Рахат қосбармақ туралы Өлеңдер ✍️

Тереземнен енген кезде көк аспан,Көңіл шіркін көк аспанмен таласқан.Көк аспаннан көрем тұнық көзіңдіАқ жүзіңе ай секілді жарасқан.Ғашық жаны қайдан..

Бұған ешкім таласпайды,Қағида бұл ұғарлық:Махаббатқа жараспайдыЖалғыздық пен сыңарлық.Өмір қайта берілмеген,Жастық орға жығар көп.Махаббаттың көгінде..

Табыстық қайта!Тағдырым неткен тамаша!Асқақпын бүгін – Асқар таулар да аласа.Көкірегімдегі көрінбейтұғын күшпененКөк аспанды да көтеріп кетем..

Алдыңа тартып Ақиқат атты безбенді,Айтамын бүгінЖанымды жаншып-езгенді.Сұп-сұр боп қатып,Суалып қалғыр бұл жанарКөрді ғой саған қадалған оқты..

Сағыныш сазы,Гүлімнің назыБолып жас жүрек үн қатты.Жан гүлім менің,Таң гүлім менің,Сағындым сені тым қатты.Арманым, сағанАрнадым тағы ән,Жүректі..

Сені іздедім –Сайрауық құстардың қанатынан,Саз төккен сырнайлар санатынан.Балауса гүлдердің дірілінен,Барша әлемнің барлық тарапынан.Тебіреніп алады..

Айдаһар толқын!Ақ жалын шашып, айбар-от,Жігерімді менің жалаң жартасыңа қайрап өт!..Қарт Атырау жалды арыстандай арқырап,Айбат шегеді:«Серігім Арал..

Атыраудың алабы – әуен тұнған,Әуен шіркін әуелеп, әрең тынған.Қайып зарлап барады, қарашы, әне,Қарақасқа ат... Қаралы ер... Қара ер-тұрман.Әумесерден..

Ұлы аталарың ұрандап өткен ұланғайыр атамекендеАқылға сыймас ақиқаттар да Асқақ арманнан аласа, әлсіз екен де.Қарсақ та жортпас қара жондарға..

Қатал өлкемнің қағидасы бар бұлжымайтұғын мәңгілік:Қаншама текті болсаң да,Көтермес сені төбеге ешкім хан қылып.Қылышқа жақын қыршаңқысы көп..

Маңқыстаудай маң өлке –Біздің туған жер болар.Топырағына аунаған Толағай-жүрек ер болар.«Адайдың жеті қайқысы» Шырқап өткен төр болар.Жеті жұрттың..

Жан-тәніммен далалықпын, ұғынса ел,Жанарым – көл,жүрегім – күн, тілім – шөл.Сары медальді, ақ күлтелі бәйшешек –Көз ашқалы көрген тұңғыш гүлім..

Көкжиектен күліп тағы атты таң,Күн нұрынан сейілгендей көк тұман.Алтын күннің шуағына шомылып,Шалқар дала төсін кере жатты паң.Қайырмасы:Мөп-мөлдір..

Жомарттау кезім – жаңбырлы дала көктемі,Мұңды сәттерім – күзгі даладай, күшім жай.Мендегі мейірім – даланың жазғы от лебі,Қатыгездігім – даланың..

Қайран Дала!Қасиетіңді ұғар кім?!Сымбаттысы өзіңде ғой шынардың.Қанаттының патшасы да өзіңде,Тағы өзіңде жымысқысы жыланның.Қайран Дала!Қасіретіңді..

Қабағы тұнжыр «қарағым» едім бұрын да,Қалаға келдім – қасаңсып кетті жырым да.Қарлығып қалды үнім де,Қаймығып қалды тілім де.Қаудырлап қалды..

Қаріптермен қатталмайды ол тым әсем,Дала заңын Дала ұлынан сұра сен.Дала заңын ұғып алмай әуелі,Дала жанын ұға алмассың, сірә, сен.«Күйкілікке..

Дала – тағым,Теңгермеймін хан тағын,Бас әріппен жазылатын байтағым.«Дала» деген Даладай бұл сөзді менАстын сызып айтамын!Наркескендей намысты ұлдар –..

Әке!Мені әлі күтіп жатсың ба,Қабаты қалың қара жердің астында?!Бағынатын баршамыз да пендемізТабынатын Тәңірі деген тақсырға.Дүние – шолақ,Өмір деген..

Әкем менің...Әйгілі адам емес-ті,Қатарымен қарайлас боп, тең өсті.Қара шалдың қарапайым бейнесіКүндер өте тартқандай ма-ау..

«Қырық тоғызда – бір мүшел»,Қызыққа кезің елікпес.Кемшілігіңе күлгіш елЖетістігіңе желікпес.Жылауық бүгін жыр біткен,Жылытар жүрек жоқ па..

Арманым жоқ-ты, асқарым,Парызымды тек өтесем.Бақытын тілеп басқаның,Не қызық көрдің,Әке, сен?!Өмір атты бір қысталаңЖуырда бітпес жол шектік.Сол..

Армысың, Әке!Басыңа келіп тұрмын мен,Төбел төбеге айналарыңды кім білген?!Дүрбелең тірлік, дүниеден мынау қол үзіп,Тірілер өстіп топырақ болар..

Жаз нұрындай жанымызда жүргенде,Қайран әке, қадіріңді білгем бе?!Өміріңе өкпе-налаң жоқ жандайКете бардың қош айтыспай бір демде.Асқарлықтан..

Естіртуші үнінен:«Бекем болың!..» деп келген;Әкем өлген күні менХабаршыны жек көргем.Шошып ажал түрінен:«Әкең өлді!..» деп келген;Әкем өлген күні мен..