Айсырға қилыбаева туралы Өлеңдер ✍️

Өтпелі кезең, өтпелі,Аударма заман беттері.Өмірден жүйрік қашандаАрманның биік көк белі.Таулардан төбе аласа,Алыстан тұрып қараса.Құйын мен дауыл..

Аңызақ мүжіп, жапанда қалған күркедей,Ырым да-жырым көңілім – тозған көрпедей.Түсінбей мені, ауыртып бекер кеттің-ау,Өз пікірімді айтқаным үшін..

Келемін қуып,Жеткізбей қойдың, тентегім,Сен менің тәтті қиялым едің, ертегім.Жап-жасыл көктем сылаңдап кетіп барады,Сұлулық неткен, келте едің?!Жете..

Жомартсың-ау, көз жасы егілгендеЖан-жүйкені қайғы-құрт кеміргенде.Босаңсиды көңілдің желілері,Қаталдықтан төзімің жеңілгенде.Мұң қамаса, ішіңнен..

Жұбатпаңдар, жұбатпаңдар, ағайын!Тазалансын, шаңын қағып, күңіренген шанағым.Қалай ғана сыйғызармын жарылмай,Өзегімде өтеніп тұр, кептеліп тұр нала..

Қорғансыз жалғыз қарағайдаймын түздегі,«Құлатамыз» деп, талайлар мылтық көздеді.Таспадай қаным тартылған кезде серпіліп,Мертігіп қалды..

Жасымды сүртіп жұбатшы мені, жақсы адам,Сыйлашы бір гүл бал ара қонған бақшадан.Өмір бойы жинаған барлық қазынам –Зілмауыр тастар сандықта ешкім..

Маған олай қарама, өтінемін,Бықсып жатқан көк түтін көкірегім.Жалыныңа оранып, жанып кетпей,Өрт шарпыған күйіме өкінемін.Енді бекер, бәрі де керек..

Оқ қағарлық әдет жоқ болмысымда,Арманыммен араға тұрды сына.Бұл фәниде мұңдының, күрсінгенніңМен емеспін басы да, соңғысы да.Толып жатқан шөп-шөңге..

Көз тоймайтын сұлулық бар көркінде,Кең дүние табиғаттың еркінде.Қыста жауған қалың қардан көк өніп,Қозықұйрық қаулап шығар бір күнде.Сексеуілдер құм..

Сұлулық, өнер, ерлік те –Дүние сәні тірлікте.Бәрінің ашар есігінӨмірдің кілті – жүректе.Азайып әлің, қуатың,Кәрілік алар еркіңді.Уақыт тырнап..

Жарамсақ сөздер мезі етті,Қылығы сайқал, өзі епті.Булығып жатыр түтіндеп,Өлеңім өртеп өзекті.Далаға шыққым келеді,Еркіндік – маған керегі.Аймалап..

Толқын тулап, жағадағы жартастыңШапшып барып, жағасына жармасты.Терлеп-тепшіп, моншақтары шашырап,Асауменен ауыр салмақ шайқасты.Тентектерін көбік..

Күн шығады от болып,Шоқ болады батқанда.Бар кетеді жоқ болып,Ажал көрпе жапқанда.Бершімегі даланың –Әруақтар мүрдесі.Орман, тоғай, көкорай –Жердің..

Қан қайнаған жүректен жыр тасиды,Қанның жыры жылытар мың ғасырды.Ал қарыны су ішіп, нан шайнаған,Жасамыс жыр – аңшының бір басуы.Мықты емес қаламұш..

Қоңырқай кештің самалыШашымды желпіп, тарады.Қанатында ұшқан құстардыңАрманым кетіп барады.Жалғыздық жанды жауратып,Қариды мұзға аунатып.Тіміскілейді..

Мақтағанды ұнатыпҰрысқанды жек көрдім.Ауыр сөзді жинап апКөкірегіме кек түйдім.Өлшеместен салмағын,Қапшығымды толтырып;Дәннен гөрі сондықтан..

Жаны жалын, көзінде от жарқылдаған,Ғашықтардың әні көп айтылмаған.Махаббаттың мәңгілік жыры қалдыЖалын-жүрек, от-көмей ақындардан.Көктем керек жер..

Жарықтар бар жалынсызды жасқайтын,Жарықтар бар жанға жылу шашпайтын.Қошқарлар бар қарағайдай мүйізі,Серкелер бар ұлы жолға бастайтын.Мөлдір аспан –..

Бал-аяқ болып келгенмін,Аспаннан емес, жерденмін.Қып-қызыл қаным өрт болып,Жалыннан өлең өргенмін.Аспанды көрдім шалқайып,Арманды қудым..

Көкжиек болып көсілем,Ақ самал болып есілем.Көгінде жұлдыз самсағанШаңырақты үйде өсіп ем.Бақыттың барша құстарыКөктемде әнге салатын.Төбеге шығып..

Керегімді таппай жерден, ешкімнен,Ғұмыры ұзақ сергелдеңге түскенмен;Ақпандағы жаурасам да суыққа,Сыздың исі сезілмейді үстімнен.Жамбоз ағай:..

Ағыл-тегіл ақ жауынСатырлатып құйып тұр.Ақ көбік қып маңайын,Қайың, талды жуып тұр.Бұлт бұрымын тарқатып,Шашын жайып, тарады.Аспан бетін найзағайОсып..

Тарсынбайды ұясын құрқылтай да,Ұйқым қайда, япыр-ау, ұйқым қайда?!Не іздеймін көз ілмей, мазам кетіп?!Көздемегем о бастан құлқын пайда.Жұрттың бәрі..

Тереземе телмірме, түн,Қап-қараңғы сенің бетің.Жұлдыздарың жарқырайды,Ашып заңғар аспан көркін.Тереземе көзің сатпа,Қап-қара қып бояу жақпа.Сені..