Генрих гейне өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Оркестр үгіп тасты ана,Барабан артып жанға зіл,Қалыңдығымды басқағаҰзатып жатыр дәл қазір.Контрабас та жұлқынса,Нән дабыл үні – ызы-шың.Періштелер..

Күйінбеймін: кешіре алар күш таптым,Тағдырыңды басқа жанға ұстаттың.Бөгде үшін бұл – рухымның алмас жарқылы,Жаныңда еш бір қалмады оның тамтығы.Қарсы..

Жаралғандай көбігінен толқынның,Тал бойына салтанаты жарасқан.Некеленген жат адаммен, адасқан,Әлі, бірақ торламаған көркін мұң.Төзгіш жүрек! Тербет..

Сенен жауап күтіп жүрмін, періштем,Әлде, бәлкім, жатырсың ба ұйқыда?Жазғы орманмен бейуақта мұң бөліскенБәңгі ақынның қарасайшы сиқына.Түр-тұлғаңды..

Сүйгенімнің көздеріне ылайықҒажап-канцон* жаздым мен.Әп-әдемі ерініндей мұңы айық, Терцинам* бар, – демесеңіз мазмұн кем.Жас раушан сықылды оның..

Рейн айнасы көгілдір,Шолады үстінен маңайды–Кельннің иелеп көгін бірКиелі сол шіркеу талайғы.Сонда деп Тәңірия-ананы,Жазыпты алтынмен бедерлеп.Бір..

Мен бүгін ән-қанат құсты ұқтым,Еркешім, самғайық ертесін–Гангты, аспанын түстіктің,Шарлайық арманның өлкесін.Алқоңыр түске енген түрлері,Бақтар бар..

Лаланың әппақ тостағынТолтырам әппақ жаныммен,Жанымның жалтын қас-қағым,Жеткізу үшін әніммен.Қанатты ән құяр нұр көзге,Ең нәзік, ең бір ибалы..

Мамырдың ғажап таңында,Бөленген шақта гүлге әлем,Бүр жарып сезім жанымда,Ғашық боп сәтте тынған ем.Шулайды құстар маңымда,Мамырдың таңы– ғажап..

Алтынменен әшекейлеп дөңбекті,Жылына алман жағымпаздық отына.Жек көремін жалақор мен жендетті,Құлдық ұрман аяр, жалған сопыға.Иіле алман ұрғашыға..

Түн ортасы. Зілмауыр бұлт басты кеп,Вавилонды жұтып қойған тас түнек.Бір сарайды жалап тілі жалынның,Қабырғадан шығады үні дабылдың.Патшасарай..

Француздың гренадері– екеуі, Шықты қашып орыстардан– тұтқыннан.Немістердің шыққанда алдан мекені,Қайғы басып жүректері жұтты удан.Тек масқара– естіп..

Бесігісің бейнеттердің мен шеккен,Бейқам кешкен күндерімнің моласы.Тентіренді тағдырыммен енші еткен,Бақ тілеймін, мұңды ақынның қаласы!Бақ тілеймін..