Рахат қосбармақ өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қайран, гүлім!Қандай едің сен кеше?!«Сендік сезім өлмес, - деуші ем, - өлмесе».Алда екен ғой Алла тосқан сан сынақ,Тағдырымның тартқан сыйы..

Он сегіз күн болды ғой сен кеткелі,Көңілді қайғы-бесік тербеткелі.Түңілдім түрме сынды бұл өмірден,Жанымды жас пенен мұң өрнектеді.Жүректен өшір мені..

Дүние, мен қайтейін кеңдігіңді,Қызығын көре алмасам кемді-күнгі?!Өзімді-өзім іштей мүжімесем,Дәл бұған кінәлаймын енді кімді?!Кемтарға пана болған..

Сен кеткелі жырым да жылау болды,Көзім – жасты, көңілім – бұлау болды.Саған қарай сан мәрте көтерілгенСындырып тастар ма еді мынау қолды?!Неге..

Сені сүйгенмін, жаным,Көңілсіз күйге ендім, жаным.Тағдырдың тас астауындаЛай болып илендім, жаным.Сені ұнаттым, жаным,Нұрысың шырақтың, жаным.Сол..

Сен кеттің, Кеттің алыс, менен жырақ, Отырмын өзің жайлы өлең құрап.Кемшілік менен де, рас, болған шығар,Кешірім өтінбеймін сенен бірақ.Өйткені, сен..

Сүйгенсің мені басында,Сүйкімсіз болдым, расында.Зорлықпен келген жандайын Зорға жүрсің сен қасымда.Ақырзаманның мен ақыны,Жау екен оған..

Талай қыздың ішіненТаңдап сүйген бір гүлсің.Қадіріңді енді түсінем,Қамығумен өткен күн құрсын!Қаперсіз салып қиғылық,Қателігімді жаңа ұқтым.Жазықсыз..

Сүйдің бір кез...Ол анық,Мен де сүйіп, өпкенмін.Мейірімің жоғалып,Мені неге жек көрдің!?«Жаным» дер ең құшақтап,Жазу болсам тастағы.Ұлы сезім..

Үздігерсің, үні өктем, озған құрбым,Үлгермей салып үзілген түймеңді де;Әйелімнен жасырып жазған жырдыңӘсеріне елтіген күймен күле;Ырқыңнан айрылып..

Кей-кейде сізді бетке алып,Кешкілік үйден шығатынбыз.Жадыңда бар ма, жоқ па анық,Төртінші қабатта тұратын қыз?!Кездейсоқ сені сүйіп пе ем,Кеудеге..

Көпке дейін көнермейді жан сезім –Көңіліңнің айдынына кім қонса.«Келме» дедің,Келмес едім – сол сөзің,Сызып таста жүрегіңнен, шын болса.Жерге түссе..

Аямай-ақ жанымдыАйттың маған «Келме» деп.Ұмытып қап бар үнді,Ән үйрендім мен бөлек.Есім екі жарылды,Сен – басқа да, мен – бөлек.Мұңды ән еді ол..

Жамылмаған кез еді жер желегін,Сен маған «Келме» дедің, «Келме» дедің...Содан бері...Ай аунап, апта жылжып... Дүние дөңгеледі.Сезбедің ғой сен деген..

Сен бүгін келіп кеттің –Омырауымды жалынға көміп кеттің.Осыған дейін «Сен мені ұмытты» деп,Өзіме-өзім өтірік сеніп кеппін.Сен бүгін шырқадың ән..

Өксітті мені ерте өмір,Қайран да жүрек – қамкөңіл.Үзіліп түсті абайсызҮлбіреп тұрған ерке гүл.Шерменде-көңіл, шерменде,Шексіз сағымға ергенде;Қауызын..

Қиылып бала жанар көп қарады,Көргеннен көңіл шіркін тоқтамады.Өмірден қол көтеріп кеткен жандыӨзіне тартатындай от жанары.Сазындай аруананың салған..

Мәңгілік мұңым болдың сен де менің,Сең соққан балықтайын сенделемін.Жолданған жүрегіме оқтай болды-ауСол жолы кездесуге келмегенің.Аялай алдың ба..

Қос ғашық, әне, жүзі – күн,Қырға бір көзің жіберші.Іздеп жүр олар қызылын,Ал маған қара гүл – енші.Жығылды мәңгі жалау-жыр,Тым ерте көшкен..

Сорлының өтіп еді сөзі кімге,Азаптың ауырлығы – сезінуде.Қабарған қайғы-мұң тұр қабағымда,Қасіретті күлкі тұр езуімде.Басымнан бақытсыз хал..

Мен күнәһармын – арыңды аяққа таптадым,«Қалағанымды алам» деп, қасиеттімнен аттадым.Аңдамай сеніп, абайсыз мен тұрақсызға телінгенСенің де, қалқам..

Кеудемде менің басталдыБітіспейтұғын бір сезімдердің бүлігі,Ақ арманымның аспанға ұшты сынығы.Көкірегімді тепкілеп аққан тентектеу бұла бұлақтарҚұяр..

Мен сені сүйдім –Сағынышым сағымға айналып,Көкірегімдегі бір жапырақ етЖасыл шоқ шашып, жалындай жанып.Өрттей лаулаған өз сезімдерімӨз еркіме бір..

Жалындап сүйем сені,Арманым сен еңселі.Өзіңсің – ән арнасы,Өзіңсің – күй өлшемі.Өзің деп тарайды әнім,Тек өзің – бар ойларым.Өзіңсің –..

Жастықты жасқа малған түндер өтті,Шаттығым өзіңменен бірге кетті.Көңілдің көкжиегін бір уыс қып,Бұл тағдыр бұла жанды діңкелетті.Салады саған арнап..