Шабаз иманалиев туралы Өлеңдер ✍️

Көлеңке болмас торғайда,Не түрлі ниет адамда:Жақсының қолы – маңдайда,Жаманның қолы – жағаңда

Ноқтаға мойын ұсынып, сілкіне алмай,Бір тамшы езуіңде күлкі қалмай;«Өмірде не бітірдім?» деп ойларсың,Кетерде бұл дүниеден бір күні, Алла-ай!

Өмір берген бақытқа,Мас күнімді сағындым.Айырбастамас жақұтқа,Жас күнімді сағындым.Басылмай қалған қырларым,Терілмей қалған гүлдерім,Айтылмай қалған..

Жүреді ылғи мұздай сауыт құрсанып,Сенің ауа жұтқаныңды көре алмай.Кете берер адамдықтың маңдайына бір салып,Осындайлар арада жүр, о, Алла-ай!

Оның қара жүрегінде Жамандық бар жүз батпан.Оның қара жүрегінде Шілде айында мұз қатқан.

Тентек едім, тентек едім мен өзім де,От жатқан, өлең жатқан көкірегімде.Аттыға жол, жаяуға сыр бермегем,Кезексіз де, әрине, кезегімде.«Есті тентек»..

Мен өзімді сезінем өмір бойыТұрғандай ар-намыстың күзетінде.Жолбарысы секілді нар қамыстыңЕлемейтін көлгірдің ізетін де.Ажал-мерген алғанша..

Күлімдеп таң атады,Тұнжырап күн батады.Айтып-айтпай не керек –Өмірім өтіп жатады.

Ей, жамағат, бәрің де ақылдысың,Алыстарым және де жақын кісім.Есеп берші алдында ақ арыңның,Ең әуелі өзіңе мақұлмысың?Айтшы әуелі, Өзіңе ырзасың..

Көп сырлар кетер ішіндеДүниеден өткен пенденің.Дым білмеген пішіндеӨмірдің тоқып өрнегін,Қызықтап дүние ермегін.Біраз жасқа келсек те,Біткен істер..

Аяладық гүлдерді үлпілдеген,Ақ алмас ек кесерде іркілмеген.Заман озып, әл тозып,Осы күні Шал болып келеміз-ау күркілдеген.

Ақтан болды еңбегім,Қара құшаққа енбедім.Ардақтайтын шығар-ауАдалдығымды ел менің.Таттым дүние кермегін,Аз қиындық көрмедім.Алысып келем..

Аппақ жан аппақ сезімдей,Адалдықтың көзіндей.Жетпіске келер азаматТаза келсін өзіңдей.Бақыт тілеп баршаға,Игілік еттің қаншама!Жетпіс түгіл..

Уа, дүние-ай, қызығыңа тоймап едім,Тең құрбымен армансыз ойнап едім.Ау, адамдар, мен қайтейін,Арам шөпті өзімше жоймап едім...

Тілегім менің бір ұдай –Иман бергей бір Құдай!Жақсының аты жайылар,Мұнай аттырған бұрғыдай.Жайылар менің атағым,Орайы келіп батаның.Жақсылық шығар..

Адам боп атқа мінгесін,Кісілікті ту көтер.Бекітпесең іргесін,Бақыт келіп, бір кетер.Жамандық өтсе қасымнан,Көңілім талай күйреген.Жүрегім айнып..

Жалғыздың жары – Құдай-ды.Көптер ме? Көптер... былай-ды.Өмірдің ызғар кәріне Жалғыздар ғана шыдайды.

Бүліндің де жыладың,Тас боп бітті құлағың.Менен жақсы таппассың,Қайда барсаң, шырағым!

Алланың пәрменіне таң қаласың,Жаныма жақын көрдім жан баласын.Жақсы көріп сипасаң маңдайынан,Өз балаң боп шығар-ау ел баласы.

Жесір ана, жетім бала қандай-ды,Желге тосқан, күнге тосқан маңдайды.Жақсылыққа жаны жақын адамдарЖамандыққа еш уақытта бармайды.Қысқа жібім келмесе..

Қайғылы күні дүниеге келген қарағым,Сол күні мен жылауға ғана жарадым.Әзір едім ғой жер астына түсуге,Тығыны болып жүрегіме түскен жараның.Қаралы..

Сан жылдар артта қалыпты,Талай күн зулап өтіпті.Самайды қырау шалыпты,Уақыт белгісін тастап кетіпті.Уақыт ағып жұлдыздай,Самайды қырау..

Тауды сүйген адамның ары биік,Көлді сүйген адамның жаны тұнық.Өзіңді «Адаммын» деп сезінуге,Табаның туған жерге тұрсын тиіп.

Жерді «Ана» деп әуелден халық айтқан, Сырына Жер-Ананың қанып айтқан.Жерде жүріп қуанар бақыт тапқан,Жерде жүріп мұңаяр бағы қайтқан.

Кеткен ғой өтіп дүниеден мынау сан алып,Азғантай ғана кебін матаны оранып.Артында қалған қызыл да-жасыл дүние,Күтпеңдер оны «Келер, – деп, – қайта..