Қазданбай қосжанов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өзіңнен кетсең-дағы торықтырып, Тастадың өмір сырын мол ұқтырып. Жол сыздың келешектің сапарына, Алғаш шын махаббатпен жолықтырып.Сен ғой деп ескерер..

Үніңнен сезілсе де май самалы, Көзіңнен көзім неге тайсалады. Балқытшы жүрегімді дариядай, Толқытқан құм-қияны, сай-саланы.Сен өзің ай болдың да..

Көктем өтіп, жаз шығып, Тал боп өсіп жас шыбық. Гүлдей берді жайқалып, Жүрегімде жақсы үміт.Өзің болып арманым, Арналды ғой бар жалын. Өз есімің..

Күн ізін күндер басып, барады асып, Мен жүрмін арманды оймен жағаласып. Білмедім қаншалықты ұққаныңды, Айтқанмен жан сырымды саған ашық.Жан едім өз..

Сонша ауыр сырлар ұғып бір түннен, Көрсең еді кездерімді күрсінген. Сағыныштан сарғаюмен сарылып, Көрсең еді қалғанын тек құр сүлдем.Сені ғана ойлай..

Ұйқыға мезгіл жетпей ұзақ таңнан,Жаным бар жалынымен азаптанған.Айлардың сырын ұқтым, жүгін ұқтым, Күттіргсн жауабыңды аз аптаңнан.Сен ғана..

Сағыныш үдеп, жүрек ынтығарда, Жылы сөз естігенше тыншығар ма?!Күлсін жұрт, күле берсін әр сөзіме Бірақ шын махаббатқа сыншы бар ма?!Кім білсін көңіл..

Өмірде алғаш рет ерлендіріп, Бұл тағдыр болған деп ем берген біліп. Су сеуіп жүрегіме, суындырып, Дариға-ай, кетермісің шерлендіріп.Білмедім күн..

Жүректе алғаш от жақты кім, Махаббат гүлін кеп тақты кім?Сенсің ғой, сағынтқан, жүдеткен, Сенсің ғой, бақытым, Бақтылым.Демеймін алдыңда биікпін..

Құшағын жайғанда бақтар маған,Мен неге сырымды ақтармадым? Тербеген жүрек қылын тоты құс па ең, Жан сәулем, жаралдың ба ақ арманнан?Келші, сәулем, ақ..

Тереземнің алдынан күнде өтеді балдақты,Асықпайды ол, аяқтарын нық басады салмақты.Сықырлайды протездер – ағаш аяқ батпандай,Мен тыңдаймын, ол..

Бөлістік біз бейнет зарын сан ащы,Біздің әркез тағдырымыз жанасты. Қырғыз бауыр «Алпамысты» жырласа, Қазақтан да шықты талай «Манасшы». Жарлы жандар..

Оқ үні күңірене, көкті керней, Сарнаса бір аттауға ерік бермей, Жалындап алда жүрді комсомолдар Жеңілмес Ленин туын алға сермей.Комсомол жүрді..

Пана боп көпке,Самғайды көкке Көгершін тынбай қалықтап.Гүлдей-ақ жазғы, Күлесің назды Қолыңда сәби шалықтап.Күле бер Ана, Отаны пана Тынбасын сәби..

Есіңде ме алғаш біз Осы бақта таныстық. Мен қазақ, сен өзбекше Сөйлестік, қол алыстық.Ағаш сая өзбектің Айлы аспанын шатыр қып, Бақытты сол бір таңды..

Самға биік,Күнді сүйіп,Күміс қанат көгершін.Бейбіт өмір,Төгеді нұр,Төгеді нұр, төгер шын.Самалы таң,Самғаған ән,Көңіл алға ұмтылды.Желбіреп..

Ерке жел еркелете сүйіп беттен, Күн нұрын мейірлене төгіп көктен. Жаңа бір ізгі бақыт хабаршысы, Келді Май қызыл гүлін желбіреткен.Ақ қанаты ынтымақ..

Табуға асыққандай жайлы тұрақ, Сылдырлап әсем үнмен айна бұлақ.Сап-салқын суы жерді бір жасартып, Төменде ағып жатыр таудан құлап.Тұнық аққан осы бір..

Таңғы жел аймалайды сүйіп беттен, Кәрі-жас бүгін тіпті басады өктем. Есітіп шаттық үнін серігінен, Асылып тұрып қапты ай да көктен.Құп алып таң..

Бар шыным, Жарқыным, Мен бір ауылдың қартымын, Ақсақалдардың артымын,Сондықтан да бір жайды Сендерге батыл айтамын. Кеше мен, Көшеден, Бір топ жасты..

Жамылғы – күздің аспаны, Панасы – шатқал тастары. Бейуақыттүнгі мезетте, Тұрды сол солдат күзетте,Сазды окоп, шинель – төсегі, Оққа ол кеуде төседі...

Шебер жігіт қалаған,Тағы да тұрды әсем үй.Қарайды неге ол оған,Бере ме шабыт, жаңа күй.Тұрғызған өзі осы үйге,Түсірмекке сұлуын.Қиялдай ма ол..

Немересін жанына ап, Еңбек сүйгіш көрші шал.Ертеңді-кеш ерінбей,Отырғызды жасыл тал.Сүйсінеді ол ісіне,Сезбей уақыт өткенін.Өз қолымен..

Қияға, құлаш ұрып күн көзіне, Тартпадың қызықтырып кімді өзіңе. Космосты шыр айналып жұмыр дене, Самғай бер күміс аспан күмбезінде.Тыңда, әлем, ұшты..

Тебірентіп әлемдегі кәріні де, жасты да, «Тыңдаңыздар, тындаңыздар! Сөйлеп тұрған – Москва!».Жауға – үрей, бақыт болып әлемдегі досқа нақ, Ұшты..