенімді болса өзіңе өмір..

Мұнда менің аяулы жатыр анам,Жетімдікпен көп бейнет арқалаған.Ешкімге де қиянат ойламаған,Жаны жайсаң, көңілі дархан адам.Мұнда менің дамылдап жатыр..

Ақ жүзіңнен арайлап,Таңның нұры тараған.Сені еске алып отырам,Қиналғанда, жан анам.Жанардағы нұр сынып,Мөлдір жасқа тұншығып;Қалтыратып..

Анам менің – аяулы кием менің!Сенсіз жұмбақ әлемді көрер ме едім?!Сенің дархан пейілің, мейірімің,Шалқар ауа, паң дала – демім менің.Ақыл бердің..

Бір күні Жексен інім жылап келді,Ол кезде шуақты еді, қуатты еді.«Ініңіз сырқат екен,ӘулиеденКелейік бір шапағат сұрап», - деді.Сонымен барып қайттық..

Батырлар жазар ерлігін Қылыштың өткір жүзімен.Қалам ұшымен өлерменШұқылап жазар ез өлең.Бүлкілдеп желу жараспасТұяғы асыл тұлпарға.Ұсақ құстармен..

Жуан қарын, ашылғандар араныКөң-қоқыстан жемтік іздеп табады.Өлексеге үймелейді қарғалар,Құс төресі көкте қанат қағады.Жігер жасық, бірақ қиял-ой..

Теңіз боп тулап, шайқалмай,Жақсы жыр жазып марқаймай;Адырнасын аңыратып,Көздеген тұсқа тарта алмай –Ақынның ісі бітер ме?!Арызы болса айта..

Даланы көшіп жүріп аралаған,Алтай мен Қаратауды жағалаған.Ат мініп, түйе қомдап, саят құрып,Киіз үй дөңгелетіп, саялаған.Кереге алты қанат..

Ауыр бұлттар аспанды торлап алған,Күз жаңбыры суық-ақ сорғалаған.Бүрсеңдеп жүр панасыз жалғыз торғай,Әр бұтаққа бір қонып, қорғалаған.Жалғыздықтан..

Күз жетіпті-ау жердің сұрқын қашырып,Сары жапырақ жатыр жолда шашылып.Қорғасындай қарақошқыл қою бұлтТүнеріп тұр көкжиекке асылып.Шамал тартып күздің..

Таң алдында бозамық сәуле шашылып,Күн кірпігі келеді жайлап ашылып.Дархан дала құшағын жайып аспанға,Жете алмай қалды көкжиегіне асылып.Күңгірттеу..

Күн қызарып батып кетті,Күңгірт әлем кешкілік.Ашық дала тұйықталды,Дүрия-дәурен ескіріп.Көк жүзіне қалқып шықтыТүн моншағы сүзіліп.Тұңғиық бір мұңға..

Еседі теңіз жақтан таң самалы,Бозторғай таңда оянып, ән салады.Күн жүгіріп келеді құрақ ұшып,Құшақ жайып дала-ару қарсы алады.Түнде күнді күткенмен..