Мұқанбетияр мақуов туралы Өлеңдер ✍️

(Айтуарға)Көріскен жерде қуаныш толы жүрегі,Дос дегенің елжіреп тұрмаушы ма еді.Арымдай қорғап, жоғары ұстаушы едім-ау,Жалғыз –ақ сендей өмірдің..

Ұнатпайтын маған деген жат қылық,Бойға біткен адамдағы қаттылық.Сәл нәрсеге кйіп қалсам біреуге,Бәз біреуді қуып жетем аптығып.Ақ көңілдер ақ..

Суретіңе үнсіз қарап, қалыппын мен тұнжырап,Қарасам да қанша ұзақ, тіл қатпайсың сен бірақ.Қашан берген суретің, мектептегі кездер ме,Уа, жылдар-ай..

Желдей есіп шауып келем, арындайды тор дөнен,Аяқ асты қалып жатыр, таусылмайды жол деген.Азынатып шыға келсем, әп -сәтте-ақ бір белге,Бір бел жатыр..

Бұрынғыдан жүрегім соға ма өзі қаттырақ,Балалықтың қылығы қала қойған жоқ бірақ.Жастық шақта жүрекке жалын орап жүрумен,Алыппыз –ау құрбылар жиырма..

Сарқырай аққан көктемде,Басталдың қандай бұлақтан.Жаныңнан талай өткенде,Лебізіңді ұнатқам.«Айна бұлақ» дегенге,Айдыны шалқар көл десем.Немесе теңеп..

Киелі өлке лебі –Ақындар жазған сонаттар,Ауаны сызып,Сусылдап күміс қанаттар.Шабыт боп шырқап,Ән болып келіп құйылып,Көкірегіңе қонақтар.Маңғыстау..

Қайсем екен,Жас жүрегім барады ерік бермей,Сенің мына қылығыңды көргенде.Безіп кетсем бе екен еліктердей,Құла дүзге үріккен.Жүре алмаспын сірәдаМына..

Жан әке басын беріп арғымақтың:«Мә, балам, мынау тұлпар қарғып -ақ мін».Дедің де, жолын тілеп шар тараптың,Бір үйдің бар үмітін арқалаттың.Содан бері..

Ермеген жетегіне беріліп кім,Бәрі қалып барады-ау серіліктің.О, жан жарым өзіңе үйленгелі,Шығармайтын боп кеттің үйден мені.О, өмір бұда сенің ағысың..

Күйбеңімен өмір деген аптаптың,Көптен бері жыр есігін қақпаппын.Үйім менен жұмысымның арасын,Таптаудай бір таптаппын.Көілімнің таптырмай бір..

Бір шайқаста Төремұрат батырды түркменнің онсегіз жастағы батыры Қарабақы қапыда аттан түсіріпті. Сонда жаралы батырдың айтқаны:Бота тірсек қаз мойын..

Адал жүрек Қозыны қызыл көз қызғаныштан өлтірген Қодар «халық қарғысынан қаңғып кетіп, елсіз шөлде жан тапсырған» деген аңыз бар...Су... су... бір..

Жол үстінде бір жолаушы: «Көзіңді таңып, мидай далаға апарып тастаса қайтер едің»дегені. Мен сонда оған былай дегім келген:Маңғыстау сені..

Көз алдымда сар дала алабұртып,Құба жонда еліктер барады үркіп.Сонау көкте қорғалап үйренбеген,Қайқаң қағып қалады бала бүркіт.Ала бұлттар аспандағы..

Күрсін бе, дос, деймін саған күрсін бе,Сен немене сол қызды әлі ұмыта алмай жүрсің бе?Ойларың да тұңғиқ қой, бет пішінің бір түрлі,Жанарыңда сағыныш..

Бал жүректерді тебіренте алар кезім бе,Ақ дауыл сынды жырменен.Бір нәзік сәуле ұялап қалды сезімде,Сен жақтан алып бір белең.Мөлдіреп тұрған жанардан..

Сырымды өзіңе сақтадым,Сен болып шертеді бақтағы үн.Жүректе сарғайған сағыныш,Арманның қарсы алған ақ таңын.Арманды ән қылып айталық,Сәулетай гүл..

Кездестім саған тағыда жаным, балауса күндер өткенде,Сан жылдар ізі, көңілдің күзі жаныңды жасқап кеткен бе?Жанымды жадыратар бақтағы әнің.Нұр жүзің..

Өмірдің шың-құздарын жан емен жете білген,Біреулер қия жолда тартады етегімнен.Бірімен айтысамын, бірімен келісемін,Әйтеуір тоқтамастан әрі асып..

Аз болды-ау ғұмыр, әттең-ай, шіркін, биіктеп қанат қақпадың,Қарсы алмай тұрып, қызғалдақ бөккен, әлемнің мынау ақ таңын.Шарықтап шығар асқарға албырт..

Дала десең келеді көз алдыма құла дүз,Дала дейміз көңіліміз көтерілсе мына біз.Дала деген кеңістік ауысы бар, гүлі бар,Дала адамға ең ыстық, сырын..

Тулаған толқын төсіңде,Мендегі жастық армандай.Сан келем, сенің есіңде,Ғасырлар сыры қалғандай.Өзіңмен ойша сырласам,Бейне бір ескі досымдай.Жағаңда..

Көк аспанда көңіліме қасиетін түйіп мен,Келем ұшып, туған жерге қарап бір сәт биіктен.Полеозойдың сырын ашып берген біздің дәуірге,Мұнаралар..

Қайран қазақ,Тағдыр барма сен барып ұрынбаған,Кездеспеген жай мынау бұрын маған.Әке-шешем баласы тұрмаған соң,Мен туғанда жеті рет ырымдаған.Бесік..