Мырзатай болат туралы Өлеңдер ✍️

«Аға» дейді Ерекен*,«Аға» дейді Мұрат* таБұлар да бір ер екенҚалдырмаған ұятқа!..«Аға» деді аңқылдап,Сақалды інім Ырза* да...Жайнаң қағам..

Той да келді біздің ауылға,Біздің ауылға.Барша қауымға.Жетті, міне, келін де, Сәлем салып туыс-бауырға!..Қайырмасы:Ей, келінжан!Ей, келінжан!Құтты..

Ызалы жанда – тыныш жоқ...Мырзабек – үйде. Жұмыс жоқ!..Бала-шаға да тоң-торыс...Жұтаған тірлік. Дыбыс жоқ!..Пара беретін – пұлы жоқ!..Бара беретін –..

(Ізтұрған Ахметтің шығармалар жинағына – соңғы сөз).Ізтұрғаным!..Жинағың бар-ізің бар!..Ізің барда: салмағың бар – тұзың бар!..Бұл кітабың ..

(Ибаш Жанболатованың – 90 жылдығына)....Жетімсіреп ауыл қалды!..Қырғын-соғыс жарыңды алды!..Жиырма екіңде – жалғызыңменЖабырқаулы жаның қалды!..Ибаш..

Ақынын иттей қабадыӨлеңді қайтсін адамы!..Дүние қуған қазаққа –Мал-мүлік болса, жарады!..«Ақырып теңдік сұраған!..»-Махамбет еді ірі адам!..Сөзі..

Жаратқан Алла, кең едіңПендеңді сүйеп, демедің!..Басыма зауал түссе де:«Осының қалай?»-демедім...Айдосым, қыршын жасыңда –Сапарға қайтпас..

Оның өзі – бұл заманға «бөтен» аң!..Осындай сөз айтып еді Өтежан...«Жас алпыста, Ақылым жоқ.Неге?» - деп,Мен де өзіме сұрақ қойғам шегелеп!..Ширауы..

Тұяғы кем кәрі аттаймынТастақ жерді жаратпаймын...Құмда ойнаған баладай-ақЖүргім келеді жалаңаяқ...Көсік-жуа дәмін алып,Құмаршықтың дәнін..

Заһарды жұттым өлгенше –Қырыққа жасым келгенше...Талай нәрсені бүлдірдімШалалығымды білдірдім!..Қыз-келіншектер тиісіпЖасымда жүрдім..

Әкем өлген, жарым өлгенСол «межеге» барып өлген...Қазан дейтін айым барУайым жейтін жайым бар...Алаңдаймын қазан -айға –Тағы мені мазалай ма?!.Болар..

Тамызымды тауыстым –Қыркүйекке ауыстым...Мініп кетіп тайына –Ойын қалды жайына...Қара жерді терлетіп,Жаңбырлатып, желдетіп.Ойға бөлеп..

Жаңбыр жаумай шілдеде –Күтіп едік «бірдеңе»...Шық-шылауда болмадыТостағаным толмады!..Шаттандырмай жүректі –Тамызым да құр өтті.Жер – Ананы..

Болғаны ма күнәм қалың?..Шырқау шыңға шыға алмадым!..Не болғанын біле алмадым...Іште қалды жүз арманым!..Белгілі ғой сыры маған –Бұл аурудың түрі..

(Экологиялық өлең)Каспийім – суымды алды...Жүрегім – жырымдалды!..Теңізім - өкпем еді...Тынысым – тығындалды!..Мұнара – нөпір еді...Өгіздей..

Әлдебіреу - Әлдекімге оқ атты...Ойлауынша: «Мүлт кетпеді – дөп атты!..»Әлдекімнің қисаймады мұрты да –Жұрт шулап жүр: «Жазықсызды неге..

(Әбіл Жұмағалиевқа)Қарайлап аққан жылдар тізбегіне,Жәутеңдеп өткен күннің іздеріне...Уақыттан – шылбыр үзіп кету қайда?..Алпысқа құрық бердік біз де..

Аспанын қаңғырлатып –Сәуір тұр жаңбырлатып.Кемпірім бүкеңдейді –Шелегін шалдырлатып...Балалар – ойынқұмарШапқылап, тойын қылар!..Жағаны көтереді..

(Орақ Байғалиевқа)Мен деген – мен емеспін!..Өзіммен – ерегеспін!Мен деген – қайшылықпын!..Қып-қызыл төбелеспін!..Демеймін: «Жеке адаммын»...Мен деген..

(Қалбай Әбдіраманға)Әй, құрдас, ақын құрдас, Қалбай, Қалбай!..Қазақтан шетте жүрдің шалғай-шалғай.Көп көріп өнеріңді қарақалпақ –Жеткенсің..

Белгілі Пәленұлы... залым еді!..Қасқаның – шайтандығы қалың еді!..Жалғанда қиянаты жаннан асып –Талайдың көз жасына қалып еді!..Бір күні..

Көп адам –желдің желбең ебелегі...Туа сап – Күнді қуып жөнеледі!..Жүргенде: «Әне, жетем! Міне, жетем!..»-Босайды буынының «шегелері»...«Апыр-ау, бұл..

(Орын Құлсариевке)Кетсе – бірге кетіседі...Жетсе – бірге жетіседі!..Бірі қатты, бірге тәтті –Домбыраның екі шегі!..Екі шектей сабаласып –Ғұмыр өтер..

Ауламызға үретін-ді,Құлдыраңдап жүретін-ді...У жұтты да бір күн күшік –Тапты барып күресінді!..Мынаусы да бірден ұшып...Құтаймады бізге..

Өлеңді мен жазамын шанда-шанда...Онда да қыста келер анда-санда.Қар жауса – тазарады жан жүрегім...Сондайда деймін: «Шабыт, самға, самға!..»Өлеңнің..