Рахат қосбармақ өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жаз нұрындай жанымызда жүргенде,Қайран әке, қадіріңді білгем бе?!Өміріңе өкпе-налаң жоқ жандайКете бардың қош айтыспай бір демде.Асқарлықтан..

Естіртуші үнінен:«Бекем болың!..» деп келген;Әкем өлген күні менХабаршыны жек көргем.Шошып ажал түрінен:«Әкең өлді!..» деп келген;Әкем өлген күні мен..

Егер қазақ ел болмаса,Ез-күншілге ем қонбаса –Жағасында тұрар оның қалтаңдап,Бір ақбас шал белуардан сақалы;Қасіретті жанарлары жаутаңдап,Қайран Арал..

Ей, дүние!Құлақ түріп, мүлгіп қал!Бұл жалғанда мөрдей анық шындық бар:Шыңыраудан шыңға шыға алмайдыШыбын жанды шырқыратқан шындықтар.Шындық шіркін..

Көңілі көкте көп пенделер ұқпайды:Жас жігері жалын атып көзінде,Күліп-ойнап асыр салар кезіндеКүндей көркем, көлдей тұнық сезімгеТебіреніп, терең..

Табиғаттың өзіндей таза, тереңДариға-ай, «Жазсам, - деп ем, - қазақы өлең».Дариға-ай, «Жазсам, - деп, - ем қазақы өлең» –Ала арқан, ақ кісеннен азат..

(Нүкенова Құралай апайға)Тұратын биік тұғыры,Жан-бесігіңде тербелер;Болады екен – ғұмырыҰмытылмайтын бейнелер.Астаң да-кестең ғасырда, Өзгеріп жатқан..

«Адаммын» деп кім білсе өзін,Ақылыменен саралап;Махаббат деген гүл-сезімОянбағаны жаман-ақ.Біреулер қанған мейірі,Біреулер жүрген қаталап;Опынып..

Өзендер ақпайды –Бастауы болмаса.Бір ғұмыр тоқтайды –От-жүрек жанбаса.Қос жүрек қосылмас –Сүймесе, күймесе.Шешендер тосылмас –Серпіліп..

Мен өмірдің өлшемін тар ұғып ем,Асыр салып, теретін дала гүлін;Аттай шапқан уақыт арыныменҚыр астында қалыпты-ау балалығым.Жатпайтұғын бағалап..

Тітіреткен жаһанды Заһар патша,Айбары зор, ақылы аз, амал қанша?!Қара аспанын қайғының орнатадыҚара жүрек зәуімен қаһарланса.Айналасы хан сырын..

Жер-жиһанды қанға бояп, жаулағанАқсақ Темір атын білмес бар ма адам?!Қатал патша жүріп өткен жеріндеҚалып жатқан қасірет үні зарлаған.Жан баласы..

(Меңдекеш Сатыбалдиевке)«Бәйге атындай тілемейтін тақымдыҚызыл тілге жүйрік» дейді Ақынды.Сыйынғандай әруағыңа ылғи менМың мәртебе қайталаймын..

Ауыздық үзген тұлпарлар сындыКөзінің алдын шаң көмген –Көрдім мен сені, ей, қырдың ұлы,Алапат асау әндерден.Алқара аспанда ақсұңқар сындыҚалықтауды..

Қарабайыр тірлігімнің қалыбыҚанжілік қып қажытса да жанымды;Асқақ болып ақиқат пен Ар үні,Әруақтар, сатқаным жоқ қанымды.Исі аңқыған мінезінен..

Ер халықтың ерке ұлы, есіл еріӨткен талай айта алмай базынасын.Шежірелі Маңқыстау шешіледі,Кәрі кеуде жайып сап қазынасын.Жігер жатыр әр сырда от..

Адай деген – адуын, тентек халық,Ерлігі мен серілігі ертек халық.Қан жұтқызып қасарған қас-жауларын,Сергелдеңде жататын серті ақталып.Көмілгенде ақ..

Арыстан еді-ау Махаңдар –Алты да қарыс азуы.Жаратқаннан емес,Жаралғаннан солай тағдыр жазуы.Арыстан еді-ау Махаңдар,Мойымас анау-мынауға,Мойыны озық..

Шұбатылған шұбар бұлттар –Шудаланған жүн секілді.Сыңайынан сыр аңдып қал:Сыңси шыққан үн секілді.Сыңси шыққан үні секілдіКеруен тартқан..

Аппақ нұрға малынғанАйлы түні-ай ауылдың!Ақ жібек шәлі жамылғанАйлы түні-ай сәуірдің!Айнала-маңай тып-тымық,Қиялға батты сыршыл қыз.Қысқа ғұмырды..

Құйғытсам, шіркін, құлдилап жонда бірер күн,Құйрық-жалына маздаған шырақ-от іліп;Көкорай қырда күдері тізгін күреңніңКүпшек санында күміс тамшылар..

Қолтығында бұлттардың күн аунаған,Күн аунаған – сәбиден бір аумаған.Күлкісімен Күн-сәби ерітердейҚырлар шөгіп, жамылса қырау далам.Ақ моншақтар..

(Ұстазым Лұқпанова Гүлжанға)Есімде әлі ескі күндердің елесі:Кездер ғой кірмес құлаққа елдің кеңесі.Албырт шақ еді – аяқтап он жыл оқуды,Артыңда қалар..

Кімге ұнамай, кімге ұнадым?!Түр-түсімді ел біледі.Сипаттаса құрбыларым,«Қара жігіт» дейді мені.Ат қояды ата-аналар,Әркім есім еншілейді.Шақырғанда..

Өмір-ай! Мені өңез тірлігің шаршатты,Ұмыттым барлық бақытым тұнған бал шақты.Түнек-тірліктен түңілген мынау түрімненТасжүрек тағдыр тартуындай боп..