Темір мыңжас өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өткеніңе мүмкін емес толқымау,Жеткеніңе мүмкін емес шалқымау,Заман сені қайда сүйреп барадыДана пейіл, бала көңіл, халқым-ау!Даналығың шежірең бай..

ҚұрдымындаЗұлматтың- тажалыңның,Бірі болып,Жазықсыз жазалыңның,Жұтылыпты3 000 000 алтын басы,Қайран менің,Қаймана қазағымның...Қуғын-сүргін...Болар..

Отызыншы жылдар десе, ойсырап,Қаламын мен жанымды жеп сан сұрақ.Елестейді қалбаңдаған құзғындар,Өлік сасып, жатқан дала қансырап.Отызыншы жылдар десе..

Көп құнттайтын иттің бағым-күтімін,Әз-әулие көретұғын мысығын,Іздеп тауып, асырады бір кісіЖолбарыстың көз ашпаған күшігін.Өскенше оны темір торда..

Тобанияз Әлниязұлының рухынаҚайран баба, біз не көрдік, не білдік?!Бұтқа толып, жат қосына жегілдік,Айтар жерде айта алмадық қорғалап,Шегіндік те.....

Бұратана ғой деп сахарада жүрген сенделіп,Бауырыңа тартып, жеріме кірдің иемденіп.Төрімде менің шалжиып жатып алдың да,Төбеме шықтың тегімді төмен..

Сайран салған аспаны тұр тарылып,Қолдан кеткен қуатына қамығып,Тұғырында зәр төгеді шаңқылдапАтышулы екі басты самұрық.Жиып бойға ашу-ыза..

“Құшағым кең мына сақи даламдай,Достығым тең алынбайтын қамалға-ай”Деп жүрді ғой адал көңіл аңқаулық,Жан екенбіз жүрген әлі оянбай.“Дала дархан, ал..

Ай, заман-ай, заман-ай,Біреуге соққан самал-ай,Біреуге тас қамал-ай!Шырмауыңа шырмалып,Таппаған айла, амал-ай.Шапқан шақта намысқа,Кешегі..

Оразмағанбет ТұрмағанбетұлынаМың тарам жол,Мың қыстау,Әулиелі Маңғыстау,Ақпарыңды барлап ем,Көкіректі мұң құшты-ау!Зұлмат келіп сайтаның,Құтырынған..

Мағжанның монологіҚинаңдар,Қапы қалмаңдар,Мен әлдеқашан өлгенмін,Жүрекке қатқан шемен боп,Далама бұлттай төнген мұң.Мен сұрқиялықты көргенмін,Жарқ..

Әбілқайыр СпанғаҰрпаққа сайлап мұра,Жүргенде... жайратты да,Асаудай бұлқынғандаӘн қалды-ау, Айрақтыда...Серпіліп бұрынғы рай,Төккенде нұрын Құдай.Сол..

Айналайын атыңнан, қасиетті атамекенім,Жауыздарыңнан түңілдім, ал сенен қалай кетемін?!Әділет іздеп жалғаннан, хан-сұлтандармен шайқасыпҰл боп туған..

Тас қорымдарға айналып,Жатсың ба, баба, жайланып.Мінәжат етем о, аруақ.Кешеңдеу қайта ойға алып.Төбемнен заман торланып,Ұрпақ ем жүрген..