Айсырға қилыбаева туралы Өлеңдер ✍️

Аспан ашық, мөлдіреген ай мұңды,Еміп менің жатырғандай қайғымды.Жүрек сорлы қасіреттен тілініп,Тасқа соғып, маңдайым да шағылды.Қалтырайды көк..

Көркем ой көкірегіме сыналасып,Тұрғанмен, сөзім кетеді қия басып.Қиялым – толастамас жүйрік ағын,Бір-бірін қуып жүрген қуаласып.Санамды қайғы қажап..

Тақ мінгендерге байқалмай жүрмін,Жырымды төгіп айта алмай жүрмін.Байқалмасам да, айта алмасам да,Алған бетімнен қайта алмай жүрмін.Ауған жүгімді арта..

Ештеңеге көңілім тоқтамайды,Алқымымды ісірді ноқта-қайғы.Тіршіліктің тарылып қыл көпірі,Шыбын жаным шырылдап, отта қалды.Ақ пейілім – арамның..

Аспан ортақ саған, оған, маған да,Өмір тәтті, өмір ащы адамға.Кейде сыймай, қусырылып қаласыңАйды аймалап, күнді құшқан ғаламға.Өмір ащы, өмір тәтті..

Десем-дағы: «Иманым кәміл, тұнықпын»,Көңілім – күңгірт, өмірім – быт-шыт, сынықпын.Қатыгез жандар жаралап кеткен жазықсыз,Қан-жоса болған жүректі..

Менің айым көгіме дара қонар,Жарқыратып шырағын самаладай.Көңілімнің көгілдір айдынынанҚанат қағып, қалқиды шағалалар.Арман, алыс жақтарға..

Ойынға құмар сәттерім,Мазасыз, неткен тәтті едің!Балдәурен – әсем суреттіАшылмай қалған дәптерім.Кеземін қиял көгін мен,Ұйқыны түнгі қашырып.Қарайды..

Жаным жүдеу, жалқымын,Бүтін емес, жартымын.Шеңгелінде жаншылдымСыңар езу талқының.Өлі де емес, тірі емес,Бағы тайған пендемін.Ешкім дауа..

Көңілсіз бақ қарсы алдыСұстанып тіл қатпастан.Қарағайлар байсалды,Жапырағын зіл басқан.Жабырқау хал айналам,Көмейге тас байлаған.Сұлулықтан..

Мен дүниеге келгеліКөрмеппін әлі жайланып,Жүріп келемін ілгері,Кедергілерге қайралып.Келбетім салқын сияқты,Мінезім жұмсақ, көнбіспін.«Қиянат сенен..

Құлазыған далада жел соғып тұр,Мағынасыз қарағай теңселіп тұр.Жұртта қалған көңілім алау-далау,Меңіреулік мелшиген... Не сұмдық бұл?Менің жаным..

Ауыртпашы жүрегін жаралының,Көре білсең арының тазалығын.Өмір деген мұхиттың тереңінеҮңілмеуден таяздап барады ұғым.Қаталдықтан, қайғыдан..

Өзекті өртеп, күйдірген,Ішімде күйік өртім бар.Басымда құрттар кеміргенЖазылмай жүрген дертім бар.Желдеткіш-үміт, арманым,Кеудемді біраз желпіп..

Таласқым келмей, жарасқым келмей ешкіммен,Қусақ көлдегі құлазып жүргенАқанның күнін кештім мен.Төгінділерге тойдырып, қарнын томпайтып,Ұсақ торғайлар..

Ақын жүрегі – төгілген жауын сорғалап,Ініне кіріп кетеді жәндік жорғалап.Ұясы жерде, жолдары көкте қыранның,Шың басынан шөл басады екен мұз..

Жүруді тар соқпақпен үйреніп мен,Аңқау ем, аңғарымпаз күйге еніппін.Қорғайтын тағылардан шоқпарымдыТастамай лақтырып, сүйреп өттім.Алланың құлымын..

Байрағым сізге байлаған,Өлеңім, жырым арнаған.Дүние көзді байлайды,Қызылды-жасыл – айналам.Қым-қуыт тірлік, байбалам,Біреу жүр тісін..

Тобылғы торы шыбықпын,Алысып желмен, шынықтым.Тасымай жатқан тұнықпын,Самсаған жұлдыз шырақтарСүңгіген түннен сыр ұқтым.Тобылғы торы – сұлулық,Шұғыла..

Перзентімдей мен сені аялаймын,Ұйқы бөлем, уақыт аямаймын.Сен оянсаң, әлдилеп жүрегіммен,Тербетемін басқаға қарамаймын.Маңдайыңнан мен сенің шуақ..

Жойғың келсе қайғыңды – өлең оқы!Кешкің келсе айдынды – өлең оқы!Өлеңде – арман, шаттық, мұң мен үміт,Сайрайды мың құбылып бұлбұл, тоты.Өлең оқы..

Жайраңдап жүрдің, жан еркем, жанымда менің,Ол кезде мен де жарқылдап, жалындап жүрдім.Армандар – ағыс, үміттер – жарыс,Алыстап кетті, сағымға..

Салқындық сеземСұмдардың сұрғылт жүзінен.Жылылық сеземЖайсаңның жұмсақ сөзінен.Қаталдық сезем Мелшиген қара таулардан.Мейірім сеземӘз аналардың..

Сен мені білесің бе?Білмейсің ғой.«Қаперсіз, жайбарақат жүр» дейсің ғой.Кеудемді көтертпейді ауыр тартып,Жүректің қалтасында үлпершек-ой.Сен мені..

Сен мені сағынарсың қыр асқанда,Ізіне көшкен бұлттың ұласқанда.Жолаушы қара бұлт та, ала бұлт та,Көз жазбай ай мен күнің тұр аспанда.Сен мені..